"Αν είμαι ό,τι έχω και αν ό,τι έχω έχει χαθεί, τότε ποιος είμαι;", είχε αναρωτηθεί κάποτε ο Γερμανός ψυχαναλυτής Έριχ Φρομ. Αυτό μας συμβαίνει. Εδώ και αιώνες έχουμε χάσει αυτό που είχαμε. Οι απορίες πληθαίνουν και οι αξίες σιγά σιγά σβήνουν...
Και πως να μην ισχύει αυτό; Όταν ένας λαός βλέπει την ιστορία να γράφεται υποχθόνια από ανίκανους και δεν αντιδρά; Όταν μια χώρα που γιορτάζει την απευλευθέρωση άλλοτε του τούρκικου, άλλοτε του γερμανοιταλικού ζυγού παραμένει δέσμια των δικών της παθών: Κλαίει και οδύρεται, λιγοψυχά και ξεπουλάει ότι κάποτε την έκανε αυτό που όλος ο κόσμος, παρά τις αυτοκτονικές μας τάσεις, θαυμάζει.
Οι σημαίες μας και σε αυτή την γιορτή θα κυματίζουν περήφανες αλλά ανάθεμα με αν γνωρίζουμε πιά την ουσία της λέξης. Ουσιαστικά και όχι για το Θεαθήναι. Με πάθος και πυγμή και όχι για να πουλήσουμε ανδρεία και παλληκαρισμούς.
Δυστυχώς το συμπέρασμα είναι ένα και μοναδικό. Ο εχθρός είναι εντός. Κανένας ξένος, κανένας άλλος λαός δεν θέλει το κακό μας και τον αφανισμό μας, όπως οι αλαφροίσκιωτοι Ελληναράδες θέλουν να πιστεύουν. Πάντοτε, ανέκαθεν ο εχθρός της χώρας μας, είμασταν εμείς οι ίδιοι. Εμείς που κοροιδεύουμε τον γείτονα μας, εμείς που "το σπιτάκι μας να είναι καλά και οι άλλοι ας πάνε να κουρεύονται", εμείς που φθονούμε τον διπλανό μας όταν ευημερεί και μακροημερεύει, εμείς που πλάθουμε τα παιδιά μας κατ'εικόνα και κατ' ομοίωση, για να... κοκορευόμαστε του λόγου μας, ότι μας μοιάζουν.
Δημιουργήσαμε μιά αδηφάγα κοινωνία που οι άνθρωποι της λιμοκτονούν μεταφορικά και κυριολεκτικά. Ψάχνουν στα σκουπίδια για λίγο φαί και μέσα τους για μιά χαραμάδα ελπίδας και ανθρωπιάς...
Γιατί, δόξα τον ύψιστο, υπάρχουν και αυτές. Αυτές είναι που μας κρατάνε ζωντανούς, αυτές που μερικές φορές μας κάνουν να θυμίζουμε, αμυδρά έστω, τους θρυλικούς μας προγόνους, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Λεωνίδα, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Χατζιδάκι...
Πρέπει να βρούμε την χαμένη μας ταυτότητα. Και μόλις συμβεί αυτό, δεν χρειάζεται απλά ένα ξεσκόνισμα. Χρειάζεται να βγάλουμε καινούργια. Χρειάζεται να επανεκκινήσουμε τα πιστεύω και τις αξίες μας.
Το ένδοξο παρελθόν μπορεί να αποβεί καταλυτικό σε αυτή τη νέα πορεία μας. Αρκεί να μην το ξεχνάμε και να μην το αλλάζουμε. Να το προστατεύουμε και να το τιμάμε όπως του αρμόζει. Ελληνικά και ανθρώπινα.
Καλή αυριανή στους απανταχού Έλληνες και σε όσους νιώθουν έτσι...
Αγαπητέ Μάκη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήσε σένα εξαίρω και υπερτονίζω την ώριμη και προσεκτική σου σκέψη. Βγάζεις μια ηρεμία στην ανησυχία σου. Χωρίς κραυγές και εξάρσεις. Και αυτό αναδεικνύει την ωριμότητά σου.
Σίγουρα μπορεί κανείς να διαφωνήσει κάπου ή σε κάτι με όσα λες αλλά με την ουσία και το συμπέρασμα των λόγων σου όχι.
Έχεις ανησυχία, έχεις όραμα, έχεις σκέψη. Ψάχνεις, αναζητείς, γυρεύεις απαντήσεις. σηκώνεις τα "σκεπάσματα" να βρεις λύση και απαντήσεις.
Πόσο καλό θα έκανε σε μια σειρά υπερφίαλους που κραυγάζουν μέσα στο κενό τους αυτή σου η ανάρτηση. Για να τους δείξεις πόσο άδειοι και πόσο γραφικοί είναι.
Σε απολαμβάνω φίλε. Να είσαι καλά.
Καλησπέρα Γιάννη! Να εισαι καλά φίλε για τα λόγια σου. Η αλήθεια είναι οτι προσπαθώ πάντοτε να έχω καθαρό μυαλό και ήρεμη σκέψη, ώστε να εξωτερικευω αυτό που πιστεύω.
ΔιαγραφήΟι ακρότητες ή οι αιρετικές σκέψεις που μόμνο σκοπό έχουν να δημιουργήσουν ντόρο, αναγνωσιμότητα, σχόλια δε με αφορά.
Η πραγματικά διαφορετική και αιρετική σκέψη όμως που είναι κανόνας και όχι εξαίρεση είναι κάτι που υποστηρίζω αρκεί να έχει μια συνέπεια. Αν καταλαβαίνεις πως το εννοώ...
Σε ευχαριστώ και πάλι!
Λοιπόοον... εξαιρετικο το κείμενό σου Μάκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ εχθρός είναι εντός, από τα μικράτα μας.
Θέλει να σκύψουμε πάνω στα παιδιά μας και να τους μάθουμε την ιστορία μας και να τα διδάξουμε για το μέτρο, τη σοφία και τη δημοκρατία που μας μεταλαμπάδευσαν οι προγόνοι μας.
Μα για να το κάνουμε αυτό πρέπει πρώτα εμείς να γυρίσουμε στις ρίζες μας, να θυμηθούμε τι λέγαμε στο σχολείο, τότε που οι δάσκαλοι ήταν δάσκαλοι και όχι followers στο twiter...
Θέλει ενδοσκοπηση και αυτογνωσία... γιατί τη μαγιά την έχουμε.
Γιατί οι Έλληνες είναι ωραίος λαός που μπορεί να προσφέρει στον κόσμο αν σώσει βέβαια την ταυτότητά του!
Χρέος μας είναι !
Καταρχήν, σε ευχαριστώ για τα λόγια σου Σταυρούλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈπειτα, συμφωνώ απόλυττα με την σκέψη σου. Για να μπορέσουμε να διδάξουμε στα νέα παιδιά την ιστορία, πρέπει πρωτίστως να ενδιαφέρει εμάς να την μάθουμε. Κυρίως όπως είναι και όχι όπως μας την... πασάρουν. Τα σύκα, σύκα και την σκάφη, σκάφη που λέει και ο λαός.
Σε ευχαριστώ και πάλι!