Μετά την μάχη αναφέρει η Βικιπαιδεία, οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και σε αντίποινα για τις απώλειές τους άρχισαν την σφαγή όσων κατοίκων έβρισκαν στο χωριό. Η μανία τους ήταν τόσο μεγάλη, ώστε δεν ξεχώριζαν από το μακελειό ούτε τα γυναικόπαιδα ούτε τους ηλικιωμένους. Τον ιερέα του χωριού τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν.
Η σφαγή σταμάτησε μόνον όταν νύχτωσε και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Λειβαδιά, αφού πρώτα έκαψαν τα σπίτια του χωριού. Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους, καθώς σκότωναν όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο τους. Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, εκ των οποίων οι 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Η μαρτυρία του απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Eλβετού George Wehrly ο οποίος έφτασε στο Δίστομο μετά λίγες μέρες μιλάει για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή.
Ποιος θα το περίμενε πως μία ημιορεινή κωμόπολη στο νοτιοδυτικό τμήμα της επαρχίας Λιβαδειάς στο νομό Βοιωτίας, θα μνημονεύονταν στην παγκόσμια ιστορία όχι για τις φυσικές ομορφιές της αλλά για μιά από τις μεγαλύτερες θηριωδίες των Ναζί του Χίτλερ?Ποιος θα μπορούσε να διανοηθεί μέχρι τότε πως ο ανθρώπινος νους μπορεί να φτάσει μέχρι και αυτό το σημείο? Το σημείο χωρις επιστροφή. Το σημείο που τα κατώτερα ανθρώπινα ένστικτα αναλάμβαναν να οδηγήσουν εκατοντάδες ανθρώπους στο να σφαγιάσουν, να βιάσουν, να ληστέψουν, να εξαφανίσουν ένα χωριό, που απλά τόλμησε να αντισταθεί στον παραλογισμό τους.
Μια χώρας που από τότε μετράει πληγές και κυνηγάει τις Γερμανικές αποζημιώσεις, όπως ο Δον Κιχώτης κυνηγούσε τους ανεμόμυλους... Ανάθεμα μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου