Oktoberfest, GNTM, φτώχεια και δε συμμαζεύεται...

 Άλλος ένα Οκτώβρης που μπήκε φορτσάτος, πανηγυρτζίδικος, καταθλιπτικός και κουκουρούκου. Πως γίνοται όλα αυτά μαζί θα αναρωτιέστε ε; Γίνονται, γίνονται. Δυστυχώς η ευτυχώς θεωρώ πως είμαστε πιά ως άνθρωποι σε μεταβατικό στάδιο για αυτό που ονομάζουμε κοινωνία.

 Στην Αργεντινή λέει, το ποσοστό των ανθρώπων που θεωρούνται φτωχοί άγγιξε το 35%. Στην Μόρια, στις πλατείες, δίπλα μας, οι πρόσφυγες παλεύουν για λίγη αξιοπρέπεια, λίγο φαί, λίγη αποδοχή. Μαζί με αυτούς παλεύουν, ή μάλλον τους αντιπαλεύονται, όλα εκείνα τα δοτικά λαμόγια που δήθεν κόπτονται για το καλό τους. Ο λαός μπερδεμένος αλλά και φταίχτης για την κατάσταση στην οποία περιήλθαμε, κοιτάζει, αντιδρά (όσο μπορεί και θέλει...) και τελικά απλά σχολιάζει τα κακώς κείμενα.

 Στα κανάλια μας, τα τηλεπαιχνίδια αμφιβόλου ποιότητας και γενικά οντότητας, εισβάλλουν στα σπίτια μας και προτάσσουν από κώλους μέχρι ορειβασίες νεόκοπων φωτομοντέλων που θέλουν να κάνουν καριέρα λέει στην μόδα, σε μια χώρα που δεν έχει μόδα...

 Ο Τραμπ, υποστηρίζουν οι παντογνώστες, πάει για καθαίρεση (αμην και πότε Παναγία μου, να έρθει ο επόμενος να σώσει την ανθρωπότητα...), η Μεγάλη Βρετανία λειτουργεί στο θέμα του Brexit, με τον άλλο τον Τζόνσον - λέγε περουκοχαλβά-, σαν Μεγάλη Αναποφάσιστη και η Τουρκία απειλεί ότι θα ανοίξει τα σύνορα και μεγάλο κύμα προσφύγων θα καταφθάσει στις ευρωπαϊκές χώρες (λες και τώρα έρχονται με το σταγονόμετρο).

 Συγκεκριμένα στα πιό δικά μας, Τσίπρας και Μητσοτάκης μαλώνουν για το αν χρησιμοποίησε ο Κούλης το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για να πάει να δει τον γιόκα του στο εξωτερικό ή αν ο πρώην πρωθυπουργός έχει πει ένα ή χιλιάδες ψέμματα στον ελληνικό λαό. 
 

 Γι'αυτό σας λέω περίεργος και κουκουρούκου μήνας. Θες να γελάσεις και να κλάψεις μαζί. Ευτυχώς υπάρχει και το Oktoberfest και ανοίγει το ματάκι μας αυτή την εποχή. Ε ναι ρε παιδιά δεν είναι λίγο αυτό που γίνεται στην Γερμανία αυτές τις μέρες. 

  Μη σας πω το μοναδικό καλό μαζί με την Μπάγερν Μονάχου και τους Scorpions που έχει δώσει αυτή η χώρα στην ανθρωπότητα. Ζουμερά, κατάξανθα ή και μελαχρινά κορίτσα, με υπερχειλίζοντα η μη στήθη, να σε κερνάνε μπύρες, μπέγκερ και λουκάνικα.Και άμα λάχει τις παίρνεις και φεύγεις. Το... παίρνεις δείτε το και μεταφορικά.

 Ουφ, δε ξέρω, σαν πολλά δεν είναι αυτά που στροβιλίζονται στο μυαλό μου; Θέλω όμως να κλείσω το πρωτομηνιάτικο κείμενο μου με μια σοβαρή όσο και στενάχωρη διαπίστωση. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.
 Η μάλλον όχι. Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα θα δανειστώ μια φράση από τον "Κεμαλ" του Χατζιδάκι και του Γκάτσου που τα λέει όλα: "Νικημένο μου ξεφτέρι, δεν αλλάζουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί..."

Καλό μας μήνα...

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις-Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Τραγούδι: Βασίλης Λέκκας