Robin Williams: Η αλήθεια της υποκριτικής...

 Ήταν ο εκφωνητής Adrian Cronauer, που μέσα από την ραδιοφωνική συχνότητα αναπτέρωνε το ηθικό των Αμερικάνων στρατιωτών στον αηθή πόλεμο του Βιετνάμ, φωνάζοντας κάθε πρωί εκείνο το αλησμόνητο Good morning Vietnaaaammm! 

Ήταν επίσης, ο ασυμβίβαστος καθηγητής John Keating, που ενέπνευσε μια ολόκληρη τάξη από φερέλπιδες νέους, διδάσκοντας τους τις ομορφίες της ζωής. Την ποίηση, τον έρωτα, την φιλία, την αγάπη! 

 Ήταν, για όσους θυμούνται, ο Dr. Malcolm Sayer στην συγκλονιστική ταινία "Ξυπνήματα" με πρωταγωνιστή τον ίδιο και τον Robert De Niro που επάσχε από εγκεφαλίτιδα...Στο Mrs Doubtfire επαιζε διπλό ρόλο, στο Jumanji ήταν ένας αγριάνθρωπος και συγχρόνως γητευτής προϊστορικών ζώων, όταν αυτά πήραν σάρκα και οστά, έπειτα από ενα μαγικό παιχνίδι που τα έφερε στην πραγματικότητα.

 Ήταν και άλλα πολλά. Ο παρανοϊκα΄ιδιοφυής Walter Finch από την ταινία Isnomnia που ταλαιπωρούσε τον ντεντέκτιβ Al Pacino με τους γρίφους του και ο Sean Maguire από τον ¨Ξεχωριστό Γουίλ Χάντινγκ. 

 Για μένα όμως, ήταν ο ένας και μοναδικός Peter Pan από την ταινία Κάπτεν Χουκ, ο αγαπημένος ήρωας, όλων όσων είναι και θέλουν να παραμείνουν παιδιά  και o ειλικρινής και καλοκάγαθος πωλητής που μόλις χώρισε και έχασε την δουλειά του, από την ταινία Άδραξε την μέρα, που προσπαθούσε να ενώσει τα κομμάτια της ζωής του κάνοντας μιά νέα αρχή στην πολύβουη Νέα Υόρκη... 

 Ο ανεπανάληπτος Robin Williams, γεννημένος στο Ιλλινόις στις 21 Ιουλίου 1951, άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του ξημερώματα Δευτέρας, πιθανότατά από ασφυξια όπως ανέφερε ο ιατροδικαστής. Οι πρώτες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για αυτοκτονία, μιας και τα τελευταία χρόνια πάλευε με τους προσωπικούς του δαίμονες, το αλκοολ και τα ναρκωτικά, που τον οδήγησαν στην κατάθλιψη... 

 Αυτό που θα μείνει ως παρακαταθήκη όμως, είναι οι πραγματικά υπέροχες στιγμές που χάρισε στους ανθρώπους που τον παρακολούθησαν ανά τον κόσμο και ο τρόπος που πέρναγε μηνύματα μέσ από τους ρόλους του.

  Ετοιμόλογος, καταφερτζής, ατακαδόρος με ένα σαρδόνιο χαμόγελο ήταν πάντα έτοιμος σαν σίφουνας να παρασύρει τους πάντες στο διάβα του όταν είπαζε κωμωδία, ενώ στις ταινίες που είχαν δραματικά χαρακτηριστικά ήταν αυτός που έκλεβε πάντα την παράσταση με την εμβάθυνση που έκανε στους ρόλους, μοιάζοντας να τους ζει αληθινά.

 Για κάποιους που δεν το γνωρίζουν, ο Williams ήταν και ένας από τους μεγαλύτερους stand up comedians όλων των εποχών, με κύρια χαρακτηριστικά του την παιχνιδιάρικη διάθεση, την δυνατότητα να... γεννάει ατάκες, την εκπληκτική άρθρωση και την ικανότητα να κάνει απίστευτες γκριμάτσες.

 Ο τρόπος που έζησε και έπαιξε στις ταινίες του έδειχνε έναν άνθρωπο που ήθελε να αγαπήσει αλλά και να αγαπηθεί. Έναν άνθρωπο που ήθελε να περιβάλλεται από αξίες, όπως η φιλία και η αγάπη. 

 Τα λόγια του το καταμαρτυρούν άλλωστε..."Συνήθιζα να σκέφτομαι πως το χειρότερο πράγμα στη ζωή είναι να καταλήξεις μόνος. Δεν είναι. Το χειρότερο πράγμα στη ζωή είναι να καταλήξεις με ανθρώπους που σε κάνουν να αισθάνεσαι μόνος..."

'Εμπολα: Ζοφερή πραγματικότητα ή ωμός εκφοβισμός?

 Καλησπέρα και πάλι. Ξανά εδώ έπειτα από απουσία αρκετών ημερών και το θέμα που θα ασχοληθώ δεν έχει σκοπό να μας φτιάξει την διάθεση, αλλά να μας βάλει σε μια διαδικασία σκέψης.

