Και τότε στήνεις απέναντι τον εαυτό σου και τον σφυροκοπείς ανελέητα γιατι δεν μπορεί να είναι λίγο αλλιώς, ενώ το θέλει. Κατηγορείς αυτό που μια ζώη ήθελες να είσαι για να αποφεύγεις τις κακοτοπίες... Είναι μερικές φορές μεγαλύτερο από σένα αυτό που σου συμβαίνει και συ αδύναμος μπροστά του...
Καταλήγεις τελικά να ελέγχεις τα συναισθήματα σου και για άλλη μια φορά να μην μπορείς να χαρείς την χαρά της καρδιάς σου. Έτσι ρομποτικός, χαμένος στον κόσμο που σε οδηγεί στο πουθενά... "Δεν ξέρω ποιον παλεύω να νικήσω, φτάνω στην πόρτα και ζυγίζω την ζωή μου,νοιώθω τα μάτια σου να με τραβάνε πίσω, να μ' αγαπάνε δυο φορές για να γυρίσω...τι μαλακίες είπα για να ξεμπερδέψω..."
Ποιό απ όλα τα "πρέπει", ΠΡΕΠΕΙ, είσαι συ που τ αποφασίζεις κι εγώ, κι ο καθένας μας... Οπότε κοιτάς μέσα σου και βρίσκεις το "Πρέπει".. Ότι δεν έχει χώρο μέσα σου, ΔΕΝ πρέπει..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα Μάκη μου καλέ.
Καλησπέρα Τατιάνα...είναι πολλά τα πρέπει ξέρεις... Αλλά είναι όπως το λες ότι δεν έχει χώρο μέσα μας δεν πρέπει...Θα το ξεμπερδέψουμε που θα πάει... Ευχαριστώ που πέρασες!
ΑπάντησηΔιαγραφή