* Οι μυημένοι και οι εσωτεριστές, λένε πως όταν μπούμε στην εποχή του Υδροχόου, θα συμβούν κοσμογονικές αλλαγές, θα είναι εφικτά τα διαστρικά ταξίδια και ο κόσμος μας δεν θα είναι ποτε πιά ο ίδιος.
Εγώ λέω πως όλα τα παραπάνω συμβαίνουν κάθε φορά που ερωτευόμαστε, που ερχόμαστε κοντά με έναν άνθρωπο, όταν αγαπάμε και μας αγαπούν, όταν ζούμε παθιασμένα και αληθινά.
Δεν ξέρω αν ο Ρασούλης είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό του όταν έγραφε αυτό το θεσπέσιο άσμα, ξέρω όμως ότι ο Παπάζογλου το τραγούδησε σα να πίστευε όλα τα παραπάνω...
Τζα! Να'μαι, να΄μαι, πετιέμαι! Τι σας έχω σήμερα; Τιιιιι;;; Μετά απο ένα κείμενο για τον Manson τον killer, δε μπορεί παρά να ακολουθήσουν οι... τοίχοι και οι μιλιές τους! Ε βέβαια, σε ποιο άλλο ιστολόγιο, παγκοσμίως παρακαλώ, μπορείτε να παρακολουθήσετε τόσο μεγάλη γκάμα θεματολογίας; Εεεε;;; Σε ποιό;
Ποιο άλλο ιστολόγιο κάνει τον μυαλο σας κιμά; E;;; Κανένα άλλο παρά μόνο το My Way φίλοι και φίλες. Συνθήματα ξανά λοιπόν. Άρρωστα, αισθησιακά, τσαχπινογαργαλιάρικα, έξυπνα, όλων των ειδών. Τουτέστιν, τα μυαλά στο μπλέντερ και ξεκινάμεεεεεε...
Μπιππππππ... μπιπππ είπαμε μωρή καύλα!
Ακούτε κορίτσια; Ακούνε, ακούνε!
Ε τι, παιδιά είμαστε;;;
Λάθος ερώτηση. Τι ΔΕΝ φοράς όταν κοιμάσαι;
Χαϊλάντερ, εσύ;
Και το μυαλό μου είναι θολό, πω πω πω πω πωπωπωπω...
"When I get to the bottom I go back to the top of the slide, where I stop and I turn and I go for a ride, till I get to the bottom and I see you again..."
Τα λόγια από το "Helter Skelter" των Beatles, αντηχούν ακόμη στα αυτιά των οπαδών του κορυφαίου συγκροτήματος, κατατάσσοντας το συγκεριμένο τραγούδι πολύ ψηλά στην λίστα με τα καλύτερα τους.
Για τους πιο μυημένους, οι παραπάνω στίχοι, "δείχνουν" έναν από τους μεγαλύτερους-που δε σκότωσαν ποτέ- δολοφόνους που γέννησε η ανθρωπότητα. Τον μανιακό Charles Manson.
O Charles Miles Manson, γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου του 1934 στο Οχάϊο των Ηνωμένων Πολιτειών. Στα νεανικά του χρόνια ήταν μουσικός του δρόμου στο Λος Άντζελες, ενώ ήδη από μικρή ηλικία έδειχνε επιθετικές τάσεις και δυσκολία στη προσαρμογή στο κοινωνικό σύνολο. Μέχρι και τα 25 του έχει ήδη κάνει το... αγροτικό του σε αναμορφωτήρια αλλά και σε φυλακές λόγω επιθέσεων και βίαιων συμπεριφορών, σε ανθρώπους που έτυχε να βρεθούν στο διάβα του.
Την δεκαετία του 60', στις αρχές της, δημιουργει την περίφημη σέχτα του, μία αίρεση από νέους και νέες με διαταραγμένο ψυχικό κόσμο, αυτοπροσδιορίζοντας τον εαυτό του, ως τον μέγα προφήτη που ήρθε να σώσει τον κόσμο από τους νέγρους, όπως τουw αποκαλούσε. Η αίρεση είχε την ονομασία "Οικογένεια".
Ο Manson κυριολεκτικά έκανε ότι ήθελε τα άγουρα παιδιά, κάνοντας τους ψυχολογικό πόλεμο, πατρονάρωντας τον έυθραστο ψυχικό τους κόσμο. Πλέον, είχε μαζέψει έναν μικρό στρατό γύρω του, που ήταν έτοιμος να κάνει ότι του πει ο 5ος άγγελος της αποκαλύψεως (οι άλλοι τέσσερις ήταν οι Beatles κατά τα λεγόμενα του).
Στο κοινόβιο του που μεταφέρεται από έρημο σε έρημο, γίνονται όργια, χρήση ναρκωτικών, ληστείες, για να μπορέσουν τα μέλη της αίρεσης να ζήσουν, αλλά κυρίως καταστρώνεται με κάθε λεπτομέρεια το σχέδιο Helter Skelter", όπως το ονόμασε ο ίδιος ο παράφρων ηγέτης της "Οικογένειας". Αυτό το σχέδιο δεν ήταν άλλο, από τις δολοφονίες διασήμων του Χόλιγουντ.
