Σάββατο 27 Αυγούστου 2016

Κούπεπε, κούπεπε ο ποπός σου φαίνεται...

 Καμαρωτές, καμαρωτές με τακούνια-ουρανοξύστες, με λίγο πουτανιά (πιπέρι...) στο βλέμμα, με χείλη βαμμένα κόκκινα, στο χρώμα του πάθους, μα πάνω απ΄όλα με αυτό το νεγκλιζέ να το πω, φτηνό να το πω, ξεκωλέ (και έκλεισα) ντύσιμο. Με λίγα νάζια, με πολλές χαριτωμενιές και με μπόλικο ντάντεμα!

 Αυτά λοιπόν αγαπημένοι και αγαπημένες μου (βρε ξεροκεφαλιά και αυτή να νομίζω πως με διαβάζουν και άντρες), ήταν τα χαρακτηριστικά της γυναίκας που κυκλοφόρησε φέτος το καλοκαίρι. Φορέθηκε πολύ αυτό το μοντελάκι που λέτε. Ντάξει και για να μην είμαι και βασιλιάς της ακρότητας, κάφρος και ανεγκέφαλος, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Ο κανόνας όμως είναι κανόνας.

 Κοντά σορτσάκια (μέχρι το μνι που λέει και η Βαγγελίτσα απ το χωριό), ασουτιένωτες (χωρις σουτιέν μεταφράζεται αυτό), ξώστηθες (ξώβυζες σε ελεύθερη μετάφραση), αλλά και συγχρόνως πεταλουδίτσες που ψάχνουν τους πεταλουδίτσους τους, λιονταρίνες που ψάχνουν τους λιονταρινίτσους και κουτοπόνηρες που ψάχνουν υπηρέτες.

 Πριγκήπισες που έπεσαν σε ανέχεια, γυναίκες που έχουν στο αίμα τους την οικογένεια, νοικοκυρές που αν και δείχουν σε απόγνωση, θέλουν να βρουν καταβάθος ένα καταφύγιο, μια ζεστή αγκαλιά, μια φουσκωμένη... τσέπη. Άβυσσος η ψυχή της γυναίκας. 

 Εκεί που την βλέπεις αμαζόνα έτοιμη να σε κατασπαράξει, να σου ξαφνικά μια ναζιάρα γατούλα που θέλει να κάνετε αγκαλίτσες και τρελίτσες και ζουζουνιάσματα. Απο το "Δε θέλω να μου μιλάς, δε θέλω να με κοιτάς, δε θέλω να σε ξέρω, δε θέλω να μαγαπάς..." στο "κούπεπε, κούπεπε, ο μπαμπάκας έρχεται, να της φέρει κάτιτι..." και πάει λέγοντας!

 Όοοοοχι δεν παλιμπαιδίζουν τα κορίτσα ρε παιδιά! Απλά είναι το στυλ τους τέτοιο. Εδώ που τα λέμε βέβαια δε σημαίνει πως ότι ανέφερα πιό πάνω με χαλάει. Ίσα ίσα. Αλλά μερικές φορές όταν με πιάνει αυτό το "είμαι παιδί της Εκκλησίας, άτεγκτος, αληθής, ταγμένος στα ήθη και τα έθιμα της ελληνικής κοινωνίας, υπέρμαχος και θιασώτης του τρίπτυχου Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια, γράφω αυτά τα νερόβραστα (η αυτογνωσία σώζει).

 Ευτυχώς που βγαίνει ο Αύγουστος και θα ηρεμήσουμε λιγάκι.  Τέρμα τα σορτσάκια, τέρμα τα σιθρού φορέματα και τα διάφανα μπλουζάκια. Μα καλά ποιόν κοροιδεύω??? Αυτές οι τύπισσες είναι παντός καιρού. Μπρος στον σαματά και την θύελλα αντρικών αντιδράσεων δεν φτουράει τίποτα, μα τίποτα σας λέω. Λοιπόν επειδή σήμερα είμαι απαράδεκτος, ποταπός και βωμολοχώ, σταματάω εδώ. 

 Ας ελπίσουμε το επόμενο καλοκαίρι τα γυναικεία μυαλά να είναι στην θέση τους (όπως και τα ρούχα επίσης...). Όχι τίποτε άλλο δηλαδή αλλά να, πως το λένε ρε παιδί μου, μην αλλάζουμε τους ρόλους και χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα. Γιατί οκ άντρες είμαστε και μεις και θέλουμε να μαρσάρουμε, αλλά να ξεκουμπώσουμε και τίποτα ρε κορίτσα...

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2016

Rio 2016: Mea culpa...

Ο Μορίς Ντονέ, ένας γνωστός Γάλλος θεατρικός συγγραφέας του προηγούμενου αιώνα, είχε πει με πρωτόγνωρη δόση ειλικρίνειας το εξής: "Δεν είναι δυνατή η ύπαρξη μιάς κοινωνίας, αν δεν είναι θεμελιωμένη στην υποκρισια..."

  Και όντως πόσο δίκιο είχε. Η αποψινή έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο Ντε Τζανέϊρο, στην πολύπαθη και μονίμως δοκιμαζόμενη από φτώχεια και κακουχίες  Βραζιλία,  αποδεικνύει του λόγου το αληθές...

 Πριν δύο χρόνια είχα γράψει ένα αντίστοιχο κείμενο για το Μουντιαλ που διεξήχθη  στην χώρα της σάμπα, του καρναβαλιού, των μεγάλων αθλητών ποδοσφαίρου, αλλά και της φτώχειας, των γκέτο και της εγκληματικότητας. 

 Από τότε έως και σήμερα όχι απλά δεν έχει αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, αλλά η κατάσταση δείχνει να έχει ξεφύγει και να χειροτερεύει ολοένα και περισσότερο. Τα μισοτελειωμένα έργα υποδομών, η μαύρη αγορά, η αύξηση της εγκληματικότητας, ο κίνδυνος μολυσματικών ασθενειών λόγω του ιού Ζίκα, είναι το κερασάκι σε μιά άνοστη τούρτα που έχει για κύριο συστατικό της την φτώχεια και την υποκρισία.
 Το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγωνων δείχνει να είναι ετοιμοθάνατο, όσο και αν αυτό ακούγεται σκληρό και ακραίο. Η κύρια λογική αυτής της μεγάλης διοργάνωσης που ενώνει τους λαούς, προωθεί την άμιλλα και τον υγιή ανταγωνισμό, έχει πάει... περίπατο!

 Οι μεγάλοι χορηγοί και οι εταιρίες κολοσσοί νοιάζονται περισσότερο για τα έσοδα τους, παρά γιά την ποιότητα της διοργάνωσης και την επιρροή της στην ζωή των ανθρώπων.
  Στις φαβέλες ο κόσμος πεινάει, ληστεύει, νιώθει απόκληρος σε ένα κράτος που ενδιαφέρεται ξεκάθαρα για την εικόνα και όχι την ουσία. Τα ναρκωτικά και η διακίνηση τους θα κάνουν θραύση την περίοδο των αγώνων και το χειρότερο είναι πως αυτό συμβαίνει με την ανοχή και τα...στραβά μάτια των αρχών.Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τονόζουν μεν τα κακώς κείμενα αλλά υπερτονίζουν τα... κάλλη της Ζιζέλ, τα λεγόμενα του Πελέ και όλα τα υπόλοιπα... σοβαρά θέματα.

 Όλως τυχαίως με το που φτάσανε οι αποστολές των αθλητών εμφανίστηκαν τα προβλήματα. Το προηγούμενο χρονικό διάστημα που οι εργάτες δουλεύανε στα έργα για ένα κομμάτι ψωμί και πέθαιναν λόγω της μη τήρησης των κανόνων ασφαλείας, κανείς δεν ήξερε, δεν είχε ακούσει, δεν είχε δει.
 Ήδη και στο αθλητικό κομμάτι η κατάσταση δείχνει να ξεφεύγει. Ο αποκλεισμός των αθλητών της Ρωσίας από τα πιό πολλά αγωνίσματα της διοργάνωσης, έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στον κόσμο, όπως και τα κρούσματα ντόπινγκ που κάνουν... δειλά δειλά την εμφάνιση τους πριν καν ξεκινήσουν οι αγώνες.

