Ο Μινώταυρος έψαχνε την έξοδο....

 Τι και αν η μορφή του ήταν τρομακτική... Αυτό το τέρας, με κεφάλι ταύρου και ανθρώπινο σώμα, ο φόβος και ο τρόμος στην Αρχαία Κρήτη, έκρυβε μέσα του πολλά... Άλλωστε δεν ήταν δική του επιλογή να ζει στο λαβύρινθο  και να τρώει όσους ανθρώπους πέταγε μέσα  σε αυτόν για τιμωρία ο βασιλιάς Μίνωας.
 Ο μύθος λέει, πως πριν ο Μίνωας γίνει βασιλιάς ζήτησε από το θεό Ποσειδώνα ένα σημάδι που να αποδεικνύει ότι αυτός, και όχι ο αδερφός του, έπρεπε να ανέβει στο θρόνο. Ο θεός της θάλασσας έστειλε έναν όμορφο λευκό ταύρο και ζήτησε από το Μίνωα να θυσιάσει αυτόν τον ταύρο στον ίδιο. Ο Μίνωας όμως αντί για αυτόν θυσίασε έναν άλλο ταύρο, ελπίζοντας ότι ο θεός δε θα το προσέξει...
 Ο Ποσειδώνας όπως ήταν λογικό κατάλαβε τι είχε γίνει, εξοργίστηκε, και έκανε τη γυναίκα του Μίνωα, Πασιφάη, να ερωτευτεί τον ταύρο. Η γυναίκα δεν μπορούσε να ικανοποιήσει το πάθος της και ζήτησε βοήθεια από τον μηχανικό Δαίδαλο. Αυτός κατασκεύασε ένα κενό ομοίωμα αγελάδας, η Πασιφάη μπήκε μέσα, ο ταύρος ξεγελάστηκε και ζευγάρωσε μαζί της. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Μινώταυρος...
  Ο  βασιλιάς Μίνωας, μετά από χρησμό που πήρε από το Μαντείο των Δελφών, ζήτησε από τον Δαίδαλο να φτιάξει ένα κτίσμα ώστε να κλειστεί μέσα ο Μινώταυρος, και αυτός κατασκεύασε τον Λαβύρινθο. Αυτή ήταν η τιμωρία του Μινώταυρου επειδή ξεγελάστηκε από μια γυναίκα, από έναν άνθρωπο...
 Η ιστορία μοιάζει με πολλές ανθρώπινες ιστορίες στην εποχή μας. Οι παράξενοι, οι δύσκολοι, οι απόμακροι χαρακτηρίζονται από τους συνανθρώπους μας ως απόκληροι της κοινωνίας, ως «τέρατα» με συνέπεια ο ήδη μπερδεμένος συναισθηματικός κόσμος τους να... αντιδρά μη φυσιολογικά στις κατηγορίες, στις ύβρεις, στην απαξίωση  της ανθρώπινης υπόστασης τους. 

 Υπάρχουν πολλοί μπερδεμένοι άνθρωποι γύρω μας.  Υπάρχουν πολλοί που έχουν ξεγελαστεί. Ένας από αυτούς είμαι και γω. Ο χαρακτήρας μου είναι τέτοιος που αντέχει. Προς το παρόν. Υπάρχουν και περιπτώσεις που πραγματικά απογοητεύομαι, τα βάζω με τον εαυτό μου, τον κατηγορώ αλλά γιατί???
 Επί της ουσίας κανένας δε νοιάζεται για μας όπως οι ίδιοι μας οι εαυτοί. Προσπαθήσαμε, προσπαθούμε να αλλάξουμε για κάποιον που μας αρέσει, που εκτιμάμε, να αποβάλλουμε τα αρνητικά στοιχεία που έχουμε μέσα μας, αλλά ξαφνικά η εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας γκρεμίζεται μονομιάς και τα παραμύθια γίνονται εφιάλτες... Οι άνθρωποι θέλουν αγάπη. Αυτό είναι το φάρμακο. Πραγματική αγάπη, δίχως συμβιβασμούς. Δε ξέρω αν υπάρχει τέτοια στις μέρες μας. Και όποιος την έχει βρει είναι πραγματικά τυχερός... 

 Απλά την επόμενη φορά που θα συναντήσετε κάποιον «Μινώταυρο», μη βιαστείτε να τον κατηγορήσετε... Μην τον «σκοτώσετε» όπως ο Θησέας... Ψάχνει και αυτός την έξοδο, από έναν κόσμο που δεν διάλεξε να ζει...