'Αντε από δω ρε νούμερα...

 Τελικά ξέρετε τι καταλαβαίνω? Ότι δεν γλιτώνουμε με τίποτα. Με την καμία ρε αδερφέ! Όσο αυτοί οι ατσαλάκωτοι και κοστουμάτοι τύποι (και να με συγχωρέσουν αυτοί που πραγματικά τιμούν τα κοστούμια τους, μαρέσουν κιόλας αυτά τα καφέ κυρίως...) και οι απαστράπτουσες νεαρές και κυρίες με τα ταγέρ και τα τακούνια (γι'αυτά ζω...), κατέχουν θέσεις μόνο για να τις κατέχουν μιας και δεν το έχουν (να τα μας και οι ρίμες...), ζήτω που καήκαμε!
 Σε μια χώρα που παραπαίει το μόνο που μας λείπει είναι τα golden boys και οι golden ladies... Και υπερτονίζω και πάλι τα εννούμενα μου λέγοντας πως δεν διαφωνώ καθόλου με την λογική αλλα με την πράξη και εν τέλει με το αποτέλεσμα.
 Οποιοσδήποτε ή οποιαδήποτε από εσας δουλεύει σε μια πολυεθνική ή ακόμα και σε μια εταιρία μικρού ή μεσαίου βεληνεκούς  θα καταλάβει τι λέω...
 Αφού μερικές φορές απορώ με τα κριτήρια που γίνονται προσλήψεις. Θες πολυεθνικούλα μου, θες μεγαλοεταιρία μου, θες μεγαλομικρομαγαζάτορα μου να προσλάβεις προσωπικό για την δουλειά σου??? Κάντο! Αλλά με σωστά κριτήρια ρε παιδί μου.
 Ξέρετε τι είναι να έρχονται οι assistant managers, οι ανερχόμενοι advisors, οι έτσι, οι μπήξε, οι δείξε και να στο παίζουνε κατακτητές της κορυφής όπως ο Ρέμος και η Μαντώ και από την άλλη να περιμένουν ουρά τα νέα , κατασταλαγμένα και με περγαμηνές παιδιά για μια δουλειά της προκοπής?

  Αναρωτιέμαι τους έχει πει κανείς να ανοίξουν τα... μάτια τους (χαχα νομίζατε θα πω τα στραβά τους ε???) να δουν λιγάκι τι γίνεται γύρω τους? Τα νούμερα λέει... Τα νούμερα δε βγαίνουν. Οι πωλήσεις δεν προχωράνε.
  Προσλαμβάνει η κάθε εταιρία κάποιον η κάποια να σου μεταδώσει υποτίθεται τον παλμό της αγοράς αλλά το μόνο που συμβαίνει είναι να ανεβάσουν τους δικούς σου καρδιακούς παλμούς παραπάνω από τα συνηθισμένα!
 Και να ταν μόνο αυτά? Το αστείο της υπόθεσης ξέρετε ποιο είναι? Σε αυτή την ρημαδιασμένη κοινωνία που ευτυχήσαμε και δυστυχήσαμε να ζούμε, ενώ η χειραγώγηση μας από τους υπερκολοσσούς της κατανάλωσης καλά κρατεί, μια άλλη φυλή, η κάστα των "επιφανειακών" τείνει να μας σπρώξει σε μια εικονική πραγματικότητα.
 Ποια είναι αυτή? Θέλει και ρώτημα? Η αριθμομανία! Ξυπνάμε και κοιμόμαστε έχοντας στο νου μας. αριθμούς. Νούμερα, αριθμοί. Η καθημερινότητα μας έχει γεμίσει από μαθηματικές πράξεις, από σπαζοκεφαλιές, από αριθμούς που δεν βγαίνουν, από λογαριασμούς ανεξόφλητους, από κωδικούς πιστωτικών καρτών, από κωδικούς δανείων, από ρέστα και πληρωμές και πάει λέγοντας...

  Αλλά δυστυχώς εκεί μας έχουν οδηγήσει. Παρατηρήστε γύρω σας και θα το διαπιστώσετε. Έχουμε γεμίσει από ανθρώπους που δε ζουν αλλά αριθμολογούν...
 Από ανθρώπους που όλη τους η ζωή είναι ένα μπόνους αν κλείσει καλά ο μήνας, ένα συν στον προυπολογισμό, λιγότερα έξοδα και αυξημένα έσοδα... Είναι δυνατόν? Η ουσία? Που πήγε η ουσία ρε παιδια? Νοιαζόμαστε για τον διπλανό μας ή τον βλέπουμε ως σκαλοπάτι για την παραπάνω θέση? Γιατί να ορίζουν τα χρήματα και οι αριθμοί οτιδήποτε κάνουμε στη ζωή μας? Γιατί δε θέλουμε να δούμε κατάματα την αλήθεια που λέει πως οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια? Γιατί πρέπει να αφήνουμε τους μυρωδιάδες να μας κάνουν κουμάντο?
 Ορθώστε ανάστημα και προσωπικότητα όπως μπορεί ο καθένας.  Αυτή η λογική της υπερεκτίμησης που έχουμε δώσει σε ανούσια πράγματα μας έφτασε ως εδώ. Και τώρα τρέχουμε και δεν φτάνουμε... Οι άνθρωποι πίσω από τους αριθμούς... Και οι ψυχές πίσω από τα χαρτονομίσματα. Δεν είναι απίστευτο?