Γεννάει... θαύματα η μιζέρια?

 Καλησπέρα, καλησπέρα. Τώρα είναι η ευκαιρία, λένε πολλοί,  η ευκαιρία να κάνουμε το διαφορετικό, να πράξουμε το φαινομενικά αδύνατο, να αλλάξουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο. 

 Η σημερινή κατάσταση, λένε, είναι η ιδανική. Πως μπορεί όμως να ξεφύγει κάποιος από την δύσκολη καθημερινότητα του, πως μπορεί να δει το ουράνιο τόξο μέσα από τις συνεχόμενες καταιγίδες??? 

 Η Ελένη Βιτάλη το τραγουδούσε υπέροχα και γλαφυρά πριν κάποια χρόνια. Αναρωτιόταν. "Πως να γεννήσει η μιζέρια ένα θαύμα...?" Είναι εύκολο? Γίνεται? 

 Τα αυξανόμενα οικονομικά προβλήματα στις ελληνικές οικογένειες, η έλλειψη κινήτρων και ικανοποιητικών μισθών, οι όροι δουλείας στην αγορά έργασίας, κάνουν ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. ΄Όταν τα όνειρα σβήνονται, σβήνεται και η όρεξη για δημιουργία, η όρεξη για ζωή υποστηρίζουν πολλοί.

 Άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει μέσα στη φτώχεια, χωρίς εχέγγυα για το μέλλον, χωρίς βοήθεια και ψυχολογική υποστήριξη από κάποιον, καταρρέουν στις δύσκολες στιγμές. Η ανασφάλεια... χτυπάει την πόρτα και "κρέμεται" από πάνω τους σε κάθε βήμα που κάνουν. 

 Τα συνεχόμενα... χαστούκια έρχονται να μας υπενθυμίζουν το ανύπαρκετο μέλλον και η κατάσταση μοιάζει μη αναστρέψιμη.  Τα βάζουμε με την τύχη μας, νιώθουμε αδικημένοι και αναθεματίζουμε την ώρα και την στιγμή που γεννηθήκαμε. Είναι όμως όντως έτσι τα πράγματα?

 ΟΧΙ. Και είναι ξεκάθαρο γιατί. Ο μεγάλος Βραζιλιάνος συγγραφέας Πάολο Κοέλιο, είχε πει κάποτε το εξής μοναδικο: "Πνίγεσαι όχι αν πέσεις στο ποτάμι, αλλά αν παραμείνεις βυθισμένος σε αυτό". Το καταλάβατε?  Ναι, οι δυσκολίες, είναι τεράστιες. 

Ναι, μερικές φορές το σύμπαν φαίνεται να έχει συνομωτήσει εναντίον μας και τίποτα δε μας πάει καλά. Ναι, συμφωνώ η μιζέρια και τα προβλήματα φέρνουν γκρίνια, κατάθλιψη, κοινωνική απομόνωση...

 Αλλά... Όλα είναι στο δικό μας χέρι. Δεν τα παρατάμε όταν κουραστούμε εμείς παλεύοντας με το τέρας, αλλά όταν κουραστεί το τέρας να παλεύει με μας. Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα ανθρώπων που βγήκαν από την μιζέρια και κατέκτησαν το δικό τους Έβερεστ.

 Ο καθένας από εμάς έχει την δική του κορυφή να κατακτήσει. Και μη μου πείτε  την δικαιολογία πως, "οκ καλά είναι τα λόγια, αλλά όποιος είναι έξω από τον χορό πολλά τραγούδια ξέρει", γιατί όλοι μας, ο καθένας βάσει των δικών του χαρακτηριστικών, της δικής του ζωής, έχει περάσει τον δικό του Γολγοθά κάποια στιγμή. 

Το θέμα είναι να δούμε την κατάσταση αλλιώς. Αν προσπαθείτε με όλο σας το είναι κάντε την προσπάθεια στο διπλάσιο. Κανένας, ούτε ο παράγοντας τύχη, δε μπορεί να καθορίσει την πορεία μας παρά μόνο εμείς. 

 Έχετε ακούσει που λένε, πως η τύχη είναι με τους τολμηρούς? Ας τολμήσουμε να αλλάξουμε την καθημερινότητα μας, ξεκινώντας με μικρές αλλάγες. Δεν είναι εύκολο. Δεν είναι και ακατόρθωτο ομως. Φανταστείτε μόνο πως μια θετική εξέλιξη αμέσως θα τονώσει την αυτοπεποίθηση μας. Θα καταλάβουμε πως όλα αλλάζουν, όλα είναι εφικτά.

 Η μιζέρια παιδιά, είναι μια κατάσταση που αν δεν θέλουμε να την αφήσουμε να μπει στην ζωή μας δε μπαίνει. Αν μαθουμε να ζούμε με τα λίγα, θα έρθουν και τα πολλά... Που δε σημαίνει βέβαια απαραίτητα πως αυτά τα πολλά έχουν να κάνουν με υλικά αγάθα. 

 Ξέρετε... τα ωραία είναι αλλού. Όταν είσαι πλούσιος σε συναισθήματα, υπερηφάνια, αγάπη και καλώς εννούμενο εγωισμό, τίποτα δε μπορεί να σε αγγίξει και να σταματήσει την πορεία σου προς την πολυπόθητη προσωπική σου Ιθάκη... Τα ξαναλέμε.