Ήτανε λέει...

Καλησπέρα. Απόψε έτσι ξαφνικά μου ήρθε να... κινηθώ διαφορετικά.. Σε δρόμους λαϊκούς. Ένα τραγούδι λοιπόν. Τραγουδισμένο από έναν αδικημένο καλλιτέχνη με μια στεντόρεια φωνή. Άγνωστο σε πολλούς. Τον Μανώλη Τοπάλη. Και γραμμένο από τον μεγαλύτερο "λαϊκό ποιητή" που γέννησε αυτός ο τόπος. Έναν άνθρωπο δύσκολο αλλά ντόμπρο, απόμακρο αλλά ταλαντούχο. Τον μέγιστο Άκη Πάνου... Σε αυτή την χώρα που πάντα εθελοτυφλούμε ο τεράστιος αυτός στιχουργός και συνθέτης ήθελε πάντα κάτι να μας πει...Κρίθηκε από την χειρότερη στιγμή του και ουσιαστικά αγαπήθηκε γιάυτό που δεν ήτανε... Ποτέ δεν το (ν) καταλάβαμε..

Ήτανε (λέει), μια πολιτεία μαγεμένη!
ήτανε (λέει), μια χώρα δίχως φυλακή
ήτανε (λέει), όλοι μαζί κι αγαπημένοι.
Ήτανε (λέει)... ήτανε (λέει)...

Ασ' τον να λέει, η στενοχώρια του τα φταίει.
Ασ' τον να λέει, του 'χει σαλέψει το μυαλό.
Μπατίρης είναι, τον κυνηγάνε και τα χρέη...
Ασ' τον να λέει... ασ' τον να λέει...

Ήτανε (λέει), λεφτάδες, ρέστοι, μπερδεμένοι
και τραγουδούσαν από το βράδυ ως το πρωί,
σ' αυτή τη χώρα, κανείς δεν ήξερε να κλαίει!
Ήτανε (λέει)... ήτανε (λέει)...

Ασ' τον να λέει, η στενοχώρια του τα φταίει.
Ασ' τον να λέει, του 'χει σαλέψει το μυαλό.
Μπατίρης είναι, τον κυνηγάνε και τα χρέη...
Ασ' τον να λέει... ασ' τον να λέει...