Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Είς αλλά Λέων...

 Γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1770 στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας και η σκούφια του κρατούσε από το Λιμποβίσι της Καρύταινας. Γόνος σημαντικής οικογενείας της τότε σκλαβωμένης Ελλάδας, αγαπήθηκε και μισήθηκε όσο ελάχιστοι άνθρωποι σε τούτη την χώρα. 
 Έφτασέ (τιμητικά) στον βαθμό του Αρχιστρατήγου αλλά στις καρδιές των Ελλήνων έμεινε γνωστός ως ο  "Γέρος του Μοριά". Ψυχή δυνατή, ελληνική, μια σάρκα πλασμένη από λεβεντιά και αυταπάρνηση, αυτό ήταν ο μοναδικός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
 Ο αρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 21' γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια μαύρη περίοδο για την Ελλάδα. Ένα χαστούκι που έφαγε από έναν Τούρκο αξιωματούχο, ήταν το έναυσμα για την μετέπειτα πορεία του μικρού Θεόδωρου και εν τέλει τον απόλυτο σκοπό της ζωής του, που δεν ήταν άλλος από την ελευθερία της πατρίδας... 
 Στα 15 του εισχωρεί στα τμήματα των κλεφτών της Πελοποννήσου και μέσα σε λίγο καιρό αποκτά εμπειρία ως κουρσάρος και γίνεται καπετάνιος κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο το 1805. Τον Ιανουάριο του 1806 οι Τούρκοι εκδίδουν ένταλμα σύλληψης αλλά ο Κολοκοτρώνης μαχόμενος καταφέρνει να διαφύγει στα Κύθηρα και έπειτα από εκεί στην Ελαφόνησο. 

 Το 1810 υπηρετεί στο Ελληνικό στρατιωτικό σώμα στην Ζάκυνθο και προβιβάζεται στον βαθμό του ταγματάρχη.  Όπως αναφέρει η Βικιπαίδεια, το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία και άρχισε να προετοιμάζει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο γνωρίζοντας ότι η ημέρα έναρξης ήταν η 25 Μαρτίου του 21΄.

 Η κατάληψη της Καλαμάτας υπό την αρχηγία του Πετρόμπεή Μαυρομιχάλη στις 23 Μαρτίου 1821 είναι η αρχή των πάντων για τον Κολοκοτρώνη που πλέον, διακρίνει πως μπορεί να γίνει το αδιανόητο... 
 Πρωταγωνίστησε σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις του αγώνα, όπως στη νίκη στο Βαλτέτσι στις 14 Μαρτίου του 1821, στην άλωση της Τριπολιτσας στις 23 Σεπτεμβρίου το 21', καθώς και στην καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου.
 Όπως γίνεται πάντα όμως σε αυτή την χώρα (και ο Κολοκοτρώνης δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξάιρεση), με την έναρξη του εμφυλίου πολέμου ο "Γέρος του Μοριά" φυλακίζεται μαζί με τον γιό του, παρά την προσφορά του στον αγώνα και τις συνεχόμενες προσπάθειες του να αμβλυνει και να γεφυρώσει τις διαφορές μεταξύ των Ελλήνων. 

 Η Επανάσταση άρχισε να βαλτώνει και ο Σουλτάνος ζητάει την βοήθεια της Αιγύπτου για να τελειώσει μιά και καλή την Ελλάδα. Ο Ιμπραήμ με τα στρατεύματα του σαρώνουν τα πάντα στο διάβα τους και οι καταφερτζήδες Έλληνες αξιωματούχοι βάζουν την ουρά στα σκέλια.
 Η μόνη λύση είναι η αποφυλάκιση του Κολοκοτρώνη, ο οποίος με έναν άνευ προηγούμενο κλεφτοπόλεμο καταφέρνει να καθυστερήσει τις αρμάδες του Τουρκοαιγυπτιακού στρατού έως ότου φτάσουν οι Σύμμαχοι. Με την έλευση των Γάλλων και των Ρώσων ο στρατός του Ιμπραήμ και του Σουλτάνου διαλύεται και πλέον η Ελλάδα έχει ελευθερωθεί. Ο Κολοκοτρώνης για άλλη μια φορά τα έχει καταφέρει περίφημα...

 Οι περιπέτειες  του όμως δεν τελείωσαν εκεί... Υπήρξε ένθερμος οπαδός της πολιτικής του Καποδίστρια  και πρωτοστάτησε στα γεγονότα για την ενθρόνιση του Όθωνα. Το 1833, όμως, οι διαφωνίες του με τον Αντιβασιλέα τον οδήγησαν ξανά μαζί με άλλους αγωνιστές  στις φυλακές του Ιτς Καλέ στο Ναύπλιο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. 
 Στις 25 ΜαΪου του 1834 καταδικάζεται σε θάνατο! Λαμβανει χάρη μετά την ενηλικίωση του Όθωνα το 1835 και προβιβάζεται στον βαθμό του Στραγηγού. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1843 αφήνει την τελευταία του πνοή χτυπημένος από εγκεφαλικό επεισόδιο...

 Οι ιστορικοί του μέλλοντος έχουν ήδη κρίνει τον Κολοκοτρώνη, χαρακτηρίζοντας τον ως τον πιο σημαντικό Έλληνα όλων των εποχών. Ο "Γέρος του Μοριά" ήταν όντως ένας αξεπέραστος στρατιωτικός και ένας μεγάλος ευπατρίδης.

 Η πυγμή του, το θάρρος του, ο πατριωτισμός του, η ευφυϊα του, ήταν εκείνα τα χαρακτηριστικά που τον έκαναν να διαφέρει και να μνημονεύεται από το απλό κόσμο μέχρι και σήμερα.

 Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης όμως, αντιπροσωπεύειι κάτι παραπάνω. Αν μια ψυχή μετριέται με το μέγεθος της επιθυμίας της, τότε αυτός ο ασυναγώνιστος Έλληνας δεν ήταν τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο, από την απόλυτη ενσάρκωση της Ελευθερίας...