"O πατέρας φορούσε συνήθως έναν κατιφέ στο πέτο, κι η μητέρα
μια ρόμπα με ζωγραφιστά αρχαία ειδύλλια
κι όταν παίζαμε στην αυλή πατούσαμε μόνο στις άσπρες πλάκες:
έτσι δε βγήκαμε ποτέ απ' τ' όνειρο
η μικρή Άρκτος ερωτοτροπούσε με τον Σεπτέμβριο
ω παιδικότητα: αιωνιότητα αμετάφραστη
κι ο Θεός που απ' τις δακρυσμένες προσευχές των παιδιών που
φοβούνται τη νύχτα
φτιάχνει τις πρώτες γαλάζιες γραμμές της μέρας που στέλνουν
την ελπίδα στους ναυαγούς..."
Τάσος Λειβαδίτης
Συναρπαστική έναρξη της βδομάδας με μια σου παρουσίαση ενός υπέροχου αποσπάσματος από το Λειβαδίτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάκη, αγαπητέ φίλε. Ελπίζω να είσαι καλά. Με χαμόγελο, χιούμορ και καλή διάθεση.
Σε ευχαριστούμε για την ομορφιά που μας παρέθεσες.
Την καλησπέρα μου.
Είναι όντως πολύ όμορφο το ποίημα! Είναι ο αγαπημένος μου Γιάννη, θα το έχεις καταλάβει φαντάζομαι!
ΔιαγραφήΚαλημέρα φίλε, καλή δύναμη να έχουμε!
Στίχοι και μουσική δεμένα υπέροχα! Με ταξίδεψε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ Μάκη.
Καλησπέρα Μαρία! Σε ευχαριστώ πολύ και γω!
ΔιαγραφήΕξαίσιο το ταξίδι στις μουσικές της Καραϊνδρου και στους στίχους του μεγάλου μας ποιητή. Τον αγαπώ πολύ κι εγώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου Μάκη.
Η Καραΐνδρου είναι μαγική! Για τον Λειβαδίτη δεν το συζητάω. Πως θα μπορούσες να ήταν διαφορετικά; Είναι τόσο συναισθηματικός, τόσο ονειροπόλος.
ΔιαγραφήΚαλησπέρα Μαρία! Σε ευχαριστώ που πέρασες!