Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Πανέμορφα άσχημες, τρομακτικά γοητευτικές...

  Η ασχήμια ξέρετε είναι μια πολύ γοητευτική κατάσταση. Άλλωστε το άσχημο με το ωραίο μπορεί να ακούγονται εκ διαμέτρου αντίθετα αλλά νομίζω πως είναι εκ του συνεγγυς ίδια! Και αυτό διότι μέσα από το άσχημο πηγάζει το ωραίο και τανάπαλιν.
 Το καλύτερο παράδειγμα για να καταλάβετε τι εννοώ είναι οι γυναίκες. Θεωρητικά υπάρχουν οι άσχημες, οι όμορφες και οι μέσες κατηγορίες, δηλαδή οι μέτριες, οι κάτω του μετρίου, οι πανέμορφες, οι κακάσχημες και πάει λέγοντας (ξέρω ξέρω οι μέσες κατηγορίες είναι αντρική επινόηση).
Το θέμα είναι πως όλοι μας, όλες σας (οι μεγαλόψυχες), κάποια στιγμή σε τούτη την ζωή έχουμε γνωρίσει ανθρώπους εμφανισιακά άσχημους αλλά με μια γοητεία που δεν μπορούμε να βρούμε από που προέρχεται.
 Ίσως το στυλ, η ομιλία, το βλέμμα, η φωνή, αυτό που εκπέμπει κάποιος να αποκρύπτει το άσχημο της εξωτερικής εμφάνισης και να προτάσσει την ομορφιά της ψυχής και του χαρακτήρα.
 Για να μην ξεφεύγω όμως, μιας και πάλι για πολλοστή φορά επικεντρώνω στις γυναίκες, τα θηλυκά έχουν πάντοτε έναν τρόπο να γοητεύουν και να κερδίζουν τους άντρες ακόμη και στην περίπτωση που εμφανισιακά δεν...ενθουσιάζουν.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα άσχημων γυναικών, ειδικά στο χώρο της show-biz , της πολιτικής, της επιστήμης, που η φανομενικά απούσα γοητεία έκανε πανηγυρικά την εμφάνιση της, στο πρόσωπο μιας γυναίκας, αλλάζοντας έτσι την έννοια ομορφιά.
  Τώρα θα μου πείτε "κάτσε ρε Μάκη, θες να μας πεις πως δεν υπάρχουν τα λεγόμενα μπάζα, φρικιά και από την μιά και από την άλλη πλευρά?" Σίγουρα υπάρχουν τα δεδομένα και σύμφωνα με την (όχι και τόσο ορθή) κοινή λογική υπάρχει το όμορφο και το άσχημο. Εγώ όμως νομίζω πως όλες οι γυναίκες έχουν κάτι να δείξουν, να αναδείξουν, κάτι διαφορετικό μέσα τους.  Η γοητεία, το ωραίο δεν μπαίνει σε καλούπια.
 Παραδείγματος χάριν, η "Σιδηρά Κυρία" της πολιτικής Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν μια γυναίκα φαινομενικά άσχημη, απόμακρη, ψυχρή, αλλά πολλοίς από τους πολιτικούς της αντιπάλους και πολέμιους εκείνης της εποχής της αναγνώριζαν την ικανότητα να παίρνει αυτό που θέλει με τρόπο που ήταν γοητευτικός και κέρδιζε τον όποιονδήποτε συνομιλητή της. Με λίγα λόγια ασκούσε με έναν καταδικό της τρόπο γοητεία.
 Το μέγεθος της διαφορετικής και γοητευτικής προσωπικότητας της Θάτσερ αποτυπώνεται στα λόγια του πρώην Γάλλου προέδρου Φρανσουα Μιτεράν ο οποιός έπειτα από κάποια συνάντηση πυο είχε μαζί της είχε πει το εξής: "Η Θάτσερ έχει τα μάτια του Στάλιν και τη φωνή της Μαίρυλιν Μονρόε....". 
  Είναι σχετικό λοιπόν το όμορφο και το άσχημο. Κάποια πρόσωπα ακόμη και άσχημα φωτίζουν και κάποια άλλα εξωτερικά ωραία, δεν έχουν να πουν κάτι σημαντικό.
Έτσι ακριβώς είναι και  η μέρα με την νύχτα, το άσπρο με το μαύρο, το καλό με το κακό.
  Η γυναίκα ως πλάσμα είναι το μοναδικό που μπορεί να δώσει απάντηση και σε αυτό το θέμα. Το ωραίο φύλο ακόμη και να είναι άσχημο δεν παύει να ακτινοβολεί...

Υ.Γ. (Όποιος πει οτι ή...Τασούλα από την διαφήμιση δεν είναι το πιο ωραίο άσχημο μωρό της ελληνικής τηλεόρασης, ψεύδεται ασυστόλως...)

