Μέρες Ανά(σ)τασης

Αλλά πού πήγανε τόσοι δικοί μας;
Μέσα σε μια βδομάδα
δεν απόμεινε κανείς.
Ήταν Μεγάλη βέβαια
γεμάτη πάθη, προδοσίες, σταυρώσεις-
θέλουν πολύ για να υποκύψουν οι κοινοί θνητοί;

Γ. Βαρβέρης

 
                                            Να σε καρφώσουν στο σταυρό 

                                           η να σταυρωθείς πάνω σ' αυτό το τίποτα που υπήρξες,

                                            είναι ο ίδιος δρόμος, έρημος κι ακατανόητος, 

                                         ανάμεσα στα λιγοστά δέντρα 

                                           και τη νύχτα που κατεβαίνει...

                                                Τ. Λειβαδίτης

Περιφέρω τον επιτάφιό μου. 

Αγγόγυστα, όπως ο Χριστός. 

Ως πού επιτρέπεται να φτάσουμε; 

Η απελπισία συνώνυμο της αυτογνωσίας.

Ιησούν ή Βαραββάν;

Σ. Σταυρόπουλος

                                          Κι όμως μέσα σ’ αυτά δεν ξεχνούσα τα μάτια του.
                                          Μήνες για χάρη του έτρεχα απ’ το Ναό στο λιμάνι
                                         κι απ’ την πόλη στο Όρος των Ελαιών...

Ντ. Χριστιανόπουλος 

Υπάρχει πάντα η ανάσταση,
όχι ορισμένη και πιθανή,
υπάρχει απίθανη περίλαμπρη δόξα,
η φωτεινή έκσταση, δεν μπορούν
δίχως αυτήν οι άνθρωποι...

Ζ. Καρέλλη

                                                                                                                                                                                                                                                                                                Χριστέ μου
                                                                               τι θα ‘τανε η πορεία σου
                                                                           δίχως τη σμύρνα και το νάρδο
                                                                             στα σκονισμένα πόδια σου;

                                                                

                            Γ. Ρίτσος

Γοερά το βλέπω ετοιμάζεσαι
για την Ανάστασή σου.
Την πιστεύω αλλά με θλίβει...

Κ. Δημουλά 



Υ.Γ. Πονηροί καιροί. Γεμάτοι από μίσος, φθόνο και κακία. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες η ελπίδα σιγοκαίει μέσα μας, λίγο πιό δυνατά, πιό έντονα, θαρρείς λες, και είναι Εκείνος που μας δίνει το κουράγιο και την πίστη να συνεχίσουμε τον αδυσώπητο αγώνα της ζωής, ψάχνοντας την δική μας, λυτρωτική Ανάσταση.
 Ας βάλουμε την καλοσύνη και την ανθρωπιά στην ζωή μας. Ας καταλάβουμε επιτέλους, ότι άνθρωπος δίχως άνθρωπο, είναι μιά ημέρα χωρίς το φως της, μιά Άνοιξη χωρίς τα λουλούδια της...  Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα με Υγεία.