Ήταν σα να σε πρόσμενα Κερά
απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα,
κι έλεγα: Θά ‘ρθει απόψε απ’ τα νερά
κι από τα δάσα.
απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα,
κι έλεγα: Θά ‘ρθει απόψε απ’ τα νερά
κι από τα δάσα.
Θά ‘ρθει, αφού φλετράει μου η ψυχή,
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζει ήλιο και βροχή
και νειό φεγγάρι...
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζει ήλιο και βροχή
και νειό φεγγάρι...
Και να, το κάθισμά σου σιγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μας αγριομέντα,
και να, μαζί σου κιόλας αρχινώ
χρυσή κουβέντα:
στολνώ την κάμαρά μας αγριομέντα,
και να, μαζί σου κιόλας αρχινώ
χρυσή κουβέντα:
Πως – να, θα μείνει ο κόσμος με το «μπά»
που μ’ έλεγε τρελόν πως είχες γίνει
καπνός και – τάχας – σύγνεφα θαμπά
προς τη Σελήνη...
που μ’ έλεγε τρελόν πως είχες γίνει
καπνός και – τάχας – σύγνεφα θαμπά
προς τη Σελήνη...
Νύχτωσε και δεν φάνηκες εσύ·
κίνησα να σε βρω στο δρόμο – ωιμένα –
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή
κι εσύ με μένα.
κίνησα να σε βρω στο δρόμο – ωιμένα –
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή
κι εσύ με μένα.
Τόσο πολύ σ’ αγάπησα Κερά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
Πάταγα γω – στραβός – μεσ’ τα νερά;
κι εσύ κοντά μου...
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
Πάταγα γω – στραβός – μεσ’ τα νερά;
κι εσύ κοντά μου...
Γιάννης Σκαρίμπας
Στίχοι: Γιάννης Σκαρίμπας - Μουσική-Ερμηνεία: Νικόλας Άσιμος
υπέροχοι στιχοι, υπεροχη μελοποιηση, μοναδικος ο Σκαριμπας
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλη σου μερα Μακη μου
Όντως Κική! Στίχοι, μελοποίηση... Μια μαγεία. Μοναδικοί, Σκαρίμπας και Άσιμος. Καλό ξημέρωμα, σε φιλώ!
ΔιαγραφήM' αρέσει. Τούτο το Ουλαλούμ όμως, το ξέρεις; Το είχα ξετρυπώσει πριν πολλά χρόνια, κι από τότε το αγαπώ και προσμένω πως και πως αναρτήσεις του νέες. Πιστεύω πως κι εσύ θα το βρεις πολύ ενδιαφέρον ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις Μάκη!
Καλησπέρα Λία. Ενδιαφέρον το... άλλο Ουλαλούμ από μιά ματιά που έριξα!
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ!
Η γλώσσα του Σκαρίμπα είναι συνήθως σκληρή, κοφτή, λακωνική. Σ'αυτό το ποίημα όμως έχει ξεπεράσει τον εαυτό του σε βαθύ συναίσθημα, ακατέργαστο, όπως εκείνων των ανδρών που μιλούσαν λίγο αλλά ο λόγος τους είχε μεγάλο ειδικό βάρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω ρίξει κλάμα διαβάζοντάς το -πολλά χρόνια πριν- όταν πέθανε η μητέρα μου και έβλεπα τη βουβή συντριβή του πατέρα μου, την "ορφάνια" του που δεν μπορούσε κανείς άλλος να απαλύνει.
Είναι η συνειδητοποίηση της απόλυτης μοναξιάς, αυτό το ποίημα, μετά από πολλά χρόνια σιωπηλής αφοσίωσης της συντρόφου. Ίσως αυτή η σχέση να μην είχε καν έρωτα απ' την αρχή. Ίσως να ήταν προϊόν προξενιού, όπως γινόταν συχνά εκείνα τα χρόνια, όμως κατέληξε να γίνουν οι δυο τους ένα.
Ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει στη ζωή μου. Το εννοώ.
Καλημέρα Μάκη!
Ειλικρινά χαίρομαι πολύ πολύ που σου άρέσει το Ουλαλούμ Μαρία! Είναι όντως ένα συγκινητικό ποιήμα.
ΔιαγραφήΤο έχεις συνδυάσει με μιά πολύ δύσκολη στιγμή στην ζωή σου και κατάφερες, να το αγαπήσεις μέσα από μεγάλο πόνο. Αυτό καταλβαίνω. Σαν εξιλέωση.
Ακριβώς όπως το περιγράφει και ο Σκαρίμπας με τα υπέροχα λόγια του...
Πολλά φιλιά!
Υπέροχοι στίχοι του Γιάννη Σκαρίμπα, η τελευταία στροφή ειδικά για κάποιο λόγο με άγγιξε ιδιαίτερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια στη μέρα σου Μάκη! :)
Η τελευταία στροφή είναι το κλείσιμο που αρμόζει σε ένα τόσο δυνατό ποιήμα Μαρίνα! Σε ευχαριστώ για την επισήμανση.
ΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα!
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΜΑΚΗ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες Μαρία! Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο!
ΔιαγραφήΥ.Γ. Ωραίο όντως!
Τι γλώσσα Θεέ μου !!!! τι ποιητικό οίστρο είχε αυτός ο μεγάλος άνθρωπος ! πραγματικά συγκλονιστικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάκη μου, μας έσιαξες τη μέρα φίλε ! να είσαι καλά.
Όντως γλώσσα αισθαντική, απόκοσμη θα έλεγα (για όλους τους στεριανούς), αλλά ταυτόχρονα απλοική και καθάρια.
ΔιαγραφήΕίναι τρομερός ο συνδυασμός των λέξων και των συναισθημάτων, ειδικά σε αυτό το ποιήμα του, που είναι μια ωδή στην γυναίκα...
Καλό ξημέρωμα Γιάννη, χαίρομαι που η ανάρτηση είχε θετικό πρόσημο για την μέρα σου!