Στις 9 Αυγούστου 1969, ο κόσμος συνταράσσεται από την δολοφονία της εγκύου στον 8ο μήνα (!!!) ηθοποιού του Χόλιγουντ, της πανέμορφης Sharon Tate, συζύγου του ανερχόμενου τότε σκηνοθέτη, Roman Polanski.
O Polanski έλειπε εκείνες τις μέρες λόγω της δουλειάς του από την πολυτελή έπαυλη τους και αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή για τα... παιδιά του Manson να δράσουν.
Εισβάλλουν στο σπίτι και στην κυριολεξία κατακρεουργούν την ηθοποιό και άλλα τέσσερα άτομα που βρίσκονταν εκεί το βράδυ εκείνο. O Manson ήταν κοντά αλλά δεν συμμετείχε στις δολοφονίες. Ήταν όμως ο ιθύνων νους.
Η φρίκη των αρχών και των δημοσιογράφων που αντίκρυσαν τα πτώματα ήταν δύσκολο να περιγραφεί. Ο χώρος ήταν άνω κάτω, αίματα υπήρχαν παντού και η εικόνα θύμιζε σκηνικό σφαγείου. Στον τοίχο πάνω από το πτώμα της άτυχης Tate, που χτυπήθηκε με 16 μαχαιριές, οι δολοφόνοι είχαν γράψει με το αίμα της τη λέξη
"pigs.
Οι Tex Watson, Susan Atkins, Patricia Krenwinkel και Linda Kasabian, είχαν ακολουθήσει πιστά τις οδηγίες του αρχηγού τους. Την επόμενη μέρα, δολοφονούν το ζέγος La Bianka στο Λος Άντζελες.
Χαρακτηριστικό των δολοφονιών είναι ότι η αστυνομία καθυστέρησε να συνδέσει μεταξύ τους τις δύο υποθέσεις και η σύλληψη του Manson και της "Οικογένειας" έγινε τέσσερις μήνες μετά και αυτό λόγω της Atkins η οποιά όταν προφυλακίστηκε για άλλη υπόθεση, κόμπάζοντας για τα... κατορθώματα στο σπίτι της Tate, ξετυλίγοντας έτσι το κουβάρι του τρόμου.
Με περίπου μισό αιώνα σε διάφορα σωφρονιστικά ιδρύματα, εκτίοντας ισόβια ποινή, στις 19 Νοεμβρίου 2017, δύο χρόνια πριν, ο Manson άφησε την τελευταία του πνοή φυλακισμένος, σε ηλικία 83 ετών. Προηγουμένως είχε παντρευτεί μια οπαδό του (!!!), μετά από χρόνια αλληλογραφίας και επαφής των δύο.
Παρατηρώντας την ιστορία από την χρονική απόσταση που μας δίνει και μια ασφάλεια για να βγάλουμε συμπεράσματα, αυτό που μένει, πέρα από την φρικιαστική και ειδεχθή προσωπικότητα του Charles Manson, είναι αυτό το παράξενο συναισθηματικό δέσιμο των ανθρώπων με άλλους ανθρώπους που καταδυναστεύουν, φοβίζουν και τρομοκρατούν την ίδια τους την ύπαρξη.
Είναι ειλικρινά κάτι, που όσο και αν χρόνια τώρα προσπαθούν να αποσαφηνίσουν οι επιστήμονες και οι ψυχολόγοι, δεν μπορεί να εκλογικευτεί. Δεν πρόκειται για μια περίπτωση παράνοιας, ή συνδρόμου της Στοκχόλμης ή ακόμη και απλού συναισθηματικού δεσίματος. Θεωρώ πως είναι κάτι παραπάνω. Κάτι ανεξήγητα τρομακτικό.
Ίσως αυτό το κάτι να αντικατοπτρίζεται στα λόγια του Γερμανού γνωμικογράφου Kristof Lihtenberg: "Για τους περισσότερους ανθρώπους, η αποστροφή απέναντι σε κάτι έχει συνήθως τις ρίζες της στην τυφλή πίστη σε κάτι άλλο..." Τα ξαναλέμε.
Ντάξει ξέρω, ο τίτλος θυμίζει στην καλύτερη X-files, στην χειρότερη βαλτοτόπια γεμάτα σκνίπες, βατράχους και βούρκους. Έλα όμως που εγώ τον επινόησα για τα κοριτσόπουλα που δεν χαμπαριάζουν από βροχές, ήλιους, υγρασίες και τα τοιαύτα. Ειδικά τα κορίτσια του GNTM, είναι φάση "μαστιγώστε με ρε ασθένειες θα κάτσω, θα σας... κάτσω ο άμοιρος!"
Μπήκε λοιπόν τσιτάτος ο Νοέμβριος ο προχριστουγεννιάτικος μήνας. 4 λέει το ημερολόγιο. Βλέπω εκεί βιτρίνες Χριστουγεννιάτικες να ετοιμάζονται, δέντρα να στολίζονται και η θερμοκρασία, αν εξαιρέσεις μερικά διαλλείματα συννεφιάς και βρόχας, να θυμίζει καλοκαίρι.
