Charles Manson: Ο 5ος Άγγελος της Αποκάλυψης...

"When I get to the bottom I go back to the top of the slide, where I stop and I turn and I go for a ride, till I get to the bottom and I see you again..."

 

 Τα λόγια από το "Helter Skelter" των Beatles, αντηχούν ακόμη στα αυτιά των οπαδών του κορυφαίου συγκροτήματος, κατατάσσοντας το συγκεριμένο τραγούδι πολύ ψηλά στην λίστα με τα καλύτερα τους.

 

  Για τους πιο μυημένους, οι παραπάνω στίχοι, "δείχνουν" έναν από τους μεγαλύτερους-που δε σκότωσαν ποτέ- δολοφόνους που γέννησε η ανθρωπότητα. Τον μανιακό Charles Manson.

 

 O Charles Miles Manson, γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου του 1934 στο Οχάϊο των Ηνωμένων Πολιτειών. Στα νεανικά του χρόνια ήταν μουσικός του δρόμου στο Λος Άντζελες, ενώ ήδη από μικρή ηλικία έδειχνε επιθετικές τάσεις και δυσκολία στη προσαρμογή στο κοινωνικό σύνολο. Μέχρι και τα 25 του έχει ήδη κάνει το... αγροτικό του σε αναμορφωτήρια αλλά και σε φυλακές λόγω επιθέσεων  και βίαιων συμπεριφορών, σε ανθρώπους που έτυχε να βρεθούν στο διάβα του.

 Την δεκαετία του 60', στις αρχές της, δημιουργει την περίφημη σέχτα του, μία αίρεση από νέους και νέες με διαταραγμένο ψυχικό κόσμο, αυτοπροσδιορίζοντας τον εαυτό του, ως τον μέγα προφήτη που ήρθε να σώσει τον κόσμο από τους νέγρους, όπως τουw αποκαλούσε. Η αίρεση είχε την ονομασία "Οικογένεια". 

 

 Ο Manson κυριολεκτικά έκανε ότι ήθελε τα άγουρα παιδιά, κάνοντας τους ψυχολογικό πόλεμο, πατρονάρωντας τον έυθραστο ψυχικό τους κόσμο. Πλέον, είχε μαζέψει έναν μικρό στρατό γύρω του, που ήταν έτοιμος να κάνει ότι του πει ο 5ος άγγελος της αποκαλύψεως (οι άλλοι τέσσερις ήταν οι Beatles κατά τα λεγόμενα του).

 Στο κοινόβιο του που μεταφέρεται από έρημο σε έρημο, γίνονται όργια, χρήση ναρκωτικών, ληστείες, για να μπορέσουν τα μέλη της αίρεσης να ζήσουν, αλλά κυρίως καταστρώνεται με κάθε λεπτομέρεια το σχέδιο Helter Skelter", όπως το ονόμασε ο ίδιος ο παράφρων ηγέτης της "Οικογένειας". Αυτό το σχέδιο δεν ήταν άλλο, από τις δολοφονίες διασήμων του Χόλιγουντ.

 Στις 9 Αυγούστου 1969, ο κόσμος συνταράσσεται από την δολοφονία της εγκύου στον 8ο μήνα (!!!) ηθοποιού του Χόλιγουντ, της πανέμορφης Sharon Tate, συζύγου του ανερχόμενου τότε σκηνοθέτη, Roman Polanski. 

 

 O Polanski έλειπε εκείνες τις μέρες λόγω της δουλειάς του από την πολυτελή έπαυλη τους και αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή για τα... παιδιά του Manson να δράσουν.

Εισβάλλουν στο σπίτι και στην κυριολεξία κατακρεουργούν την ηθοποιό και άλλα τέσσερα άτομα που βρίσκονταν εκεί το βράδυ εκείνο. O Manson ήταν κοντά αλλά δεν συμμετείχε στις δολοφονίες. Ήταν όμως ο ιθύνων νους.

 

 Η φρίκη των αρχών και των δημοσιογράφων που αντίκρυσαν τα πτώματα ήταν δύσκολο να περιγραφεί. Ο χώρος ήταν άνω κάτω, αίματα υπήρχαν παντού και η εικόνα θύμιζε σκηνικό σφαγείου. Στον τοίχο πάνω από το πτώμα της άτυχης Tate, που χτυπήθηκε με 16 μαχαιριές, οι δολοφόνοι είχαν γράψει με το αίμα της τη λέξη "pigs.

 

 Οι Tex Watson, Susan Atkins, Patricia Krenwinkel και Linda Kasabian, είχαν ακολουθήσει πιστά τις οδηγίες του αρχηγού τους. Την επόμενη μέρα, δολοφονούν το ζέγος La Bianka στο Λος Άντζελες. 

 

 Χαρακτηριστικό των δολοφονιών είναι ότι η αστυνομία καθυστέρησε να συνδέσει μεταξύ τους τις δύο υποθέσεις και η σύλληψη του Manson και της "Οικογένειας" έγινε τέσσερις μήνες μετά και αυτό λόγω της Atkins η οποιά όταν προφυλακίστηκε για άλλη υπόθεση, κόμπάζοντας για τα... κατορθώματα στο σπίτι της Tate, ξετυλίγοντας έτσι το κουβάρι του τρόμου.

 Με περίπου μισό αιώνα σε διάφορα σωφρονιστικά ιδρύματα, εκτίοντας ισόβια ποινή, στις 19 Νοεμβρίου 2017, δύο χρόνια πριν, ο Manson άφησε την τελευταία του πνοή φυλακισμένος, σε ηλικία 83 ετών. Προηγουμένως είχε παντρευτεί μια οπαδό του (!!!), μετά από χρόνια αλληλογραφίας και επαφής των δύο. 

 Παρατηρώντας την ιστορία από την χρονική απόσταση που μας δίνει και μια ασφάλεια για να βγάλουμε συμπεράσματα, αυτό που μένει, πέρα από την φρικιαστική και ειδεχθή προσωπικότητα του Charles Manson, είναι αυτό το παράξενο συναισθηματικό δέσιμο των ανθρώπων με άλλους ανθρώπους που καταδυναστεύουν, φοβίζουν και τρομοκρατούν την ίδια τους την ύπαρξη.

 Είναι ειλικρινά κάτι, που όσο και αν χρόνια τώρα προσπαθούν να αποσαφηνίσουν οι επιστήμονες και οι ψυχολόγοι, δεν μπορεί να εκλογικευτεί. Δεν πρόκειται για μια περίπτωση παράνοιας, ή συνδρόμου της Στοκχόλμης ή ακόμη και απλού συναισθηματικού δεσίματος. Θεωρώ πως είναι κάτι παραπάνω. Κάτι ανεξήγητα τρομακτικό.

 

 Ίσως αυτό το κάτι να αντικατοπτρίζεται στα λόγια του Γερμανού γνωμικογράφου Kristof Lihtenberg: "Για τους περισσότερους ανθρώπους, η αποστροφή απέναντι σε κάτι έχει συνήθως τις ρίζες της στην τυφλή πίστη σε κάτι άλλο..." Τα ξαναλέμε.