Η μαρμότα είναι ενα μικροσκοπικό ζώο που ανήκει στην οικογένεια των τρωκτικών. Το έθιμο, που χάνεται στο πέρασμα των χρόνων μιας και χρονολογείται από το 1841, λέει πως αυτό το μικρό τρωκτικό μπορεί να προβλέψει το καιρό.
Η ταινία από την άλλη (που βγήκε στους κινηματογράφους το 1993 με πρωταγωνιστές τον Μπιλ Μάρει και την Άντι Μακ Ντάουελ), εξιστορεί την περιπέτεια ενός δημοσιογράφου που βρίσκεται σε μια επαρχιακή πόλη με ανθρώπους που σνομπάρει αλλά είναι υποχρεωμένος να καταγράψει το ετήσιο φεστιβάλ του εορτασμού του συγκεκριμένου εθίμου. Εκεί, λόγω του αποκλεισμού του από την κακοκαιρία, ζει και ξαναζεί τις ίδιες καταστάσεις καθημερινά...
Ελπίζω να σας βοήθησα με την εισαγωγή, μιας και η μέρα της μαρμότας έχει την έννοια της επανάληψης για πράγματα και καταστάσεις που αρνούμαστε να παραδεχτούμε. Πόσοι από μας δεν το κάνουμε αυτό? Πόσοι απο μας κλεισμένοι στον μικρόκοσμο μας αδυνατούμε και αρνούμαστε να σηκώσουμε το κεφάλι να δουμε πραγματικά τι μας συμβαίνει, τι συμβαίνει γύρω μας?
Αρκετές δεν είναι οι φορές που πιάνουμε τον εαυτό μας να κάνει τα ίδια λάθη συνεχόμενα ενώ γνωρίζουμε το σωστό? Μήπως ανήκετε, ανήκουμε στην κατηγορία των ανθρώπων που η ζωή τους μοιάζει σαν μια βαρετή ευθεία, δίχως στροφές και σκαμπανεβάσματα? Μήπως αφήνουμε τα λάθη να μας ορίζουν επειδή φοβόμαστε την αλλαγή?
Το ζητούμενο εδώ είναι οι λύσεις και η διέξοδος από αυτή την δύσκολη κατάσταση. Οι συγκυρίες και η εποχή μπορεί να μην βοηθάει αλλά πρέπει να βοηθήσουμε εμείς τον εαυτό μας. Σίγουρα τα προβλήματα δεν πρόκειται να εξαλειφθούν εν μια νυκτί, ούτε οι άνθρωποι που μας κάνουν κακό να εξαφανιστούν από την ζωή μας, έυκολα και άκοπα μια για πάντα.Η καθημερινότητα επίσης έχει το κακό πως υποσυνείδητα δημιουργεί πανομοιότυπες καταστάσεις και αυτό κάνει στα μάτια μας τις μέρες που περνάνε να φαίνονται ίδιες και απαράλλαχτες. Εμείς πρέπει να το αλλάξουμε αυτό. Πως όμως?
Καταρχήν ας συμφωνήσουμε πως όλοι οι άνθρωπι δεν είμαστε ίδιοι. Και πως κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά, ανάλογα με τον χαρακτήρα και τα βιώματα του. Αν λοιπόν μας φαίνεται πως είμαστε...κολλημένοι κάπου και έχει βαλτώσει η ζωή μας, ας βρούμε την άλλη οπτική αυτή που θα κάνει πιο ενδιαφέρουσα την καθημερινότητα μας. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε ότι μας συμβαίνει με την ίδια λογική. Γιατί τότε η κατάληξη θα είναι ίδια.
