Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2020

Αντίμετρα αδιεξόδων...

 Να πω ότι ξεκινάει το φθινόπωρο καλά, θα είναι ψέματα  Να πως ότι είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, πάλι ψέματα θα είναι. 

 So what? Αν είναι να πορευόμαστε με το "κάθε πέρσι και καλύτερα" ή να κινούμαστε στην λογική του "υπάρχουν και χειρότερα", δεν βγαίνει τίποτα. Δεν προχωράμε μπροστά. 

 Κι όμως. Μερικές φορές και επειδή όντως υπάρχουν χειρότερα, μια βαθιά ανάσα, μια κουβέντα με έναν φίλο, ένα καλό βιβλίο, μια βόλτα στο δάσος, αλλά κυρίως η σκέψη πως είμαστε και πρέπει να παραμείνουμε άνθρωποι, βοηθάει. Ξελασπώνουμε. Ξεκινάμε ξανά. Και ξανά. Γιατί η ζωή, όσο παραμένουμε ζωντανοί και όρθιοι, είναι πάντα ένα νέο ξεκίνημα.

 Αν μπορέσοουμε και το καταφέρουμε αυτό, δεν θα χρειάζεται να μας συμβεί κάτι για να κατανοήσουμε την αξία της ζωής.  

 Αν παρατηρούμε τις δυσκολίες που περνάει ο γείτονας, τα προβλήματα που έχουν οι συγγενέις και οι φίλοι, την τύχη που μπορεί να έχουμε μέσα στις ατυχίες μας, τότε, κατα βάση, όλα θα πάνε καλύτερα. Στον βαθμό που εμείς μπορούμε να επηρρεάσουμε τις καταστάσεις.

  Είμαι μερικά πράγματα που λειτουργούν ως αντίμετρα στην παράνοια, στην ασχήμια, στην ματαιοδοξία, στον κυνισμό, στην απάθεια, στον φανατισμό και σε οτιδήποτε άσχημο υπάρχει σε αυτή την ζωή. Είναι απλά. Δύσκολα εφαρμόσιμα ίσως, αλλά απλά. Ηρεμία, ανθρωπιά, ευγνωμοσύνη, προνοητικότητα, καλοσύνη, αγάπη.

 Σε έναν κόσμο που τίποτα δεν είναι δεδομένο, που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει, που άνθρωποοι πεθαίνουν από την φτώχεια, τις κακουχίες, την πείνα, τους πολέμους, τις αρρώστιες, ο Άνθρωπος πρέπει, οφείλει να προτάσσει την φύση του. 

Αυτή δεν είναι μόνο κακή. Όχι. Είναι και καλή.
Μερικές φορές η διέξοδος είναι η αποδοχή και όχι τα γιατί και τα αν, τα ίσως και τα μήπως.

Καλό μήνα να έχουμε, με Υγεία.


ΥΓ. Το κείμενο προέκυψε από κάποια περιστατικά που συνέβησαν σε δικόυς μου ανθρώπους. Είμαι δίπλα τους. Νοερά και φυσικά. Τα ξαναλέμε.



"Cause all of the stars
Are fading away
Just try not to worry
You'll see them some day

Take what you need
And be on your way
And stop crying your heart out..."
Oasis

8 σχόλια:

  1. "Πεσ' τα Χρυσόστομε!", σκεφτόμουν, καθώς διάβαζα το κείμενό σου.
    Αν το αφομοιώσουμε και το κάνουμε πράξη αυτό που έγραψες, τότε ναι, θα ξελασπώσουμε.
    Ιδού ο βάλτος, ιδού και το νέο ξεκίνημα, λοιπόν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένα θέμα με την...αφομοίωση το έχουμε! χαχα!

      Μακάρι να κάνουμε πάντα νέα ξεκινήματα. Νέα και ελπιδοφόρα.

      Διαγραφή
  2. Πρωταρχικά Μάκη να ευχηθώ, αυτό που συνέβη στους δικούς σου ανθρώπους, να είναι ήδη περαστικό και να αποτελεί μονάχα κακή ανάμνηση.
    Η διδαχή σου, γιατί τέτοιος είναι ο λόγος σου σήμερα, έχει όλα εκείνα που οφείλουν να συνοδεύουν τη σκέψη και την πορεία μας.
    Να μείνουμε άνθρωποι, ενωμένοι, αλληλέγγυοι.
    Μια ακόμα φορά μας κάνεις περήφανους με τα μονοπάτια που μπορείς να χαράξεις Μάκη.
    Καλησπέρα αγαπητέ φίλε, καλό μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου. Ελπίζω όσοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες, να βρίσκουν πάντα μια χαραμάδα ανοιχτή και να βγαίνουν στο φως...


      Καλό μήνα να έχουμε φίλε!

      Διαγραφή
  3. Καλό Φθινόπωρο Μάκη. Ναι είναι όλα αυτά που λες και εύχομαι οι δικοί σου άνθρωποι τώρα πια να κοιτούν μπροστά με αισιοδοξία.
    Αγάπη για τους εαυτούς μας και τους άλλους χρειάζεται. Αν υπάρχει αληθινή αγάπη λέω εγώ, όλα τα άλλα έρχονται
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Άννα μου. Και γω το ελπίζω και αντεύχομαι τα καλύτερα για σένα και τους ανθρώπους που αγαπάς!

      Κρατάω αυτό που αναφέρεις για την αγάπη. Φιλιά!

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation