Ανάστασης ανάγνωσμα...

 Καλησπέρα, καλο μήνα να έχουμε... Ξέρετε το μήνυμα της Ανάστασης  διαβάζεται από τους ανθρώπους με διαφορετικό τρόπο. Αν αναλογιστούμε βέβαια την διαφορετικότητα μας τότε είναι λογικό να μην υπάρχει οικουμενικότητα σκέψεων σε ένα θέμα βέβαια καθαρά...οικουμενικό.
 Η ιστορία του έρχομού του Θεανθρώπου στην γη με σκοπό να... σηκώσει τις αμαρτίες του κόσμου στις πλάτες του, ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε ένα ιντριγκαδόρικο θέμα...
 Πολλοί είναι εκείνοι που διαφωνούν και με τις ιστορικές καταγραφές και με την ουσία των γεγονότων εκείνη την περίοδο.  Δεν ξέρω αν αυτή η ιστορία είναι φτιαχτή (προσωπικά πιστεύω οτι στο σύνολο της δεν είναι), δεν ξέρω αν παρουσιάζεται έτσι από την Χριστιανική εκκλήσία με συγκεκριμένο σκοπό (καλό ή κακό), αυτό που ξέρω όμως είναι πως η ανώτερη δύναμη που υπάρχει εκει έξω είναι σίγουρα πλασμένη με τέτοια χαρακτηριστικά που στο δικό μου το μυαλό είναι αυτή που ορίζει τα πράγματα και τον κόσμο. Ποια χαρακτηριστικά? Μα την αλληλεγγύη, τον αλτρουϊσμό και την ανθρωπιά, βεβαίως βεβαίως...
Ολες οι ιστορίες της εποχής της παρουσίας του Χριστού στην γη, ακόμη και αν κάποιες από αυτές δεν υφίστανται, περικλείουν μέσα τους τα τρία παραπάνω χαρακτηριστικά. Τρία χαρακτηριστικά που είναι μπούσουλας και οδηγός για δισεκατομμύρια ανθρώπους εδώ και αμέτρητους αιώνες. Τρία χαρακτηριστικά που θα έπρεπε όμως να εφαρμόζονται περισσότερο και να αναφέρονται λιγότερο.
 Έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι όμως.  Χορταίνουμε με τις λέξεις και ξεχνάμε τις πράξεις. Το κάνουμε αυτό σε τέτοιο σημείο που δεν λογαριάζουμε πια ανθρώπινες ζωές και συναισθήματα. Ο εγωισμός, η αμετροέπεια, η κακία, ο φθόνος, ο ζαμανφουτισμός, το συμφέρον μας κυβερνάνε.
 Δείτε μια μια προσεκτικά τις ιστορίες της τότε εποχής. Από τα θαύματα και τα μαθήματα ζωής και συμπεριφοράς μέχρι τις στοχευμένες περιπτώσεις ανθρώπων που απέκτησαν με τον Χριστό μια σχέση που έμεινε στην ιστορία και αναπαράχθηκε από τότε άπειρες φορές.
 Δείτε την ιστορία με τον απιστο Θωμά και τον νεκρό Λάζαρο που αναστήθηκε, δείτε την σαφή υποστήριξη του Χριστού και εν γένει της θεϊκής ύπαρξης στην γυναίκα μέσα από το πρόσωπο της Μαρίας της Μαγδαληνής. Τα θαύματα με τους τυφλούς, τους ανάπηρους και τους κωφάλαλους.

 Τα ηθικά διδάγματα διαφόρων ιστοριών με θέμα την πίστη, την αγάπη, την συγχώρεση... Μα περισσότερο, δείτε το μεγαλείο της ανθρωπίας και της αλληλεγγύης,
 Του αλτρουϊσμού, κάποιου, που αποφάσισε να σηκώσει στις πλάτες του (έστω και συμβολικά για κάποιους) τις αμαρτίες αυτού του κόσμου, αυτών των ανθρώπων που όσα τελικά και αν περάσουνε δεν μαθαίνουνε ποτέ...Και για να μην μιλάω για τους άλλους βάζω μέσα και την αφεντιά μου....
 Μακάρι να μαθαίναμε. Κάποιες φορές νομίζουμε πως το κάνουμε αλλά η καθημερινότητα δείχνει άλλα πράγματα. Έχουμε φτάσει ως κοινωνία, ως άνθρωποι σε ένα σημείο που δύσκολα υπάρχει επιστροφή. Και όχι γιατί δεν γίνεται πια... Αλλά γιατί δεν θέλουμε. Βολεμένοι στην ματαιοδοξία μας, ευχαριστημένοι από την επιφανειακή ζωή μας, κυνηγάμε τους αόρατους ανεμόμυλους όπως ο Δον Κιχώτης.
  Πότε αλήθεια θα αλλάξουμε? Πότε θα διδαχτούμε από τις ιστορίες αυτών των ημερών? Πότε θα αποφασίσουμε πως η Αλληλεγγύη και η Ανθρωπιά, η μαζική προσπάθεια για αλλαγή, η Αλήθεια, η Αγάπη για τπυς διπλανούς μας είναι προφανώς ο μοναδικός δρόμος για ένα καλύτερο αύριο?
 Ας αναλογιστούμε όλοι μας αυτές τις μέρες τα παραπάνω. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Μα όλοι μαζί για το κοινό καλό. Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα σε όλους...