Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Ένα παιδί, μιά τσίχλα και ο... χορός στη βροχή

 Καλησπερα, καλησπέρα. Μερικές φορές αρκεί ένα συμβάν για να μας φτιάξει η να μας χαλάσει τη διάθεση.  Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι σημερινή και αποδεικνύει του λόγου το αληθές.   
 Ήταν περίπου 8 το απόγευμα και στο κατάστημα κινητής τηλεφωνίας που εργάζομαι δεν είχε καθόλου κόσμο.  Η διάθεσή μου δεν ήταν και η καλύτερη. 
 Η κούραση και τα καθημερινά θέματα που τρέχουν με είχαν ήδη...προικίσει με ένα δυνατό πονοκέφαλο. 
 Την στιγμή που επεξεργαζόμουν κάποιες εκκρεμότητες στον υπολογιστή, μπήκε στο κατάστημα για να πληρώσει λογαριασμό ένας πατέρας μαζί με την μικρή κορούλα του. Εγώ καθόμουν ακριβώς απέναντι από το ταμείο και μετά την σύντομη ματιά που έριξα για να τσεκάρω οτι θα εξυπηρετήσουν οι συνάδελφοι, συνέχισα την δουλειά μου. 

 Ο πατέρας της μικρής, αφού πήρε την αποδειξη της πληρωμής έκανε να φύγει... Τότε αυτή τον έπιασε από το χέρι και ήρθανε προς το μέρος μου. "Τι θέλεις Μυρσίνη" είπε ο πατέρας στην μικρή του και αυτή του έδειχνε προς το μέρος μου. Σήκωσα το κεφάλι βλέποντας αυτό το κατάξανθο αγγελούδι να χαμογελάει και να δείχνει εμένα. "Εσύ πρέπει να είσαι η Μυρσίνη" της είπα. 
 Η Μυρσίνη, που είναι δεν είναι 3 ετών, έγνεψε καταφατικά το κεφαλάκι της. "Τι θέλεις παιδί μου?" ξαναρώτησε ο πατέρας της. Στα χέρια της είχε ένα πακέτο τσίχλες. Έτεινε το χέράκι της προς εμένα, δίνοντας μου να καταλάβω πως ήθελε να μου δώσει μια τσίχλα!!! "Ααα θέλεις να δώσεις στον κύριο τσίχλα? Ναι παιδί μου δώσε...Σας συμπάθησε!" είπε ο πατέρας της μικρούλας. Εγώ, όπως και οι συνάδελφοι μου, είχαμε μείνει αποσβολωμένοι. 

 Στην προσπάθεια της να ανοίξει την τσίχλα για να μου την δωσει και επειδή κατάλαβε πως καθυστερούσε μίλησε για πρώτη φορά λέγοντας μου (θα σας το γράψω όπως ακριβώς το είπε) "μισό λετό να το ανοίτσω...". 
 "Με την ησυχία σου Μυρσίνη μου" της απάντησα εγώ, μη πιστεύοντας ακόμα αυτό που συνέβαινε. Αφού έβγαλε την τσίχλα και μου την έδωσε της λέω "Λοιπόν επειδή μου έκανες ένα τέτοιο δώρο κάτσε να σου κάνω και γω ένα ε?  τι λες?". Μου έγνεψε ξανά το κεφάλι. 
 Πήγα στην αποθήκη και πήρα ένα από αυτά τα πλαστικά κινητά που δειγματίζουμε και μόλις της το έδωσα μου γέλασε ξανά και το έδειξε στον πατέρα της. Καταχάρηκε και κάνοντας μια κίνηση (σα να λέει ευχαριστώ) έπιασε τον μπαμπά από το χέρι, μας καληνύχτησαν και έφυγαν από το κατάστημα.

 Έχουν περάσει περίπου 2 ώρες που ειμαι σπίτι από την δουλειά. Έγινα... παπί στο δρόμο. Πηρα τον ηλεκτρικό, κατέβηκα μετά από 5 στάσεις και η απόσταση που χωρίζει τον σταθμό από το σπίτι μου ήταν αρκετή για να βραχώ περισσότερο από ποτέ. Ακόμα και τώρα που σας γράφω η βροχή έξω είναι καταρρακτώδης... Οι δρόμοι έχουν πλημμυρίσει και το κυκλοφοριακό κομφούζιο στους δρόμους της Αθήνας είναι απίστευτο. 
 Παρόλ'αυτά απόψε ένιωσα σαν τον Gene Kelly στο υπέροχο singin in the rain. Περπατούσα μέσα στα νερά και είχα ένα χαζό χαμόγελο στο πρόσωπό μου. 
 Γελούσα, και παρά τον χαμό γύρω μου, με τους ανθρώπους να τρέχουν κάτω από τα υπόστεγα, τα αυτοκίνητα να κορνάρουν και τους δρόμους να θυμίζουν Αμαζόνιο, εγώ σιγοσφύριζα χαρούμενους σκοπούς... Η μικρή Μυρσίνη, που με συγκίνησε απίστευτα, ήταν ο λόγος. Μου θύμισε, με την παιδική της αφέλεια και ειλικρίνεια, ότι πήγα να ξεχάσω. 
 Τι είναι αυτό? Τα σημαντικά πράγματα με τα βαθιά νοήματα δεν είναι ούτε στα χρήματα, ούτε στα υλικά αγαθά. Αλλά στην αγάπη. Τα παιδιά και όσοι νιώθουν έτσι ξέρουν τον τρόπο. Ευχαριστώ πολύ μικρούλα μου...



