Μασκαρεμένες συγνώμες...

 Καλησπέρα, καλησπέρα. Ο Όρσον Γουέλς, αυτός ο μεγάλος Βρετανός σκηνοθέτης, είχε πει κάποια στιγμή πως η υποκρισία είναι τόσο παλιά όσο το δέντρο της Εδέμ. Ποιος αλήθεια μπορεί να διαφωνήσει με τα λεγόμενα του?
 Οι συγνώμες, έτσι όπως χρησιμοποιούνται από μας τους ανθρώπους, έρχονται σχεδόν πάντα σε πλήρη αντιδιαστολή με την ουσιαστική έννοιά τους...
 Όταν βλέπετε ανθρώπους να χρησιμοποιούν την συγκεκριμένη λέξη συχνά να σας μπαίνουν ιδεές.
 Ξέρετε από την μιά είναι καλό να λέμε συγνώμη αλλά από την άλλη όταν την έχουμε κάνει... καραμέλα τότε όχι απλά χάνεται η αξία της αλλά είναι τουλάχιστον πονηρό και περίεργο...
 Ο ανθρώπινος εγωισμός συνήθως επιτάσσει λύσεις και εφευρίσκει τρόπους που δεν συνάδουν με τα χαρακτηριστικά της αξιοπρέπειας, της ανθρωπιάς, της συμπόνοιας... Ποδοπάτάει συναίσθήματα, σχέσεις, παρασέρνει ακόμα και ανθρώπους στο διάβα του για να μπορέσει να επικρατήσει.
 Ρουφάει στην κυριολεξία οτιδήποτε του σταθεί εμπόδιο στο δρόμο, αλλά το χειρότερο απ' όλα είναι οτι πλέον έχει γίνει εργαλείο στα χέρια αδίστακτών συναισθηματικά ανθρώπων που χρησιμοποιούν θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να πετύχουν τον σκοπό τους.
  Και εμείς όμως? Τι κάνουμε? Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τις μασκαρεμένες συγνώμες? Ίσως να μπορούμε. Και? Δυστυχώς η ευτυχώς έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε. Έχουμε ανάγκη να συγχωρήσουμε κάποιον ή κάποια που πιστεύουμε ότι δεν μας συμπεριφέρθηκε σωστά ή  έκανε κάποιο λάθος.
 Έχουμε ανάγκη να ακούσουμε μια συγνώμη δρώντας και εκεί εγωιστικά... Είναι όμως τραγικό πόσο εύκολα προσποιούμαστε. Επιστρατεύουμε ότι μπορόύμε από την ανθρώπινη υπόσταση μας για ψελλίσουμε ένα συγνώμη που ξέρουμε πόσο μετράει για τον απέναντι μας.
 Κροκοδείλια δάκρυα, ένταση στην φωνή, νευρικές κινήσεις  χρησιμοποιούνται για τον σκοπό μας που όπως φαίνεται αγιάζει όλα τα μέσα... Όλα στον βωμό για την δική μας ικανοποίηση, την δική μας ευχαρίστηση. Λες και οι άλλοι δεν υπάρχουν. Δεν υφίστανται. Λες και στο τέλος δεν θα μας καταλάβουν. Όταν η συγνώμη βγαίνει εύκολα δεν είναι αληθινή. Οι πραγματικές συγνώμες έχουν εξήγηση ηθική, αισθαντικότητα, παραδοχή, κατανόηση και μετριοφροσύνη...
  Η αυτογνωσία σε αυτές τις περιπτώσεις κάνει την εμφανίσή της και μόνο τότε ο συνομιλητής μας πορεί να είναι σίγουρος ότι την συγνώμη που λέμε την εννοούμε..
  Αν πραγματικά θέλουμε να βρούμε τι κρύβεται πίσω από τις μασκαρεμένες συγνώμες τότε αυτό περικλείεται στα λόγια του Γάλλου συγγραφέα Εμιλ Ζολά. Η συγνώμη είχε πει, έρχεται μετά την αδιαφορία. Πόσο δίκιο είχε και πόσο θα θέλαμε να έχει άδικο. Έστω να το πιστεύαμε και ας μην ίσχυε. Όπως τις εύκολες και ψεύτικες συγνώμες...