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

Εμείς που ζήσαμε φτωχοί...

Έτσι είμαστε εμείς. Φτωχοί και ωραίοι. Χωρίς κλάματα και λιγοψυχίες. Όπως το λέει και η μεγάλη Σωτηρία Μπέλλου... Θα έρθει και για μας μια Κυριακή ρε παιδιά...


Μην κλαις και μη λυπάσαι που βραδιάζει
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η βροχή δε μας πειράζει
εμείς που ζούμε μοναχοί

Τα σπίτια είναι χαμηλά
σαν έρημοι στρατώνες
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι οι χειμώνες

Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η απονιά δε μας τρομάζει
θα έρθει και για μας μια Κυριακή

Τα σπίτια είναι χαμηλά
σαν έρημοι στρατώνες
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι οι χειμώνες

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Η απλούστευση του περίπλοκου

 Έχουμε πολλά άσχημα τελικά εμείς οι άνθρωποι. Και σε πολλές περιπτώσεις η επανάληψη δυστυχώς δεν είναι η "μητέρα της μαθήσεως". Ένα από αυτά τα άσχημα λοιπόν είναι ότι πνιγόμαστε σε... μια κουταλιά νερό! Μπερδευόμαστε με απλοικά πράγματα και καταστάσεις και ώρες ώρες έχω την εντύπωση πως αυτό το μπέρδεμα το... αποζητούμε κιολας!
 Πείτε το μαζοχισμό, πείτε το προσπάθεια ανάδειξης των "κρυφών" μας ταλέντων και δυνατοτήτων, το θέμα είναι πως μπλέκουμε πάντα σε δύσβατους και άγνωστους δρόμους, ενώ  η λύση, το απλό, βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας...
 Ο εγωισμός των ανθρώπων, πάντοτε αποτελούσε τροχοπέδη στην κατανόηση αλλά πολύ περισσότερο στην παραδοχή του ορθού ή μη μιας απόφασης που πάρθηκε μετα δυσκολίας και πολλών άκαρπων σκέψεων.
 Ο ανθρώπινος χαρακτήρας εμπεριέχει μέσα του, λένε οι επιστήμονες, την έννοια της περιπλοκότητας σε τέτοιο βαθμό, που αποτρέπει την διορατικότητα και την εύκολη λήψη μιας απόφασης, γιαυτό και οι άνθρωποι που έχουν αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, αναφέρονται ως διαφορετικοί και σπάνιοι...
  Για να γίνω πιο σαφής και κατανοητός, πάρτε παράδειγμα τις ανθρώπινες σχέσεις που αφορούν κυρίως τον έρωτα και την φιλιά.
Πόσες φορές δεν έχουμε "σκάσει", δεν έχουμε προβληματιστεί για κάτι στο κομμάτι της σχέσης μας με το άλλο φύλο?
  Πόσες φορές νιώθουμε πως δεν υπάρχει ουσιαστική λύση σε προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στον γάμο, στην σχέση, στην φιλία μας?
 Αυτό που πραγματικά μας διαφεύγει όμως είναι πως όπως τα νομίσματα έτσι και οι κανόνες της ζωής έχουν δύο όψεις! Η καλύτερα δεν υπάρχουν κανόνες μιας και εμείς, οι άνθρωποι τους επιβάλλουμε! Αρά κάθετι το περίπλοκο έχει και το απλόικό του.
 Η απλούστευση του περίπλοκου είναι περισσότερο τρόπος να διακρίνεις, παρά μαθηματική πράξη ή σπαζοκεφαλιά!
 Είναι φυσιολογικό για την ψυχοσύνθεση μας, λόγω και των καθημερινών προβλημάτων, του άγχους που έχουμε για τυχόν λάθη, να μην μπορούμε ορισμένες φορές να διακρίνουμε το εύκολο. Άλλο όμως  αυτό και άλλο ο στρουθοκαμηλισμός.
 Συνηθίζεται να λέμε πως το πιο απλό είναι και το πιο δύσκολο. Συμφωνώ με ένα όρο. Η απλότητα είναι η αρχή των πάντων.  Υπήραν σπουδαίοι άνθρωποι στην ιστορία της ανθρωπότητας που ανέδειξαν αυτό που λέω, με το πιο εμφατικό τρόπο. Επιστήμονες, καλλιτέχνες, πολιτικοί που με την απλότητα της σκέψης τους δημιούργησαν δεδομένα και καταστάσεις που ανέδειξαν το μεγαλείο της απλοϊκότητας.
 Το απλό, το εύκολο, όπως εννοείται και το περίπλοκο είναι κάτι που κουβαλάμε μέσα μας... Ας δοκιμάσουμε να κάνουμε αυτό που είχε πει ο ιδρυτής της Apple Στιβ Τζομπς σε ανύποπτο χρόνο: "Σκεφτείτε καθαρά για να γίνει απλό..."

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Ο Νουρέγιεφ και ο χορός του ταψιού...

 Σήμερα το πρωί βλέποντας βιντεάκια στον δαιδαλώδη κόσμο του διαδικτύου, οδηγήθηκα άθελα μου σε κάτι που συνειρμικά με έκανε να τρομάξω. Έπεσα λοιπόν σε ένα βίντεο που έδειχνε τον μέγιστο Ρούντολφ Νουρέγιεφ να χορεύει την "Λίμνη των Κύκνων". Και εκεί που έβλεπα τις αέρινες κινήσεις του χαρισματικού αυτού χορευτή, οι κύκνοι μετατράπηκαν αυτομάτως σε... γυναίκες που κρατούσαν ταψιά στα χέρια τους...
 Αμέσως σκέφτηκα την σοφή ρήση του λαού μας που λέει "σε χόρεψε στο ταψί", κάτι που συνήθως χρησιμοποιείται για την δύναμη που ασκούν οι γυναίκες πάνω στους άντρες και κυρίως για την τυραννία που δέχονται τα αρσενικά από τα θηλυκά...
 Βασικά πρέπει πρωτίστως, για να με καταλάβετε δηλαδή, να σας κάνω μια μικρή ανάλυση για τον χορό του ταψιού... Ο χορός του ταψιού δεν έχει έννοια κυριολεκτική. Δεν παίρνει δηλαδή μια γυναίκα ένα ταψί, βάζει τον άντρα μέσα και του λέει "σκάσε και χόρευε..."
 Όχι, δεν γίνεται έτσι. Έχετε τις γυναίκες για χαζές? Πρέπει να ξέρετε πως επειδή τα πάντα είναι εικόνα, αν κάνανε κάτι τέτοιο τα αγαπημένα μας θηλυκά μόνο χασούρα θα είχαν...
 Ο χορός του ταψιού λοιπόν είναι μια κατάσταση ταξικού ντελίριου και συγχρόνως η αιώνια πάλη μεταξύ γυναίκας και άντρα. Επίσης δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος που "χορεύεται" αυτός ο χορός.
 Μπορείτε λοιπόν να βάλετε στο μυαλό σας ότι τραβάει η ψυχή σας... Από τσάμικο, μέχρι ζειμπέκικο και από  μπλούζ μέχρι ντίσκο... Άλλωστε ο καλός ο χορευτής όλα τα χορεύει...
 Κάτι άλλο που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας είναι πως ο χορός του ταψιού εχει και... παιδιά! Ποια είναι αυτά? Εύκολο.  Το "δυό πόδια σε ένα παπούτσι", το "σε έβαλε στο βρακί της", το "σε σέρνει από τη μύτη" και πάει λέγοντας.    Τελικά αυτό το παλιοσύστημα όσο και αν θέλουν οι γυναίκες να το χαρακτηρίζουν φαλλοκρατικό νομίζω πως έχει έντονο το στοιχείο της μητριαρχίας!
 Δε μπορώ να καταλάβω τους άντρες που η γυναίκα ορίζει την ζωή τους. Και γιa να μην παρεξηγηθώ εννόω τον ορισμό με τον άσχημο τρόπο.   Δεν είναι δα και ωραίο ολόκληρα γομάρια να...κρέμονται από τα χείλη μιας γυναίκας ανεξάρτητα από το αν αυτή είναι η μητέρα τους, η γυναίκα τους ή η κοπέλα τους...
  Τελειώνοντας, θέλω να ξεκαθαρίσω για άλλη μια φορά (θεέ μου τι αγωνία και αυτή...είδατε τι κάνετε βρε θεότρελα θηλυκά...) πως θεωρώ τις γυναίκες την βάση στην δημιουργία μιας σωστής οικογένειας, το στήριγμα στις δύσκολες στιγμές ενός άντρα, αλλά συγχρόνως και την καταστροφή του. Ο τρόπος χειραγώγησης των αντρών που χρησιμοποιούν οι γυναίκες είναι βασισμένος σε... αθέμιτα μέσα.
 Ξέρουν να χαλιναγωγούν κομψά, αόρατα και κυρίως άκοπα... Λίγο νάζι, λίγο μπούτι, λίγο νιαούρισμα, αρκεί για να μετατρέψει το λύκο σε αρνάκι. Δυστυχώς για μας κύριοι, όλοι κρύβουμε έναν Νουρέγιεφ μέσα μας...

Αναγνώστες

Page translation