Τι και αν πόνεσες, τι και αν έκλαψες, αν δεις τα πράγματα με καθαρή ματιά,
όλα θα σου φανούν ασήμαντα μπροστά στα σημαντικά της ζωής.
Κι αν νιώθεις μόνος και δυστυχισμένος, παρωχημένος και αδειανός,
καθάρισε την στάχτη απ τα μάτια σου και δες το φως πέρα από το σκοτάδι.
Γιατί μερικά ταξίδια δεν τελειώνουν ποτέ, γιατί όλα τα νομίσματα έχουν πάντα δύο όψεις...
Πολύ με πίκρανες ζωή
μακριά θα φύγω ένα πρωί
μακριά θα φύγω ένα πρωί
θ’ ανέβω σ’ ένα αεροπλάνο
να δω τον κόσμο από κει πάνω...
Όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει η γη με ζωγραφιά
και συ την πήρες σοβαρά, και συ την πήρες σοβαρά...
Όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει η γη με ζωγραφιά
και συ την πήρες σοβαρά, και συ την πήρες σοβαρά...
Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα
μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι
το μεγαλύτερο ανάκτορο
μοιάζει μ’ ένα μικρούλι τόπι...
Κι όλοι αυτοί που σε πικράνανε
από ψηλά αν τους κοιτάξεις
θα σου φανούν τόσο ασήμαντοι
που στη στιγμή θα τούς ξεχάσεις...
Στίχοι: Σώτια Τσώτου-Μουσική-Ερμηνεία: Κώστας Χατζής