 Είναι πραγματικά αδιανόητο να μην βλέπουμε την αλήθεια. Να εθελοτυφλούμε και να σιγοντάρουμε με τον τρόπο μας την υποκρισία που μας περιβάλλει. Να κλείνουμε τα μάτια στην εξώφθαλμη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αλλά και πάλι μήπως είναι η πρώτη φορά? 
 Αν σκεφτόμασταν λογικά θα ξέραμε εμπειρικά πως οι περισσότερες πόλεις που διοργάνωσαν Ολυμπιακούς Αγώνες, υπέστησαν πλήρη οικονομική καταστροφή και δημιούργησαν μιά κοινωνία δύο ταχυτήτων, καταστρέφοντας έτσι τον κοινωνικό τους ιστό...

 Όχι, για όσους και όσες αναρωτιούνται δεν είμαι υπερ της κατάργησης των αγώνων, όπως ακούγεται από αρκετούς παντογνώστες το τελευταίο διάστημα. Είμαι όμως υπερ της, εκ βάθρου αλλαγής, τους. 

 Πιστεύω πως το Ολυμπιακό ιδεώδες μπορεί να σφυρηλατηθεί εκ νέου μέσω της πραγματικής αλληλεγγύης και της ευγενής άμιλλας.
 Μέσω της δημιουργίας ευκαιριών και θέσεων εργασίας σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, όχι όμως στην μορφή της σημερινής δουλείας. Μέσω του ευ αγωνίζεσθαι και του τίμιου ανταγωνισμού. Μέσω της παραδοχής μας πως κάναμε λάθη, αλλά είμαστε έτοιμοι να τα διορθώσουμε. Ας πούμε ένα Mea culpa και ας προχωρήσουμε παρακάτω... 


Υ.Γ. Καλούς αγώνες να έχουμε.

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Αυγουστιάτικες (αντρικές) σκέψεις...

 Κυριακή πρωί. Ξυπνάω με τον ήχο ενός άσματος. Του άσματος... "Μη με ρωτάς τι μου αρέσει πιο πολύ, μη με ρωτάς αφού τα γούστα μου τα ξέρεις, μη με ρωτάς πού θα μου δώσεις το φιλί, αφού τ' αδύνατο σημείο μου το ξέρεις. Εκεί που καίγομαι πολύ θέλω να νιώσω το φιλί, καν' το κορμί μου να μιλά πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά..."

  Η Άντζυ η σέξυ Σαμίου το πε ξεκάθαρα η κοπέλα. Να μην ρωτάει πολλά και του πέταξε αμα λάχει και που γουστάρει το φιλί του τύπου του άβγαλτου, που ρωτάει γυναίκες και περιμένει και απάντηση... Εεεε και γω τις  καλοκαιρινές απορίες-σκέψεις μου τις έχω. Απάντηση όμως δε με βλέπω να παίρνω. Αααα εγώ θα τις αναλύσω και μπορεί να με διαβάσει η Άντζυ και να απαντήσει τι θέλετε τώρα εσείς...

1) Ανύπαρκτα μαγιό

 Καλά βρε κορίτσα (όπως το διαβάζετε με τσα), σας μπαίνουν τα μαγιό στο πλύσιμο ή είναι της μοδός το όλο σκηνικό? Απο σχέδια καλά πάτε από ύφασμα όμως πάσχετε... Και ντάξει δε λέω είμαι γνωστός οπαδός του οφθαλμόλουτρου, αλλά του οφθαλμόλουτρου, όχι του... τσιτσιδόλουτρου. 

 Δηλαδή και εκεί πουλάω οπαδιλίκι αλλά αν είναι να πηγαίνουμε στις θάλασσες και να ανεβαίνει η... θερμοκρασία μας και όχι να δροσιζόμαστε, τότε καθόμαστε και σπίτι... Και εν πάση περιπτώσει αφήστε και κάτι στην φαντασία του άλλου. Λοιπόν... το σκέφτηκα ξάνα. Καλά κάνετε. Πείτε πως δεν έγραψα αυτή την παράγραφο (μόνος μου θα βγάλω τα ματάκια μου ο αδαής...)


2) Τατουάζ

  Ωραία είναι τα τατουάζ. Πεταλούδες, καρδούλες, διαβολάκια, αγγελάκια, αρχικά του μοναδικού και ανεπανάληπτου έρωτα σας, αλλά μήπως το παρακάνετε λιγάκι? Λέω μήπως ρε γοργόνες μη μου αρπάζεστε. Ε πείτε μου δηλαδή όταν ο άλλος σας βλέπει  σαν ένα μεγάλο τατουάζ και ψάχνει να βρει αμουτζούρωτο (εύρηκα! εύρηκα νέα λέξη!) δέρμα, δεν έχει τα δίκια του και διαμαρτύρεται? 

