Άδεια κούνια - Μισώ (28ο Συμπόσιο Ποίησης)

Άδεια κούνια

Πέρα δώθε-πέρα δώθε, πολύ μουντό αυτό το απόγευμα
Που είνaι τα παιδιά; Ο Βιτάλι, η Αλεξία, ο Όλεγκ;
Πέρα δώθε-πέρα δώθε,περίεργοι θόρυβοι ακούγονται
Με ξέχασαν άραγε; Εμένα που τους πήγαινα ψηλά;

Πέρα δώθε- πέρα δώθε, σκοτείνιασε ο ουρανός
Γιατί ακούγονται κραυγές;
Πέρα δώθε-πέρα δώθε, ακούω μπότες να χτυπάνε
Γιατί χάθηκε ο ήλιος;

Πέρα δώθε-πέρα δώθε, νιώθω μισή έτσι αδειανή που είμαι
Παιδιά είναι αυτά που κλαίνε;
Πέρα δώθε-πέρα δώθε, μυρίζει θάνατος τριγύρω
Όλεγκ, Βιτάλι, Αλεξία, έι παιδιά, γιατί είστε ψηλά;
Μόνο εγώ σας πήγαινα εκεί...

-----------------------

Μισώ

"Τον πόλεμο μισώ και απ΄την ζωή αποζητώ,
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
Κι ας ήταν μια φορά να με 'χες πάρει αγκαλιά
Το ξέρω σου ζητώ παρά πολλά..."

 

"Δεν θέλω καρδιά μου κλαις"

Νικόλας Άσιμος

Μισώ την μυρωδιά του
Τον τρόπο που βρωμάει η σάρκα του
Μισώ τους ήχους του
Τον τρόπο που ακούγονται τα ουρλιαχτά του
Μισώ την μοναξιά του
Τον τρόπο που χωρίζει τους ανθρώπους

Μισώ την ασχήμια του
Τον τρόπο που γελάει με το θανατικό του
Μισώ την δύναμη του
Τον τρόπο που επιβάλλεται στις ζωές μας
Μισώ το θράσος του
Τον τρόπο που σκοτώνει τα παιδιά

 

 Αυτές λοιπόν, ήταν οι συμμετοχές μου στο 28ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργανώνει η αγαπημένη μου Αριστέα (https://princess-airis.blogspot.com/). Ένα Συμπόσιο που έκρυβε πολλές εκπλήξεις και συγκινήσεις για ακόμη μια φορά. Η έμπνευση της, να  γράψουμε για τον πόλεμο χωρίς επιλογή συγκριμένης λέξης, ήταν πραγματικά εξαιρετική.

 27 ποιήματα-καταθέσεις ψυχής-διαμαρτυρίες, διαγωνίστηκαν, διαβάστηκαν και τελικά βαθμολογήθηκαν. Συγχαρητήρια στη νικήτρια Σταυρούλα Δεκούλου (https://st-dekouloupapadimitriou.blogspot.com/), που έγραψε ένα ποιήμα που συγκίνησε και κέρδισε τις εντυπώσεις. Δεν ήταν το μόνο, γ'αυτό θέλω να συγχαρώ όσες και όσους έγραψαν, διάβασαν και βαθμολόγησαν σε αυτή την γιορτή μας.  Όλα τα κείμενα είχαν κάτι να πουν.   

 Από την Σταυρούλα μέχρι την Γιούλη. Απο το πρώτο μέχρι το τελευταίο. Οι βαθμοί δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει η αλληλεπίδραση και η δημιουργία.  Σημασία έχει που οι φωνές μας γίνονται δημιουργικές, γίνοντα ερωτικές και αστείες, ιδιαίτερες και όταν χρειάζεται φωνές διαμαρτυρίας.

 Κάθε φορά που έρχεται η στιγμή να γράψω νιώθω αυτό το καρδιοχτύπι, την αγωνία, να βγουν οι λέξεις απο μέσα μου με τρόπο ποιητικό και λυρικό. Με βοηθάει πολύ το Συμπόσιο στον τρόπο που γράφω και σκέφτομαι. Και αυτό το οφείλω στην Αριστέα. Εν αναμονή του επομένου λοιπόν...

