Ήρθες και έπαιξες μαζί μου,
το παιχνίδι της φτήνιας και των σκιών.
Ανέντιμος και τραχύς,
απαθής και φιλάργυρος
όπως οι μαυραγορίτες των ψυχών...
Και τι σου ζήτησα;
Λίγη αγάπη, ένα τόσο δα χαμόγελο
να σβήσω της καρδιάς τις μουτζούρες.
Να σταθώ ξανά στα πόδια μου
Και τι σου ζήτησα;
Λίγη αγάπη, ένα τόσο δα χαμόγελο
να σβήσω της καρδιάς τις μουτζούρες.
Να σταθώ ξανά στα πόδια μου
να δηλώσω παρών,
σε αυτό το παιχνίδι εξουσίας
που ονομάζετε ζωή...
Μα εσύ μου πήρες τα πάντα.
Ένας αριβίστας ήσουν,
με προορισμό μάταιο.
Κι όταν έρθει καιρός να το νιώσεις
θα είναι αργά, τόσο αργά,
που σωτηρία δεν θα υπάρχει...
σε αυτό το παιχνίδι εξουσίας
που ονομάζετε ζωή...
Μα εσύ μου πήρες τα πάντα.
Ένας αριβίστας ήσουν,
με προορισμό μάταιο.
Κι όταν έρθει καιρός να το νιώσεις
θα είναι αργά, τόσο αργά,
που σωτηρία δεν θα υπάρχει...
Υ.Γ. Αφιερωμένο σε όσους και όσες εμπιστεύτηκαν, λάθεψαν, αμάρτησαν, πλήρωσαν το τίμημα, αλλά στο τέλος έμαθαν, κατανόησαν και τελικά συγχώρεσαν, εαυτούς και αλλήλους...
θέλει μεγάλη δύναμη να συγχωρείς
ΑπάντησηΔιαγραφήτις περισσότερες φορές νομίζουμε πως συγχωρούμε αλλά το κάνουμε μόνο στα λόγια
πολύ όμορφο!!!
Όντως θέλει δύναμη. Η συγχώρεση είναι υπόσχεση. Μπορούμε να εννοούμε αυτά που λέμε; Μπορούμε να αλλάξουμε αφήνοντας στην άκρη μισαλλοδοξίες και εγωισμούς;
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο Κική!
Όμορφο το ποίημα σου Μάκη, με μια εσάνς μελαγχολίας. Έτσι το ένιωσα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλο πράγμα στη ζωή, να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, να αναγνωρίζουμε τους σκοπούς των άλλων και να κατανοούμε σε ποιες καταστάσεις μπορούσαμε να επέμβουμε και που όχι. Νομίζω, ότι κάπως έτσι ωριμάζουμε.
Μεγάλο προσόν επίσης κάποιος να συγχωρεί. Ευλογία, κανείς να συγχωρεί. Μα δε πρέπει να ξεχνά...
Καλή σου μέρα Μάκη!
Αν ξεχάσει τότε σίγουρα δεν συγχώρεσε...
ΔιαγραφήΈχεις δίκιο Μαρίνα! Η συγχώρεση είναι προσόν και ευλογία ταυτόχρονα. Είναι απίστευτα σημαντικό να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Έτσι σίγουρα ωριμάζουμε και γινόμαστε σοφότεροι.
Καλό βράδυ, σε ευχαριστώ που πέρασες!
Εξαιρετικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν σχολιάσουμε μία μία την πρόταση θα χρειαστεί να κάνουμε ένα σεμινάριο.. Μέσα σε τρεις στροφές χώρεσες τόσα ζητήματα.
Η συγχώρεση ένα από τα δυσκολότερα πράγματα, δεν το έχω καταφέρει στο 100%. Όπως λέει και η Μαρίνα δεν πρέπει να ξεχνάμε.
Η συγχώρεση διάβασα κάπου είναι για την ψυχή μας, όχι για τους άλλους.
Δεν είμαι σίγουρη πλέον, αν οι αριβίστες, ενδιαφέρονται για την σωτηρία τους. Ζουν σε ένα απατηλό δικό τους κόσμο.
