Κική Δημουλά: "Όχι δεν είμαι λυπημένη..."

"Περπατῶ καὶ νυχτώνει.
Ἀποφασίζω καὶ νυχτώνει.
Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη.
Ὑπῆρξα περίεργη καὶ μελετηρή.
Ξέρω ἀπ᾿ ὅλα. Λίγο ἀπ᾿ ὅλα.

Τὰ ὀνόματα τῶν λουλουδιῶν ὅταν μαραίνονται,
πότε πρασινίζουν οἱ λέξεις καὶ πότε κρυώνουμε.
Πόσο εὔκολα γυρίζει ἡ κλειδαριὰ τῶν αἰσθημάτων
μ᾿ ἕνα ὁποιοδήποτε κλειδὶ τῆς λησμονιᾶς.
Ὄχι δὲν εἶμαι λυπημένη.

Πέρασα μέρες μὲ βροχή,
ἐντάθηκα πίσω ἀπ᾿ αὐτὸ
τὸ συρματόπλεγμα τὸ ὑδάτινο
ὑπομονετικὰ κι ἀπαρατήρητα,
ὅπως ὁ πόνος τῶν δέντρων
ὅταν τὸ ὕστατο φύλλο τοὺς φεύγει
κι ὅπως ὁ φόβος τῶν γενναίων.
Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη.

Πέρασα ἀπὸ κήπους, στάθηκα σὲ συντριβάνια
καὶ εἶδα πολλὰ ἀγαλματίδια νὰ γελοῦν
σὲ ἀθέατα αἴτια χαρᾶς.
Καὶ μικροὺς ἐρωτιδεῖς, καυχησιάρηδες.
Τὰ τεντωμένα τόξα τους
βγήκανε μισοφέγγαρο σὲ νύχτες μου καὶ ρέμβασα.
Εἶδα πολλὰ καὶ ὡραῖα ὄνειρα
καὶ εἶδα νὰ ξεχνιέμαι.
Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη.

Περπάτησα πολὺ στὰ αἰσθήματα,
τὰ δικά μου καὶ τῶν ἄλλων,
κι ἔμενε πάντα χῶρος ἀνάμεσά τους
νὰ περάσει ὁ πλατὺς χρόνος..."

ΥΓ. Λένε πως οι ξεχωριστοί άνθρωποι δεν φεύγουν ποτέ από αυτόν τον κόσμο. Δεν είμαι σίγουρος μιας και θεωρώ πως η ζωή και ο θάνατος είναι κάτι πέρα από αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα. 

Αυτό που ξέρω είναι πως άνθρωποι όπως η Κική Δημουλά, που απεβίωσε δύο μέρες πριν, με ότι που αφήνουν πίσω τους, είναι παρών σε κάθε μικρή ή μεγάλη στιγμή μας, κάθε γέλιο και χαρά, κάθε λύπη και κλάμα και μας δείχνουν τον δρόμο. Φωτίζουν τα σκοτεινά σοκάκια της ψυχής μας και γίνονται ένα με την ολότητα αυτού του κόσμου. Τα ξαναλέμε.

Φλέβα-ρης χρυσού...

 Μην βιάζεστε να κρίνετε από τον τίτλο. Όοοοοχι δεν κέρδισα το Τζοκερ, ούτε καν το Λόττο που λέγαν και οι παλαιοί. Να μωρέ, σιγά σιγά φεύγει ο χειμώνας (ελαφρύς σχετικά προς το παρόν) και η Άνοιξη είναι προ το πυλών.

  Σε έναν μήνα, άντε βία ενάμιση, θα βλέπουμε πεταλουδίτσες, κάμπιες και μπουτάκια, ντροπαλά αρχικά, ξεδιάντροπα με το πέρασαμα του καιρού στη συνέχεια και θα ανοίξει το μάτι μας ρε παιδιά. Δεν είναι λόγος αυτός να νιώθω μια ευεξία;

Ντάξει η αλήθεια είναι πως δεν είναι μόνο αυτό που με έκανε να σκεφτώ τον τίτλο. Είναι και το άλλο το αοζ-ικό θέμα στις θάλασσες μας. Όλα για τον μαύρο... χρυσό το πετρέλαιο γίνονται δικοί μου και δικές μου.

  Ο Ερντογάν σκληραίνει το παιχνίδι και εμείς ως συνήθως θεατές μέχρι να χάσουμε κανα νησάκι ή καμιά Θράκη η τελοσπαντων άντε κανένα Καστελόριζο. Οι σύμμαχοι είναι άμαχοι και... άμοιροι ευθυνών (βρείτε τα μεταξύ σας λέει ο Τραμπ-αρίφας) και εμείς πλευρίζουμε τα Τούρκικα ερευνητικά σαν τυπάς που θέλει να χουφτώσει το γκομενάκι αλλά φοβάται και την...απόρριψη. Γύρω γύρω όλοι στην μέση το Αιγαίο...

 Αλλά με τέτοια κυβέρνηση και αντιπολίτευση δε φοβάμαι τίποτα. Δεν είδατε πως συμφώνησαν οι αρχηγάρες στην επιλογή του προέδρου της Δημοκρατίας;
 
 Υπάρχει μια σύμπλευση ρε παιδί μου, ένα σημείο επαφής. Μόρια, ο ένας, Μόρια ο άλλος. Μη προστασία πρώτης κατοικίας ο Σύριζα, οσονούπω το ίδιο και η Νου Δου. Κλοπές, ληστείες, βιασμοί, δολοφονίες επί πρώτης φοράς Αριστερά ξανάμανα το ίδιο σκηνικό επί της κυβερνήσεως της κανονικότητας... Τελικά Δεξιά η Αριστερά; Βόρεια ή Νότια παίζει κανένα ρόλο; Δεν έχω βγάλει άκρη...

 Ευτυχώς που έχουμε και τα τηλεπαιχνίδια παγκόσμιας εμβέλειας και αμφιβόλου ποιότητας για να μας θυμίζουν πως η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαινει, ξανά το Big Brother επαναφέρει...

 Ναι,ναι όπως το διαβάσετε. Έρχεται. Φροντίστε μόνο να μην είναι δουλειά του ποδαριού. Μην κλαίει και οδύρεται... ο Τσάκας με αυτά που θα βλέπει. Θέλουμε ξεκατινιάσματα, μαλλιοτραβήγματα, σεκς κάτω απο τα σεντόνια, αυγά τηγανιτά για πρωινό και αν γίνεται, αν λέω, να μπει και ο Πρόδρομος στο παιχνίδι, τότε η επιτυχία είναι δεδομένη!

 Για να σοβαρέψω λίγο το κείμενο μου, το τελευταίο διάστημα, χάσαμε ανθρώπους των τεχνών και του αθλητισμού, όπως ο συνθέτης Θάνος Μικρούτσικος, ο ηθοποιός Γιώργος Κοτανίδης, η ποιήτρια  Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ.

 Ο σχεδιαστής μόδας Γιάννης Τσεκλένης, η χορεύτρια Έρικα Μπρόγερ, ο μύθος του παγκόσμιου μπάσκετ Κόμπι Μπράϊαντ, που η ζωή τους με κάνει και σκέφτομαι πως, είναι καθήκον του καθένα ξεχωριστά από εμάς, να μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες για αυτά που μας έδωσαν και για αυτά που μπορέσαμε και πήραμε τελικά από αυτούς, μιας και μόνο ως εφόδια θα χρησιμεύσουν στην δύσκολη καθημερινότητα μας.

ΥΓ. Καλό μήνα σε όλους και όλες. Τα ξαναλέμε.

ΥΓ2. Πυξ-Λαξάρουμε παρακάτω...