17 σχόλια:

  1. Καλημέρα!Πολύ όμορφη η ιστορία σου Μάκη!Τι θέλει ο άνθρωπος για να χαρεί?Μικρές πράξεις ευγένειας και καθημερινού αυθορμητισμού,να μας θυμίζουν ποια είναι τα ωραία και τα πολύτιμα στη ζωή.Ελπίζω η καλή σου διάθεση να σε ακολουθεί και σήμερα! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Μιράντα! Ναι προς το παρον με ακολούθει.και χαιρομαι περισσότερο ξέρεις γιατί? Τα παιδιά πραγματικά μας δείχνουν πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις! Με δοτικότητα και αγάπη! Άλλωστε υπάρχει πιο όμορφη αίσθηση, από το να μοιράζεσαι με όλη σου την ψυχή? Η αγνότητα της μικρούλας με συγκίνησε απίστευτα! Γιαυτό ελπίζω ακόμα, όταν συμβαίνουν τόσο απλά αλλά και συγχρόνως τόσο σημαντικά πράγματα στις ζωές μας... Σε ευχαριστώ που πέρασες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα Μάκη μου..μου άρεσε η ιστορία που μας διηγήθηκες και όπως γράφεις..η μικρή Μυρσίνη σου έδωσε μεγάλη χαρά μέσα σε λίγα λεπτά..νοήματα πλούσια στις λέξεις ανιδιοτέλεια, αγάπη,αυθορμητισμός παιδικότητα!!τα παιδιά πάντα μας δείχνουν τον δρόμο τελικά..καλό βραδάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Kate! Δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω! Τα είπες όλα με 4 λέξεις! Καλό βράδυ και σε σένα!

      Διαγραφή
  4. Τα απλά, μικρά πράγματα... Μακάρι να τα είχαμε πιο συχνά ή καλύτερα να μπορούσαμε να τα δούμε, γιατί σχεδόν πάντα υπάρχουν κάπου γύρω αλλά εμείς δεν τους δίνουμε σημασία...
    Καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό ακριβώς! Μακάρι να μπορούσαμε να τα δούμε! Η τελοσπάντων να μην ρίχναμε...κουρτίνες! Όλα θα ήταν πολύ καλύτερα! Καλό μεσημέρι Αλεξιάννα!

      Διαγραφή
  5. Συγκίνηση και τρυφερότητα. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα παιδάκια τα γλυκούλια!Και με αυτό το τραγούδι (που λατρεύω) σου στέλνω κι αυτό: http://pistos-petra.blogspot.gr/2013/11/im-singin-in-rain.html
    Καλό μεσημέρι φίλε Μάκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτά Joan! Υπέροχη ανάρτηση και υπέροχο blog...Είδα, σχολιάσα και απ' το λίγο που τσέκαρα γράφεις όχι απλά καλά αλλά και με συναίσθημα! Καλό μεσημέρι!

      Διαγραφή
    2. Καλό μεσημέρι φίλε Μάκη και σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  6. Τι υπέροχη ανάρτηση :)) Τρυφερή!
    Είδες πώς μαγεύει και τα 3χρονα ο σκορπιός; αχαχαχ:)))
    Φιλιά πολλά Μάκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε μααα τα λέω εγώ βρε παιδί μου! Είμαστε διαφορετικοί οι Σκορπιοί πως να το κάνουμε... χαχαχα! Ευχαριστώ που βρήκες την ουσία της ανάρτησης και την αποκάλεσες τρυφερή! Έτσι ένιωσα και γω από την κίνηση της μικρούλας! Σε φιλώ Αριστέα μου!

      Διαγραφή
  7. Μάκη το διάβασα και το χαμόγελο δεν έχει φύγει ακόμη από τα χείλη μου.. τι υπέροχο παιδάκι, αυτά τα μικρά είναι απίθανα!! έχουν την παιδική αφέλεια και αθωώτητα μέσα τους και είναι έτοιμα να χαρίζουν τρομερές συγκινήσεις! χαίρομαι πολύ όμως και για την κίνηση που έκανες εσύ, είμαι σίγουρη θα της μείνεις αξέχαστος στη μνήμη της. Εύχομαι να ζήσεις ξανά πολλές τόσο όμορφες στιγμές!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύη σε ευχαριστώ για τις ευχές παιδί μου! Αυτή η αφέλεια είναι που μας έχει λείψει! Η καλως εννοούμενη αφέλεια! Και τα παιδιά είναι γεμάτα από δαύτη! Και από ειλικρίνεια, αγάπη, συναίσθημα! Σε φιλω!

      Διαγραφή
  8. Πόσο συγκινήθηκα... Κάτι τέτοια σκηνικά σε κάνουν να καταλαβαίνεις την μαγεία της ζωής που είναι στα απλά πράγματα.. Το κοριτσάκι ένιωσε την καλοσύνη που έχεις μέσα σου παρά την κούρασή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρω τι κατάλαβε. Ίσως και αυτό που είπες. Ένα ξέρω όμως. Σίγουρα με έκανε να αναθωρήσω πάλι κάποια πράγματα και σκέψεις! Τα παιδιά πάντα μας εκπλήσσουν με θετικό τρόπο...

      Διαγραφή
  9. Τα παιδιά να ξέρεις, "διαβάζουν" τους μεγάλους τόσο καλά και τόσο εύκολα όσο κανένας. Τόσο εύκολα είναι όλα όταν ξέρεις να "διαβάζεις" με τα μάτια της καρδιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μερσίνη! Ααααα σε ευχαριστώ πολύ! Ναι έχω και γω την εντύπωση πως τα παιδια καταλαβαίνουν και νιώθουν πολλά περισσότερα απο εμάς τους μεγάλους...Δε μπορείς να κρυφτείς απο αυτά όπως λέει και το τραγούδι...

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation