Πιστεύω...

 Πιστεύω σε κείνον που χτίζει, και αγεροκρέμεται μες στον ουρανό, σαν Θεός, και κατευνάζει το χάος, πιστεύω σε κείνον που θερίζει, και το δρεπάνι του κυματίζει ολόφωτο σαν τα λαγόνια της αγαπημένης μου.

Πιστεύω σε κείνον που αγαπάει, όπως πιστεύω και σε κείνον που μισεί, πιστεύω σε κείνον που αμαρτάνει κα ζητάει με δάκρυα να τον συγχωρέσουν...

 Πιστεύω και σε κείνον που αμαρτάνει και συχωρνάει τον εαυτό του και προχωράει, πιστεύω στη μέρα που σου δίνει πράγματα μες στο φως, πιστεύω και στη νύχτα που σου ξαναδίνει τα πράγματα μες στην καρδιά σου, πιστεύω στο αλάτι και στο κάρβουνο, στις μέλισσες και τα παιδιά...

Πιστεύω στις πολιτείες, που η βουή τους, σαν τους ραψωδούς, έξω από το παραθύρι σου, τραγουδάει την οδύσσεια της καθημερινότητας. Πιστεύω και στη γλυκειά ετούτη γη, γεμάτη μαχαιρώματα και ζεστούς γυναικείους κόρφους...

 Πιστεύω στους μεγάλους εφευρέτες, τους ήρωες, τους ποιητές που αλλάζουνε με μιά χειρονομία  τη γεωγραφία και τα πεπρωμένα, πιστεύω και στα ταπεινά βόδια που σηκώνουνε στη ράχη τους, σα δόξα, το αιώνια αναλλαχτο κι ολοπόρφυρο δειλινό, πιστεύω σε σας που κρατάτε ψηλά τις σημαίες και προχωράτε μές στον ενάντιο άνεμο, πιστεύω και σε κείνα που δεν πιστεύω...

* Τάσος Λειβαδίτης- Απόσπασμα από το "Σύμβολο Πίστεως" (Ο Άνθρωπος με το Ταμπούρλο- Εκδόσεις Κέδρος 1979)

Υ.Γ. Καλό Μήνα σε όλους και όλες...