 

 ΥΓ. Μη νομίζετε ότι ξεχνάω την κάψα μου για την πρωτιά. Απλά είπα να μην κάνω εκτενη αναφορά γιατί στο τέλος θα με περάσουν για γραφικό (σιγά τα νέα). Σας φιλώ!

Περικλής Κοροβέσης: Άσυλο στο χαρτί...

Εμείς οι φυλακισμένοι του χαρτιού,
χάσαμε τόση ζωή, όσο η έκταση των γραπτών μας.
Δεν είχαμε κι άλλη λύση.
Ήρθαμε και δεν μας περίμεναν.
Χτυπήσαμε την πόρτα, αλλά δεν μας άνοιξαν.
Μιλήσαμε και η γλώσσα μας ήταν ξένη.
Καταφύγαμε στο χαρτί, ζητώντας άσυλο,
όμως κι εδώ εξόριστοι είμαστε.
Δεν είχε χώρο για μας, μόνο για τις λέξεις...

 

Πριν απο δύο ακριβώς χρόνια, 11 Απριλίου του 2020, έφυγε από την ζωή ο Περικλής Κοροβέσης. Ένας γνήσιος αγωνιστής. Ένας εξαιρετικός συγγραφέας. Ένας ποιητής και λογοτέχνης που έγραφε, οπως μιλούσε, απλά, παθιασμένα και βιωματικά ταυτόχρονα. Και αυτό τελικά ήταν που τον έκανε ξεχωριστό. Αυτό και η απουσία φόβου στα πεπραγμένα του.

Ένας αριστερός, όπως θα έπρεπε να είναι οι αριστεροί και όχι όπως έχουν καταντήσει σε αυτόν τον τόπο.  Ένας... Ανθρωποφύλακας χαμένων ηθών και αξιών...

ΥΓ. Την ιδεά για την ανάρτηση την πήρα απο την φίλη μου Κατερίνα Βερίγκα.

* Πηγή εικόνας: Athens Voice

Και οι τοίχοι έχουν... μιλιάΝο17 (Αθήνα-Κρήτη σημειώσατε Χ)

 "Είδα τα και λιγώθηκα κι ακούμπησα στον τράφο". Καθήστε να μεταφράσω γιατί είναι Κρητική η διάλεκτος. Στο περίπου. Τα είδα, μου τρέξανε τα σάλια (μπλιαχ), από το πόσο πετυχημένα ήταν και ακούμπησα στον τοίχο (τράφος-πετρόχτιστος τοίχος που συναντάμε ότιστα χωράφια τσι Κρήτης), γιατί ζαλίστηκα ρε παιδί μου πως το λένε. Γούσταρα. Και εξηγούμαι. Μόλις τον προηγούμενο μήνα έκανα ανάρτηση για τα συνθήματα των τοίχων. Και η Γιώτα, η Γιώτα ντε  το μελαχρινο κορίτσι που τα παίρνει όλα αμπάριζα; (http://giwtatotongi.blogspot.com/). 

 Εεεε μου υποσχέθηκε να στείλει συνθήματα που της έκαναν κλικ. Συνθήματα σοβαρά, αστεία, αθλητικά, τσαχπινογαργαλιάρικα. Κάναμε μια μίξη και ... ιδού! Απολαύστε μας. . Όπου Γ η Γιώτα, όπου Μ η αφεντιά μου. Εγώ κόβω, αυτή ράβει. Η και το αντίστροφο...

 

Γ: Προστακτικές όχι σε μένα. Ευχαριστώ. (με ύφος μα μιλάμε για πολύ ύφος) -Μ: Γλύκανε μαρή λιγάκι, ολόκληρη καρδιά σου κοτσάρισε δίπλα ο άνθρωπος!

Γ: Φωτιά στα μπατζάκια μας!-Μ: Άλλη Τζώρτζια μας βρήκε από δω...

