Φοβού τις χηρεύσασες...

Κι ύστερα λένε πως ζούμε σε φαλλοκρατική κοινωνία... Έχε χάρη που είμαι καλό (λέμε τώρα...) παιδί και δεν θέλω να βωμολοχήσω (sic). Οι γυναίκες δε παίζονται. Είναι πλάσματα αψυχολόγητα. Κανόνας. Τέλος.
Διάβαζα που λέτε για τις Μαύρες Χήρες. Τις γνωστές αράχνες-δολοφόνους που τρέφονται όταν κάτι πιαστεί στον ιστό τους... Μέχρι να φτάσουμε εκεί όμως τι γίνεται? Πάνω στο ψάξιμο λοιπόν (νa’ναι καλά το google) είδα πως με την ονομασία των φονικών αραχνών συγκρίνονται οι γυναίκες. «Σώπααααα» σκέφτηκα ειρωνικά από μέσα μου μιας και είχα ήδη κάνει τον συνειρμό.

Γυναίκες-δολοφόνοι
Όσο έψαχνα όμως έβρισκα πληροφορίες που μου κινούσαν περισσότερο το ενδιαφέρον. Όπως για παράδειγμα οι μητέρες, σύζυγοι, κόρες Τσετσένων αυτονομιστών που η δράση τους έγινε ευρέως γνωστή στο μακελειό που έγινε στο Θεάτρου Πολιτισμού της Μόσχας το βράδυ της 25ης Οκτωβρίου του 2002. Αυτές οι γυναίκες στρατολογήθηκαν στο αυτονομιστικό κίνημα, όταν κατά τη διάρκεια μαχών με τις ρωσικές δυνάμεις, έπεσαν νεκροί οι δικοί τους άνθρωποι... Έπειτα από αυτό το περιστατικό μια ομάδα γυναικών μαζί κυρίως με άντρες Τσετσένους αυτονομιστές έδρασε και στην σφαγή που έγινε σε σχολείο στο Μπεσλάν. Εκείνο το διάστημα 334 πολίτες σκοτώθηκαν, εκ των οποίων 186 μαθητές. Ωστόσο, από τους 32 απαγωγείς, ένας μόλις σώθηκε, αλλά στην συνέχεια συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση.


Χήρες που δεν αστειευόντουσαν...

 Η Khava Barayeva είναι η πρώτη γνωστή "μαύρη χήρα". Ανατινάχτηκε η ίδια επάνω σε μια ρωσική βάση στρατού στην Τσετσενία, τον Ιούνιο του 2000.

Τον Μάιο του 2003, η Shakhida Baimuratova, ανατινάχτηκε σκοτώνοντας 14 άτομα και τραυματίζοντας 150, σε μια απόπειρα δολοφονίας του προέδρου της Τσετσενίας Akhmad Kadyrov σε ένα φεστιβάλ στην Γιουρτ.

Στις 5 Ιουνίου 2003, μια γυναίκα με άσπρο παλτό και ζωσμένη με εκρηκτικά εισέβαλε σε ένα λεωφορείο που μετέφερε Ρώσους στρατιώτες. 17 στρατιώτες σκοτώθηκαν κατά την έκρηξη και 15 τραυματίστηκαν σοβαρά.

Στις 6 Ιούλη 2003, δύο βομβιστές αυτοκτονίας σκότωσαν 16 άτομα σε μια συναυλία ροκ στο αεροδρόμιο Tushino στη Μόσχα.

Τον Δεκέμβριο του 2003, μια "μαύρη χήρα" σκότωσε 46 άτομα και τραυμάτισε αλλά στη πόλη Yessentuki στη Νότια Ρωσία.

Στις 9 Δεκεμβρίου 2003 μια βόμβα εξερράγη έξω από ξενοδοχείο στην Μόσχα μερικές εκατοντάδες μέτρα από το Κρεμλίνο. Θεωρείται ότι ο στόχος ήταν το κτήριο της Δούμα και η βόμβα είχε εκραγεί πρόωρα. Έξι άνθρωποι σκοτώθηκαν και 13 τραυματίστηκαν κατά την έκρηξη.

Αλλαγή στη συμπεριφορά
 Συμπερασματικά λοιπόν μπορώ με βεβαιότητα να πως ένα πράγμα. Φοβού τις χηρεύσασες... Ο πόνος μιας χήρας είναι τόσο μεγάλος που είτε θα γυρίσει σε τέτοια σπάνια περιστατικά τυφλής εκδίκησης ή όπως συνήθως γίνεται η χήρα θα είναι μια τελείως διαφορετική γυναίκα απ’ότι ήταν πριν χάσει τον πολυαγαπημένο άντρα της... Μια γυναίκα πιο επιθετική, πιο πονηρεμένη, πιο σκληρή... Ξέρω γυναίκες που έχουνε «θάψει» τους άντρες τους και ξαναπαντρεύτηκαν πολύ σύντομα, ξέρω γυναίκες που μετά τον χαμό του συζύγου τους έγιναν αυτές οι... άντρες του σπιτιού, ξέρω γυναίκες που το μίσος (χωρίς συγκεκριμένο λόγο), η αρνητική σκέψη έγινε τρόπος ζωής όταν ο αντρούλης της απεβίωσε.

 Στην πλειοψηφία όμως (για να μην παρεξηγηθώ πάλι δεν γενικεύω...) αυτό που διακρίνω στις χήρες είναι ότι δεν έχουν κανένα φραγμό όταν βάλουν κάτι στο μυαλό τους.... Αυτό ναι μεν είναι ένα κύριο χαρακτηριστικό των περισσοτέρων γυναικών αλλά σε μια χήρα το αίσθημα της επιβίωσης δίχως το αρσενικό προκαλεί κλυδωνισμούς μέσα της που την οδηγούν σε ακραίες καταστάσεις σε πολλές περιπτώσεις στην καθημερινότητα της.