♡
ΥΓ: Άσχετο εντελώς, πόσες ωραίες λέξεις έχουμε που δεν χρησιμοποιούνται γιατί έχουμε κολλήσει σε ένα συγκεκριμένο φτωχό εύκολο λεξιλόγιο.
Η συμπύκνωση ξέρεις δεν κάνει πάντοτε καλό! Άλλες φορές βοηθάει, άλλες πάλι μπερδεύει περισσότερο...
ΔιαγραφήΕννοείται Κατερίνα μου ότι το να συγχωρείς θέλει δύναμη και πολλές φορές, ανάλογα την σοβαρότητα του ζητήματος, δε μπορείς στην πραγματικότητα να συγχωρείς με όλο σου το είναι. Ίσως ξεπερνάει τις δυνάμεις μας η διαδικασία συγχώρεσης.
Εκεί είναι προτιμότερο να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας τι έχει ουσία. Η συγχώρεση ή η ειλικρίνεια;;;
Και ναι, όπως το είπες οι αριβίστες ζουν σε έναν δικό του, απατηλό κόσμο, έναν κόσμο που κόψανε και ράψανε στα μέτρα τους...
Υ.Γ. Συμφωνώ για την γκάμα και την αισθητική των λέξεων που μπορούμε να χρησιμοποιούμε αλλά δεν το κάνουμε.
Το σημαντικό για μένα όμως κρύβεται στο αυθεντικό. Ο συνδυασμός βέβαια απλού αλλά και εξεζητημένου λεξιλογίου απογειώνει το οποιοδήποτε γραπτό. Φιλιά!
Μάκη μου καλησπέρα σου,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ποίημά σου βγάζει μια ευγένεια ψυχής, μια γλυκιά μελαγχολία απόλυτα κατανοητή και αληθινή.
Και βγάζει μια αλήθεια καθώς ανοίγει την καρδιά σου στους αναγνώστες σου.
Από μένα ένα μεγάλο μπράβο αγαπητέ φίλε.
Την καλησπέρα μου.
Καλησπέρα Γιάννη! Με τόσο όμορφα λόγια δεν ξέρω τι να γράψω. Θα πω όμως πως όντως μου βγήκε μελαγχολικό γιατί έτσι ένιωθα όταν το έγραψα.
ΔιαγραφήΥ.Γ. Μερικές φορές η αλήθεια μεταφράζεται σε αυτό που μας κάνει να νιώθουμε όμορφα αλλά και μελαγχολικά ταυτόχρονα. Και πάλι σε ευχαριστώ για το σχόλιο!
Δηλαδή, αφιερωμένο σε όσους δεν δίστασαν να ζήσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο Μάκη!
Με τα καλά, τα άσχημα, τα λάθη και τα πάθη τους Μαρία μου! Όπως το είπες! Σε όσους δε δίστασαν να ζήσουν. Είτε για μιά στιγμή είτε για όλη τους την ζωή.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ!
Αυτό που μ' ενθουσιάζει σε σένα είναι πως μεγαλουργείς όταν πεις πως θα γράψεις. Υπέροχο ποίημα, που προϋποθέτει καθαρότητα εαυτού. Και δυστυχώς, όπως συμβαίνει συνήθως, συνοδεύεται συχνά από πικρία κι απογοήτευση. Μα εκεί είναι κι η μαγκιά, να μη γίνεις ένα με τους σαλτιμπάγκους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοια γράφεις και με δυυσκολεύει η απάντηση!
ΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι Αναστασία μου πως για να μπορέσεις να έχεις καθαρότητα θα πρέπει κατ εμέ να έχεις κολυμπήσει και στην βρωμιά. Θα πρέπει να έχεις τσαλαπατηθεί, να έχεις λοιδωρηθεί, να έχεις στοχοποιηθεί από τους αλάθητους κριτές ανθρώπων και ψυχών.
Η πικρία και η απογοήτευση είναι μέρος της όλης διαδικασίας. Σωστά το αναφέρεις.
Αν μάθουμε από αυτά που ζούμε, τα δύο παραπάνω συναισθήματα θα αρχίζουν να έχουν θετικό πρόσημο, μέχρι που θα μετατραπούν σε χαρακτηριστικά ευτυχίας και βαθιάς γνώσης του εαυτού μας. Σε φιλώ!