 Η επανεμφάνιση του ιού Έμπολα μονοπωλεί, μαζί με τις πολεμικές επιχειρήσεις στην Γάζα, την επικαιρότητα και η φράση του Σοφοκλή στριφογυρίζει στο μυαλό μου: "Ενός κακού, μύρια έπονται...".

 Για να ξεκινήσουμε έχοντας μια βάση, να σας πω πως ο Έμπολα είναι ένας απο τους φονικότερους και ελάχιστους μη ιάσιμους ιούς που έχουν αναφερθεί στην ιστορία της ανθρωπότητας. Για την ακρίβεια αυτός ο ιός είναι μια ιογενής λοίμωξη που εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1976 στην υποσαχάρια Αφρική και συγκεκριμένα στο Ζαϊρ. Τα συμπτώματα ξεκινούν περίπου τρεις εβδομάδες από την επαφή με τον ιό.

 Η περίοδος επώασης διαρκεί δύο έως τρεις εβδομάδες και προκαλεί υψηλό πυρετό, πόνους στον λάρυγγα, μυαλγίες και κεφαλαλγίες.

 Εμφανίζονται, επίσης, συμπτώματα ναυτίας, εμέτου και διάρροιας, με ηπατικές και νεφρικές διαταραχές, μυαλγίες και επιπεφυκίτιδα, οπως αναφέρει η Βικιπαιδεία. Το βασικότερο χαρακτηριστικό του Έμπολα όμως είναι οι αιμορραγίες και ο υψηλός πυρετός που κρατάει για αρκετές μέρες. Από το 1976 μέχρι και σήμερα χιλιάδες άνθρωποι και θηλαστικά έγιναν θύματα του ιού, που έχει ποσοστό θνησιμότητας 90%! 

 Κονγκό, Γκαμπόν Γουινέα, Νιγηρία και αυτές τις μέρες Σιέρα Λεόνε και Λιβερία είμαι μερικές από τις χώρες που έχουν πληγεί και όπως ενημερώνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπάρχουν φόβοι ακόμη και να περάσει ο Έμπολά στην Ευρώπη και την Αμερικανική Ήπειρο, κάνοντας μάλιστα και λόγο για καταστροφική πανδημία. 

 Αυτή λοιπόν είναι η μία πλευρά του σκηνικού που εκτυλίσσεται το τελευταίο διάστημα. Ας περάσουμε και στην άλλη τώρα... Είναι απολύτως κατανοητό και σεβαστό να υπάρχει διαρκής ενημέρωση για το συγκεκριμένο συμβάν (και όχι μόνο) από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και από τις κυβερνήσεις των κρατών, αλλά η πρόληψη, η σωστή ενημέρωση και η ετοιμότητα δεν έχει καμία σχέση με το θέατρο του παραλόγου που παίζεται τις τελευταίες μέρες σε κανάλια, σάιτ και ραδιόφωνα...

 Διακρίνω μια τάση χειραγώγησης και εκφοβισμού των ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο που κάθε άλλο παρά βοηθάει.

 Οι εικόνες από την Λιβερία και την Γουινέα είναι σοκαριστικές και οι λεπτομέρειες για διάφορα περιστατικά τουλάχιστον ανατριχιαστικές.

 Άνθρωποι που κείτονται νεκροί και παραμορφωμένοι στον δρόμο επειδή οι συγγενείς τους αρνούνται να τους κηδέψουν, εικόνες από τα νοσοκομεία που δείχνουν κόσμο να συρρέει σε κατάσταση αμοκ για εξετάσεις, πολιτικοί ηγέτες να προκαλούν με τα λόγια τους απορίες και σύγχυση, παρά αίσθημα ασφάλειας και ηρεμίας και διάφορες άλλες... ομορφιές, που ειλικρινά με κάνουν και αναρωτιέμαι σε τι κόσμο ζούμε...

 Δεν ξέρω αν είναι μια γενικευμένη προσπάθεια εκφοβισμού των λαών ή απλά τρόπος για να τα τσεπώνουν οι εκάστοτε καναλάρχες, φαρμακοβιομήχανοι και επιχειρηματίες, αλλά το να επενδύεις στον φόβο των ανθρώπων και μάλιστα σε τέτοιες σοβαρές καταστάσεις, είναι τουλάχιστον άθλιο και απάνθρωπο. 

 Η επανεμφάνιση του Έμπολα θα έπρεπε να μας κάνει να δούμε αλλιώς τα πράγματα. Θα έπρεπε να δούμε τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης  μικρών και μεγάλων στην τριτοκοσμική Αφρική, θα έπρεπε να επανεξετάσουμε τις δυνατότητες πρόληψης αλλά και την δυνατότητα εξάλειψης τέτοιων κρουσμάτων εν έτει 2014. 

 Θα έπρεπε η τεχνολογία, η τεχνογνωσία, η ιατρική και η επιστήμη να είναι μπροστάρηδες στην αναβάθμιση των ανθρωπίνων αξιών και στον τρόπο ζωής μας. Γιατί αν αυτό που ζούμε λέγεται πρόοδος τότε, συγχωρείστε με, αλλά πως μοιάζει η καταστροφή?