Πως λένε ότι ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη, εεεε έτσι και τώρα μια βιτρίνα στολισμένη, δεν φέρνει... ακόμα τα Χριστούγεννα.
Έχουμε και black friday τέλος του μήνα. Μη μου βιάζεστε. Και μελομακάρονα θα φάμε, και τους κουραμπιέδες θα τους... δολοφονήσουμε, και τον 13ο μισθό (όσοι τον παίρνουν ακόμα) θα τον εξαφανίσουμε και θα φάμε και θα μας πάει πλυντήριο στο τέλος. Αλλά όλα στην ώρα τους ρε παιδιά. Εδώ προέχουν άλλα προς το παρόν...
Δε βλέπετε τι γίνεται; Τσακωνόμαστε για τις παρελάσεις, ανακαλύπτουμε τους φλεγματικούς Monty Python (τρομάρα μας οι... αντιφλεγματικοί Ελληνάρες) και γενικά άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Βρίσκει την ευκαιρία ο Κούλης με τον Αλέξη να τσακώνονται. Για άλλη μιά φορά. Σαν γάϊδαροι σε ξένο αχυρώνα. Όπου ξένος αχυρώνας βάλτε την Ελλαδίτσα μας. Έτσι την κατάντησαν. Μια χώρα ξένη, γεμάτη ανθρώπους δίχως ανθρωπιά, με τάσεις ξερολίασης και παγαποντιάς.
Στο μεταξύ είμαστε όλοι μας τόσο αλάθητοι, τόσο άτεγκτοι κριτές των πάντων, που δεν υπάρχει περίπτωση να έχουμε άδικο.
Αν δεν ξέρουμε εμείς ποιος ξέρει; Και τι δουλειά έχουν οι ξένοι στην χωρα μας; Γιατί να τους ταίσουμε το φαί μας; Γιατί να πάνε το παιδιά τους σχολείο με τα δικά μας; Πέρα από την πλάκα, φταίμε όλοι. Ξένοι, Έλληνες, οι απολίτιστοι πολιτικοι μας, εμείς οι ίδιοι, ο καθένας ξεχωριστά. Πολύ το σοβαρεύω όμως, πάρα πολύ και το θέμα είναι ότι ξεκίνησα με την λογική να γράψω τις αρλούμπες μου.
Αααααα και μιας και λέω αρλούμπες έχουμε και τον Έρντι, τον Τούρκο δικτάτορα-μυγόχεσμα-κόπια του Χίτλερ να συνεχίζει να εκστομίζει γιουσουφακικές αηδίες.
Εισβάλει στην Συρία, κάνει τον μάγκα στην Αμερική και δεν...ανοίγει μύτη και στο τέλος περνάει το δικό του! Συνεχίζει τα τσαλίμια του που λέτε. Και εμείς εκεί τσιφτετέλια και Τουρκοσήριαλ. Δεν υπάρχει σωτηρία σας λέω... Λοιπόν, στροφή 180 μοιρών πριν πηδηχτώ από το παράθυρο. Και ρωτάω. Τι θα γίνει με σας ρε κορίτσια; Δεν σας έφτανε το καλοκαίρι; Δεν σας φτάνει που μας βγαίνουν όξω τα μάτια με τα κάλλη σας;
Πρέπει να καταργήσετε κάθε ίχνος σεμνότητας; Πρέπει να μας ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι; (μαντέψτε σε ποιο), Πρέπει κάθε μέρα πριν ξεκινήσουμε για την δουλειά μας περπατάμε με κλειστά μάτια για να μην παθαίνουμε εγκεφαλικά με αυτά που φοράτε; Γιατί μας το κάνετε αυτό; Βγάζω εγώ τους γραμμωμένους κοιλιακούς μου να προκαλέσω; Επιδεικνύω τα υπερμεγέθη μπράτσα μου; Προτάσσω τα σφριγηλά οπίσθια μου; Όχι. Εσεις όμως μας τρελένετε.
Μια παράκληση λοιπόν. Συνεχίστε να το κάνετε! Μην διαβάζετε και μην υιοθετείτε καμία κουβέντα από τις παραπάνω. Έτσι τα λέω. Και καλά, που λένε οι νεανίες. Ντεμεκ, που λένε στη Σαλόνικα. Άλλωστε στις περιόδους ξεραϊλας και αναβροχιάς, οι περισσότεροι άντρες είναι υπέρμαχοι της φράσης "φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο". Έχει βαθύ νόημα. Φιλοσοφικό. Και χειρωνακτικό μη σας πω! Ουφφφφφ, πάει και αυτό. Τα είπα και ξελάφρωσα. Το δικαιούμαι και γω ρε παιδιά που και που. Πως το είχε τραγουδήσει ο Πάριος; "Απόψε όλα μου τα επιτρέπω..." ΥΓ. Καλό μας μήνα!