 Και για να μην μπερδεύεστε, ναι τα τατουάζ είναι όμορφα πάνω στο γυναίκειο σώμα, όταν διακρίνεται το σχήμα και το χρώμα τους και δεν καπελώνει το ένα το άλλο. Όταν μοιάζει σαν τις ζωγραφιές που κάναμε στο δημοτικό με πράσινο ήλιο (εποχές ΠΑΣΟΚ) και σπίτι χρώματος καφέ με κόκκινη καμινάδα και μιά θάλλασα με μπλε και ολίγον απο μαύρο, τότε το λες αποτυχημένη καλλικατζούρα... Έγινα κατανοητός???

3) Μαύρισμα

Πονεμένη ιστορία. Πηγαίνει για μπάνιο Δήμητρα, Μαρία, Κατερίνα, Ελένη, και σου γυρίζει Rihanna (θα θελες...) ή Ναόμι Κάμπελ (εδω και αν θα θελες...). Και για να μην παρεξηγηθώ δεν έχω κάτι με το χρώμα αλλά με το... μυαλό των κοριτσιών. Εκτός του ότι είναι ταλαιπωρία να κάθεσαι κάτω από το ήλιο ώρες ατελείωτες, εκτός του ότι είναι ανθυγιεινό, εκτός του ότι ο συνδυασμός λευκού, μαύρου και κόκκινου από το κάψιμο δέρματος δεν είναι ωραίο αποτέλεσμα, είναι και θέμα λογικής.

  Γιατί αν δεν το ξέρετε γλυκά μου κοριτσόπουλα, το μαύρισμα δεν είναι μόνιμο για να μοιάζετε λατίνες σταρ. Την επόμενη μέρα, άντε βία την μεθεπόμενη... πάπαλα! Ναι, ναι καρατσεκάρισμένο το έχω δει σε μια γειτόνισσα μου που από Χάλι Μπέρι (ε ναι, εδώ και αν θα θελε...), επανήλθε στο σκέτο... χάλι!

4) Νεύρα

 Ξέρω ότι και τον υπόλοπο χρόνο τα΄χετε τα νευράκια σας. Βασικά ξέρω ότι είστε για το Δαφνί, όταν κάτι στραβώσει (είπαμε τα σύκα, σύκα και την σκάφη, σκάφη), αλλά έχω την αμυδρά εντύπωση πως το καλοκαίρι το...ξεχειλώνετε το θέμα!

 Ίσως φταίνε οι καλοκαιρινές ισημερίες και οι πανσέληνοι, ίσως είναι στη φύση σας (ψάχνομαι...), ίσως, λέω ίσως, να γίνομαι υπερβολικός, πάντως αν κάτι χαλάσει την διάθεση σας καλοκαιριάτικα, τότε καλό τσουνάμι που μας έπνιξε! Βασικά συμβαίνουν όλα μαζι. Χιονοπτώσεις, καταιγίδες, αντιστροφές πόλων και δε συμμαζέύεται! Ειδικά δε αν δεν σας πάμε τις διακοπές σας? Εκεί είναι που βγάζετε νύχια και κάνετε τα καλοκαιρινά βράδια να μοιάζουν με εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες...Και τον τρέμω τον Φρέντυυυ....

 Αυτό ήτανε. Ούτε 5 σκέψεις δεν είχα για την αφεντιά σας. Όχι το λέω για να δείτε τι καλός που είμαι. Καλά, καλά ξέρω. Δεν θα την βγάλω καθαρή αυτό το καλοκαίρι! Θα το φάω το κεφάλι μου και μετά θα απορώ κιόλας. Πάντως είναι οι αλήθειες μου και ξέρω ότι εκτιμάτε τις αλήθειες, έτσι δεν είναι κορίτσια? Τελοσπάντων, πριν αποφασίσετε την τιμωρία μου σκεφτείτε λιγάκι την Άντζυ... Άνετη, ειλικρινής και ντόμπρα. "Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά..."


Υ.Γ. Καλό μας μήναααα!


Αναγνώστες

Page translation