Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Έλληνας θα πει...

 Έλληνας θα πει δύο και δύο τέσσερα στη γη. Όχι δύο και δύο είκοσι δύο στον ουρανό.
Έλληνας θα πει να τελείς στους νεκρούς τις χοές της Ηλέκτρας. Όχι κεριά στους νεκρόλακκους και δηνάρια στο σακούλι του τουρκόπαπα. 


 Έλληνας θα πει να προσκυνάς τακτικά στους Δελφούς το γνώθι σαυτόν. Όχι να κάνεις εξομολόγηση στους αγράμματους πνευματικούς και στους μαύρους ψυχοσώστες.
Έλληνας θα πει να σταθείς μπροστά στη στήλη του Κεραμεικού και να διαβάσεις το επιτύμβιο: στάθι και οίκτιρον. Σταμάτα και δάκρυσε, γιατί δεν ζω πια. Και όχι να σκαλίζεις πάνω σε σταυρούς κορακίστικα λόγια και νοήματα:προσδοκώ ανάσταση νεκρών. 


  Έλληνας θα πει το πρωί να γελάς σαν παιδί. Το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα. Και το δείλι να δακρύζεις περήφανα. Και όχι το πρωί να κάνεις μετάνοιες στα τούβλα. Το μεσημέρι να γίνεσαι φοροφυγάς στο κράτος και επίτροπος στην ενορία σου. Και το βράδυ να κρύβεσαι στην κόχη του φόβου σου, και να ολολύζεις σαν βερέμης. 


  Έλληνας θα πει όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γείτονες τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη κα τη θάλασσα. Και σαν πεθαίνεις, να μαζεύονται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί και να σε τραγουδάνε...





 * Το κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο Γκέμμα του Δημήτρη Λιαντίνη...

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Ακόμα προσπαθώ...

  

Για τους φίλους που θυμάμαι αυτά τα βράδια...
Για τα νεύρα που μου σπάσαν στο στρατό...
Για τα όνειρα που μας τα δώσαν άδεια...
δε θυμάμαι που την πάτησα και γω!
  Για σένα κούκλα μου που βλέπω να παλεύεις...
και για μένα που `χω κολλήσει εδώ
Για τις μέρες που θα’ρθουν και τις φοβάμαι...
Σ’ ένα κόσμο που έχει αντίκρυσμα σκληρό!

  Ακόμα προσπαθώ ακόμα προσπαθώ
    Ακόμα προσπαθώ ακόμα προσπαθώ...
 
  Για τα χρόνια που θυμάμαι απ’ το σχολείο...
Για όσα είδα και δεν ήθελα να πω
Γι’ αυτά που μ’ έμαθαν να ζω και να ελπίζω...
και δεν είναι αυτά που βρήκα εγώ!

  Για τα σύνορα που θέλω να καούνε
και για κόσμους όμορφους που πάω να βρω
για τα μάτια σου που στο μυαλό μου ζούνε...
για όλα αυτά που τώρα τραγουδώ!

  Ακόμα προσπαθώ ακόμα προσπαθώ
    Ακόμα προσπαθώ ακόμα προσπαθώ...
 
 
ΠΥΞ -ΛΑΞ


Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

Συμμόρφωση: Μια απίστευτη ιστορία...

 Είμαι μερικές ιστορίες που όταν τις ακούς και μαθαίνεις για αυτές, απορείς. Απορείς για το μέχρι που μπορεί να φτάσει το ανθρώπινο μυαλό. Απορείς με την διαστροφή, την σκέψη, την ιδιοσυγκρασία και τον άρρωστο ψυχισμό ορισμένων ανθρώπων.
 Ψάχνοντας να βρω μια ενδιαφέρουσα ταινία να δω στο ίντερνετ, έπεσα πάνω σε ενα φιλμ του 2012. Compliance ο τίτλος. Που στα ελληνικά σημαίνει συμμόρφωση. Διαβάζοντας την περίληψη, αποφάσισα να δω την ταινία, μη πιστεύοντας καταρχήν την ιστορία της που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα...