Δείτε την ταινία και θα καταλάβετε. Ο ήρωας της έπειτα από γκρίνιες, οργή, απορρίψεις, απογοητεύσεις φτάνει σε ένα σημείο που θέλει να βάλει τέρμα στην ζωή του. Εκεί έρχεται αυτό το κλικ που αλλάζει το μέσα του... Η αποδοχή των συμβάντων στην ζωή μας είναι η λύση. Η αποδοχή
και η επεξεργασία για το πως μπορούμε να καλυτερέψουμε την καθημερινότητα μας. Μπορούμε να το κάνουμε. Μας έχει συμβεί. Την πρώτη φορά που κάναμε ποδήλατο μόνοι μας, έπειτα από πολλές τούμπες. Την πρώτη φορά που ακούσαμε μπράβο έπειτα από γκρίνιες και απορρίψεις. Την πρώτη φορα που γράψαμε καλά σε διαγώνισμα, έπειτα απο αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες. Την πρώτη φορά που φιλήσαμε... Την πρώτη φορά που γελάσανε με ένα αστείο μας, έπειτα από πολλά κρύα αστεία...
Δεν είναι ωραία αίσθηση αυτή? Δεν είναι η επιτομή της μοναδικότητας και της διαφορετικότητας? Προσπαθήστε το λοιπόν. Για εσάς... Για να σταματήσουν οι μέρες της μαρμότας...
Όπως πολύ σωστά είπες το πρώτο στάδιο είναι η αποδοχή και ύστερα η επίλυση, η ανάγκη για αλλαγή. Εγώ προσωπικά αρρωσταίνω με την ρουτίνα και με τους ανθρώπους που ζουν στον μικρόκοσμό τους.Τα παραδείγματά σου δεν θα μπορούσαν να είναι καλύτερα..(ποδήλατο,διαγωνίσματα,πρώτο φιλί, αστεία).Είναι πολύ όμορφη η διαφορετικότητα όταν υπάρχει το στοιχείο του σεβασμού και της ενσυναίσθησης. Η ταινία πολύ ενδιαφέρουσα ακούγεται δεν την έχω δει.. Καλό σαβ/κο φίλε μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθριννννν όντως τα πιο απλά και καθημερινά πράγματα μας δείχουν τον δρόμο. Και βέβαια πάντα η διαφορετικότητα για να δίνει ενδιαφέρον στην ζωή μας πρέπει να έχει το στοιχείο του σεβασμού! Δες την ταινία θα σαρέσει! Καλό Σ/κ γλυκιά μου!
ΔιαγραφήΑποδοχή και θα έρθει και η αλλαγή.. μου αρέσει αυτό! Είναι όμως εύκολη η αποδοχή;; Όλοι έχουμε τον δικό μας κόσμο και ρουτίνα αλλά πόσο εύκολο είναι να κοιτάξουμε τον κόσμο του άλλου και να μπούμε μέσα του αλλάζοντας και τη δικιά μας ζωή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ταινία δεν την έχω δει αλλά θα μου άρεσε πιστεύω!!
Να έχεις ένα όμορφο σ/κο!!
Καλησπέρα Τίνα. Ο προβληματισμός σου είναι ορθός. τον έχω συναντήσει άπειρες φορές μπροστά μου! Η αποδοχή δεν είναι εύκολη γιαυτό όμως είναι και η λύση! Η δυσκολία της αποδοχής έχει να κάνει με τα στάνταρ που έχουμε μέσα μας, τα πρέπει, τα δεδομένα που δεν τολμάμε να αγγίξουμε γιατί, αυτά μας έχουν κάνει τουλάχιστον να έχουμε την...ησυχία μας... Την θέλουμε όμως τέτοια ησυχία???Εγω πολλές φορές όχι... Πρώτα κοιτάμε τον δικό μας κόσμο και μέσα από την δική μας αλλαγή, έρχεται και η αλλαγή των άλλων, κάνοντας το περιβάλλον μας περισσότερο...νόστιμο, διαφορετικό, απρόβλεπτο... Καλό Σ/κ ευχαριστώ που πέρασες!
ΔιαγραφήΠολύ αισιόδοξη η σημερινή σου ανάρτηση :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά δυστυχώς αυτές ακριβώς οι καταστάσεις που επαναλαμβάνονται βασανιστικά ώρες ώρες και δεν λένε να αλλάξουν ούτε στο ελάχιστο, αυτές ακριβώς είναι τόσο δύσκολο να τις επηρεάσουμε. Ναι, χρειάζεται να γίνει ένα κλικ μέσα μας, όπως πολύ σωστά είπες, όμως τις περισσότερες φορές το κλικ αυτό δεν γίνεται και είναι (σχεδόν) αδύνατο να το επηρεάσουμε, γιατί στο κάτω κάτω αν ήταν τόσο εύκολο θα το είχαμε κάνει ήδη εδώ και καιρό. Σε λίγους έρχεται αυτή η στιγμή και τις περισσότερες φορές μετά από οδυνηρές καταστάσεις όπως και στην ταινία.
