Τα δέοντα στη μαμά σας...

 Απόψε έχω όρεξη για ζουζουνίσματα. Και για να μην παρεξηγηθώ κιόλας αυτά δεν τα κάνω εγώ.  Αλλά οι γυναίκες. Και εκτός από την ποικιλία, στα ζουζουνίσματα ρόλο παίζουν και οι ηλικίες.
 Εμ βέβαια. Γιατί δεν είναι το ίδιο να σου κανει ζουζουνιές μια νεαρή και ευθυτενής ελεύθερη νεαρά κυριά (λογικό κιόλας...) και το ίδιο να στο κάνει  μια μαμά με δύο και τρία και τέσσερα παιδιά που έλεγε και η Μελίνα? Και ναι καλά καταλάβατε. Το θέμα μου είναι οι σέξυ μαμάδες...
 Δεν ξέρω γιατί αλλά από μικρός είχα μια τάση σε αυτές. Κάτι οι, κατά καιρούς, σέξυ γειτόνισσες που κουβαλούσαν μαζί με το καρότσι και δέκα σακούλες ψώνια, κάτι η Αν Μπάνκροφτ που την έπεφτε ασυστόλως στον αθώο αλλά έτοιμο από καιρό Ντάστιν Χόφμαν, κάτι η Ρίτα που έλεγε πως οι σαραντάρες ισούνται με δύο εικοσάρες ε δεν ήθελα και πολύ.
 Όταν δεν αργότερα ήρθαν και οι πρώτες ερωτικές εμπειρίες που όλως τυχαίως έγιναν με χωρισμένες μητέρες ήρθε και έδεσε το γλυκό... Τώρα πια δεν είμαι απλά φαν των σέξυ μαμάδων αλλά και υπέρμαχος της λογικής που λέει πως μια γυναίκα αποκτά άλλη οντότητα όταν γίνεται μάνα....
  Και μη μου πείτε ότι έχω άδικο γιατί (σε σας απευθύνομαι κυρίες μου), αν ρωτήστε τους συζύγους, τους άντρες, τις σχέσεις, τους φίλους σας, θα σας απαντήσουν ποικιλοτρόπως και παντοιοτρόπως πως οι γυναίκες με παιδιά είναι υπέρ του δέοντως σέξυ. Και ναι ξέρω η γνώμη τους ίσως να μην είναι και δεδομένα σωστή ή να μην λαμβάνεται σοβαρά υπόψη καθώς είναι γνωστο ότι οι άντρες έχουμε δύο εγκεφάλους (sic και διπλωματικο), αλλά νομίζω πως και εσείς οι ίδιες το νιώθετε έπειτα από τον έρχομό ενός παιδιού...
 Και για να έχουμε και καλό ερώτημα, φταίω εγώ όταν μου έρχονται κοτζαμ μητέρες με παιδιά στο μαγαζί με μπούστο αλά Πάμελα Άντερσον, με ψηλοτάκουνι γόβα στις δέκα το πρωί λες και γυρίσανε από τα μπουζούκια (παίζει κιόλας), με μίνι από ότι έχει απομείνει και με τον σύζυγο σαν σκυλάκι από πίσω έτοιμο στο πρώτο νεύμα να γίνει χαλί να τον πατήσουν και σκέφτομαι ότι σκέφτομαι??

 Εδώ που τα λέμε βέβαια δε με πειράζει, ίσα ίσα κιόλας είναι η καλύτερη μου γιατί γενικά έχω αδυναμία στο ωραίο φύλο. Αλλά ρε παιδί μου παίζει το μάτι τους. Αφου μερικές φορές σκέφτομαι μήπως η καλπάζουσα φαντασία μου διογκώνει τις καταστάσεις και είμαι υπερβολικός. Έκείνη την στιγμή όμως λες και κάποια ανώτερη δύναμη κάτι θέλει να μου πει και η νεαρά μητέρα των 35 Μαϊων μου χαμογελάει λέγοντας μου "Μη μου μιλάς στον πληθυντικό δεν είμαι τόσο μεγάλη...".
 Κι ύστερα λοιπόν? Ύστερα, ύστερα δεν υπάρχει ύστερα... Υπάρχει μόνο ένα δεδομένο. Ως άντρας που τιμάω τα παντελόνια μου πρέπει να συνεχίσω τον πληθυντικό εξηγώντας όμως πως αυτό είναι για λόγους ευγένειας και μόνο... (ε να κάνουμε και μεις το νουμερό μας σωστά?)

 Όπως και να'χει δεν μπορώ να βρω μια λογική εξήγηση γιατί οι άντρες υποκύποτουν στα θέλγητρα των νεαρών ή μή σέξυ μαμάδων περισσότερο από τις άλλες ομάδες γυναικών.
  Ίσως φταίει η σκέψη του απαγορευμένου, μιας και οι πιο πολλές από αυτές είναι παντρεμένες, ίσως πάλι και οι ίδιες αποζητούν την επιβεβαίωση που μπορεί να χάνεται μιας και οι προτεραιότητες τους έπειτα από την γέννηση ενός παιδιού δεν είναι ίδιες όπως πριν. Ίσως τελικά να είναι και αυτή η κατάσταση ένα ανεξήγητο φαινόμενο που μόνο το γυναικείο φύλο μπορεί να προκαλέσει....
 Όπως και να'χει πολλές φορές όταν βλέπω σέξυ μαμάδες στο δρόμο, στα μαγαζιά, στη δουλειά μου, μιά φράση του Χάρρυ Κλυνν έρχεται στο μυαλό μου..."Τα δέοντα στην κυρία μαμά σας..."