Γ: Ώπα Χριστόφορε... Χαλάρωσε σε παρακαλώ πολύ!1!1!1!!1!!111! - Μ: Καλά σου λέει το κορίτσι ρε Χριστόφορε. Προηγούμαι εγώ!

 

Γ: Είδες και συ ότι αδυνάτισα ε; Ναι ναι, τρέφομαι κυρίως με φρούτα και λαχανικά. Πατάτες τηγανητές; Μόνο για να μη σε προσβάλλω. - Μ: Ποιός νιώθει γεμάτος την σήμερον ημέρα;

 

 

Γ: Και σε'σας, να'στε καλά, και του χρόνου με υγεία! - Μ: Μέρααααα!

Γ: Μάκη, δε γράφουν για μας σε αυτόν τον τοίχο... πάμε στον επόμενο! - Μ: Κάτσε και σκέψου. Αυτό λέει Γιώτα, αμέσως πάμε στον επόμενο. Βιαστικιά!

Γ: Άντε στου παράδεισου την πόρτα κάποιος φύτεψε δύο χόρτα (θα σου πω εγώ που είναι, στείλε μήνυμα) - Μ: Ότι και καλά ξέρεις προς τα που πέφτει... Μμμάλιστα κρητικό ζιζάνιο, μμμάλιστα...

Γ: Και βγαίνω και πίνω! - Μ: Θα τρώω, θα ζω;

 

 Γ: Να, στο λόγο μου. Τώρα το σκεφτόμουν! - Μ: Μ'αρεσει που το λες σα να είναι το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου!

Γ: Έχεις δει πόσο έχουν αυξηθεί οι τιμές στα υφάσματα; - Μ: Έλα μου ντε. Όταν τα έλεγε ο Χρηστάκης εγώ σφύριζα αδιάφορα...

 

Γ: ΟΦΗ ΟΛΕ, ΟΦΗ ΟΛΕ, ΟΦΗ ΟΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕΕΕΕΕ ( συγγνώμη με παρέσυρε το συναίσθημα) - Μ: Ναι, δε λες ότι είσαι καφρακι, στο συναίσθημα τα ρίχνεις!

Γ: Και στο Μαλεβιζιώτη κάνουμε βήματα πίσω! Όφειλα να το πω; Ναι, όφειλα! - Μ: Αυτό είχα κάνει και γω μια φορά και ξενύχιασα ένα μωρό. Και μετά, ούτε τανγκό, ούτε μωρό...

Γ: Hellooooo!! To Android τον κάνει!! Είναι σχεδιασμένο για τον άνθρωπο... - Μ: Χελοοουυυυ, το iPhone κάνει τα πάντα εκτός από καφεεεέ😎

 

 

Γ: Ξεκόλλα, σε λίγο ξημερώνει! - Μ: Μμμ ναι, ενώ τα πρωινά μας μέσα στην ελπίδα είναι, τι να σου πω...

Γ: Ότι είσαι, είσαι. Ναι Μάκη, σε σένα το λέω ( προτιμώ να βάλεις λεφτά στην τράπεζα, ευχαριστώ) - Μ: Κύριος ήρθα και κύριος φεύγω (την κάνω με ελαφρά, δεν υπάρχουν λεφτά)

 Εντάξει; Πως μας είδατε;  Συνθήματα είναι αυτά μας δίνουν τροφή για σκέψη και για... δηλώσεις!  Η Γιώτα αν και πρωτάρα στο...σπορ αφηνίασε! Την ευχαριστώ πολύ για την συμμετοχή και υπόσχομαι να την φιλοξενήσω ξανά, εφόσον δεν την κουράσει η αγνωρισιμότητα που θα έχει μετά απο αυτή την ανάρτηση παγκοσμίως (χα!)

 Σας φιλώ ρουφηχτά και σας εύχομαι καθυστερημένα αλλά εγκάρδια, καλό μήνα (νταξ μην βαράτε κλισεδιαρικη ευχή είναι)!