Σοφία Βέμπο: Η αντίσταση είχε γυναικεία φωνή...

«Σοφία μου αλύγιστη η δόξα σου είναι τόση, που δε μπορεί δε γίνεται πιο πάνω να ψηλώσει... Και η ψυχή σου ανέβηκε τόσο ψηλά απ το σώμα, που είσαι Σοφία μου ουρανός δεν είσαι πλέον χώμα...». Τα μοναδικά λόγια του Μίμη Τραϊφόρου στο μνήμα της Σοφίας Βέμπο περικλείουν με τον πλέον ακριβή τρόπο το μέγεθος αυτής της γυναίκας...
Η Σοφία Βέμπο (πραγματικό όνομα Σοφία Μπέμπο)  γεννήθηκε στη Καλλίπολη της Θράκης το 1910. Ο πατέρας της Θεόδωρος Μπέμπος, καταγόμενος από την Τσαριτσάνη είχε εγκατασταθεί εκεί δουλεύοντας ως καπνεργάτης πολύ πριν γενννηθεί η Σοφία. Το 1912 η οικογένειά της μετεγκαταστάθηκε στη Κωνσταντινούπολη, όπου εκεί γεννήθηκε ο αδελφός της Γεώργιος, ο επιλεγόμενος Τζώρτζης, η αδελφή της Αλίκη και ο μικρότερος αδελφός της Ανδρέας. Το 1914 με την υπογραφή της ελληνοτουρκικής συμφωνίας ανταλλαγής πληθυσμών που συνομολόγησε η κυβέρνηση Ε. Βενιζέλου, η οικογένειά της αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη, όπου και επέστρεψε στη Τσαριτσάνη και από εκεί εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Βόλο. Λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης που βρισκότανε η οικογένεια της, η μικρή Σοφία αποφάσισε να βοηθήσει για να βγουν τα προς το ζην. Έτσι ξεκίνησε να εργάζεται ως ταμίας σε κατάστημα, ενώ παράλληλα άρχισε να φαίνεται και η κλίση της προς τη μουσική , καθώς αγόρασε μια κιθάρα και ξεκίνησε εξάσκηση με την βοήθεια μιας φίλης της.
Τον Σεπτέμβριο του 1933 αποφάσισε να πάει να βρει τον αδερφό της Τζώρτζη στην Θεσσαλονίκη και εκεί κατά την διάρκεια του ταξιδίου της, την άκουσε να παίζει κιθάρα ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτεχνικούς διευθυντές της εποχής ο Κωνσταντίνος Τσίμπας. Αμέσως της έκανε πρόταση να παίξει στο κέντρο «Αστόρια» της Θεσσαλονίκης και έτσι και έγινε. Η απήχηση της Βέμπο ήταν τόσο μεγάλη που μόλις σε μία εβδομάδα εμφανίζεται στην Αθήνα στο θέατρο του Φώτη Σαμαρτζή. Εκεί ένα βράδυ έγινε το εξής απίστευτο... Η  Βέμπο παρουσιαζόταν σαν τσιγγάνα με μια κιθάρα με την οποία και απέδιδε το πρώτο της τραγούδι που ήταν "Μια γυναίκα πέρασε". Η επιτυχία που είχε ήταν εκπληκτική. Στο τέλος υποκλίθηκε και περνώντας την κιθάρα της στον ώμο κατευθύνθηκε προς τα παρασκήνια, οι άλλοι ηθοποιοί της φώναξαν «Που πας, δεν ακούς τον κόσμο που σου φωνάζουν "μπιζ"?»
«Και τι με νοιάζει εμένα αν φωνάζουν μπιζ? αποκρίθηκε η Βέμπο, μη γνωρίζοντας τον όρο που σήμαινε επανάληψη...

 Τέσσερις φορές χρειάστηκε η Βέμπο να επαναλάβει αυτό το τραγούδι κατά τη πρεμιέρα προκειμένου να ικανοποιήσει το κοινό που παραληρούσε και χειροκροτούσε όρθιο. Στο τέλος της παράστασης όλοι οι ηθοποιοί την συνεχάρησαν λέγοντας της "μπράβο ήσουν υπέροχη", μεταξύ των οποίων ο Ορέστης Μακρής, η Μαρίκα Νέζερ, ο Φώτης Αργυρόπουλος κ.ά.΄ Εκείνο το βράδυ υπέγραψε και το πρώτο της συμβόλαιο έναντι 10.000 δραχμών τον μήνα!!!
Η πρώτη ηχογράφηση τραγουδιών της έγινε από την εταιρία Πάρλοφον, ενώ το ο 1936 νέες επιτυχίες της Βέμπο που τραγουδά όλη η Αθήνα είναι "Συγνώμη σου ζητώ συγχώρεσε με" και το "Κάτι με τραβά κοντά σου", σε μουσική Σογιούλ και στίχους Γαϊτάνου.
Η έκρηξη στην καριέρα της  όμως ήρθε με την κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940. Τότε όλες οι επιθεωρήσεις προσαρμόζουν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα και τα τραγούδια επανεγγράφονται με πατριωτικούς στίχους. Η Βέμπο τραγουδά σατιρικά και πολεμικά τραγούδια και η φωνή της γίνεται η εθνική φωνή που εμψυχώνει τους Έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο και συγκλονίζει το πανελλήνιο.  Το τραγούδι «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά» κατακλύζει τα ραδιόφωνα της εποχής., ενώ το ίδιο διάστημα σε μία συμβολική πράξη προσφέρει στο Ελληνικό Ναυτικό 2000 χρυσές λίρες. Με την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων στην Αθήνα φυγαδεύεται στη Μέση Ανατολή όπου συνεχίζει να τραγουδά για τα εκεί ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα.
Το 1949 αποκτά το δικό της χώρο το Θέατρο Βέμπο στο Μεταξουργείο ενώ το 1957 παντρεύεται με τον συγγραφέα-στιχουργό Μίμη Τραϊφόρο. Στην δεκαετία του 60’ αραιώνουν οι εμφανίσεις της, για να σταματήσει τελείως της εμφανίσεις της στις αρχές της δεκαετίας του 70’. Τη βραδιά του Πολυτεχνείου η Βέμπο ανοίγει το σπίτι της και κρύβει φοιτητές τους οποίους αρνείται να παραδώσει όταν η ασφάλεια χτυπά την πόρτα της. Στις 11 Μαρτίου του 1978 η μεγάλη ερμηνεύτρια αφήνει τη τελευταία της πνοή έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Η Σοφία Βέμπο ήταν μια πρωτοπόρα καλλιτέχνιδα για την εποχή της, μια γυναίκα πρότυπο για τις άλλες γυναίκες της εποχής αλλά και φάρος για την μετέπειτα εξέλιξη της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία. Με μια φωνή αισθαντική αλλά και δυναμική συγχρόνως ήταν η παρέα των Ελλήνων στρατιωτών στα βουνά της Αλβανίας. Αυτή που τους έσπρωχνε στην μάχη, που τους έδινε κουράγιο, που τους απογείωνε.  Με μια φράση,  η Σοφία Βέμπο ήταν η ενσάρκωσή της Νίκης...

* πηγή Βίκιπαιδεία