Μακάρι πάντως να ξυπνήσουμε μια μέρα όλοι και να μπορούμε να επηρεάσουμε αποτελεσματικά το μυαλό μας και να βρούμε το θάρρος να αλλάξουμε ότι μας μελαγχολεί...
Η δική μου ανάρτηση είναι αισιόδοξη εσύ μου έγινες λιγάκι απαισιόδοξη Αλεξιάννα μου η κάνω λάθος??? Αν ομως ειλικρινά σκεφτώ καλύτερα έχεις απόλυτο δίκιο...Τέτοιες περιπτώσεις απαιτούν λεπτούς χειρισμούς αλλά ευθεία αντιμετώπιση για να γίνει το κλικ μέσα μας. Μακάρι να μπορέσουμε να κάνουμε ότι αναέρεις στην τελευταία σου παράγραφο! Και κοίτα να γίνεις αισιόδοξη όπως πριν! Όχι ξαφνικά να αλλάξουν οι ρόλοι!χαχχα Φιλιά καλό βράδυ!
ΔιαγραφήΕ όχι δεν άλλαξαν οι ρόλοι! Απλά εγώ έχω την ιδιότητα να είμαι επιλεκτική στο πού θα είμαι αισιόδοξη και πού απαισιόδοξη. Σε τομείς που τα πράγματα μου πάνε καλά είμαι υπέρ το δέον ρομαντική, σε άλλους που έχω προσπαθήσει επανειλημμένα να βελτιώσω καταστάσεις που αντιστέκονται σθεναρά στο να με υπακούσουν, ε εκεί ναι γίνομαι πολύ απαισιόδοξη. Και από την προσωπική μου εμπειρία έχω δει πως το να αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι (πόσο μάλλον όταν αυτός συνίσταται σε μικρά ανεπαίσθητα και επίμονα κομματάκια που ακριβώς επειδή είναι τόσο μικρά χωράνε παντου) και που συνήθως σε χαρακτηρίζει είναι αρκετά δύσκολο και τις περισσότερες φορές σχεδόν αδύνατο αν δεν σε ταρακουνήσει κάτι δυνατο.
ΔιαγραφήΦυσικά στο χέρι μας είναι πάντα...
Καληνύχτα :)
Άντε ντε επανήλθες όπως πρέπει! Καλά κάνεις. Κρίνεις από την εμπειρία σου και εκ των πραγμάτων...
Διαγραφήπροσωπικά πρέπει να φτάσω στα όριά μου για να διαπιστώσω πότε βουλιάζω.. το θέμα είναι να το βλέπουμε νωρίς και να πράττουμε ανάλογα. να ζούμε τη στιγμή έντονα ακόμα και μες στην καθημερινότητά μας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκροβατείς δηλδή τρόπον τινά ε???Σβστά όμως το λες Εύη μου. Πρέπει να το βλέπουμε νωρίς για να μπορέσουμε να αλλάξουμε και να προσδώσουμε ενδιαφέρον στην καθημερινότητα και την ζωή μας... Καλό βράδυ!
Διαγραφήακροβατώ σε ένα σχοινί.. χα χα.. θα γελάσεις, ο Βαλάντης δεν το λέει? άσχετο!
ΔιαγραφήΝαι ο Βαλάντης! Ωραία το συνδυασες: Και δεν είναι άσχετο καθόλου γιατί και ο Βαλάντης αναλωνότανε στα ίδια και στα ίδια τραγούδια (μια συνεχής επανάληψη δηλαδή) και ορίστε! Τώρα προτιμάμε τον Κιάμο που και αυτός λέει μεν τον ίδιο τύπο τραγουδιών αλλά δεν έχει φτάσει ο καιρός για να τον βαρεθούμε!χαχαχαχα!
Διαγραφή