 Το περιστατικό, πάνω στο οποίο βασίστηκε το έργο, έχει να κάνει με μια τηλεφωνική φάρσα που έγινε στο κατάστημα των Mc Donald's στο Κεντάκι των ΗΠΑ, τον χειμώνα του 2004 και η οποία κατέληξε σε σεξουαλική και σωματική κακοποίηση μιας 18χρονης υπαλλήλου... Όσο απίστευτο ακούγεται αυτό που γράφω άλλο τόσο απίστευτη είναι και η εξέλιξη της ιστορίας.

 Ήταν μια τυπική Παρασκευή στη δουλειά. Η προισταμένη του καταστήματος Ντόνα Σάμερς, μάζεψε το προσωπικο πριν την έναρξη της βάρδιας για να τους επισημάνει πως θα πρέπει να δώσουν για άλλη μια φορά τον καλύτερο τους εαυτό για να πάνε όλα καλά. Εκείνο το απόγευμα, παρά την κακοκαιρία, ο κόσμος ήταν πολύς. Ξαφνικά στο γραφείο της προϊσταμένης χτυπάει το τηλέφωνο. Στην άλλη πλευρά της γραμμής είναι ο Αστυνόμος Σκοτ, ο οποίος ισχυριζεται πως μια υπάλληλος του καταστήματος, η Λουίζ Όγκμπορν, έκλεψε χρήματα από την τσάντα μιας πελάτισσας. 

 Από εκεί και μετά ξεκινάει ο γολγοθάς της νεαρής υπαλλήλου. Η Σάμερς την φωνάζει στο γραφείο και ακολουθεί πιστά, αν και με κάποιες αρχικές αντιρρήσεις, τις τηλεφωνικές οδηγίες του Αστυνόμου Σκοτ. Η Όγκμπορν αρνείται φυσιολογικά, τα πάντα, αλλά ο αστυνόμος, που ισχυρίζεται επίσης πως έχει στην άλλη γραμμή τον διευθυντή του καταστήματος, αποφασίζει πως η Σάμερς θα πρέπει να κάνει σωματικό έλεγχο στην υπάλληλο! 
 Ο έλεγχος γίνεται, η κοπέλα μένει γυμνή, μιας και τα ρούχα της, έπειτα από νέες οδηγίες του αστυνόμου, θα πρεπει να κρατηθούν ως στοιχείο προς έρευνα. Σε ερώτηση της προϊσταμένης προς τον αστυνόμο, γιατί δεν έρχεται κάποιος από το κατάστημα, η απάντηση του ίδιου είναι πως λόγω του περιστατικού, διεξάγεται μια μεγαλύτερη έρευνα και στο σπίτι της, καθώς προκύπτουν στοιχεία για την υπάλληλο που αφορούν διακίνηση και κατοχή ναρκωτικών ουσιων! Το όλο σκηνικό είναι πάρα πολύ πειστικό... Αλλά η δουλειά...τρέχει. Η Σάμερς αποφασίζει να φωνάξει άλλους δύο υπαλλήλους του μαγαζιού για να κάθονται ανά τακτά διαστήματα με την, φυλακισμένη ουσιαστικά Όγκμπορν, μέχρι να έρθει η Αστυνομία...

 Ξαφνικά οι τηλεφωνικές απαιτήσεις του Αστυνόμου Σκοτ αρχίζουν να ξεφεύγουν. Ζητάει από την προϊσταμενη Σάμερς να φέρει στο κατάστημα για την... φύλαξη της Όγκμπορν κάποιον που να εμπιστεύεται πολύ. Αυτή, πιστή σαν ρομπότ, καλει τον αρραβωνισταικό της Γούλοτερ Νιξ. Οι ώρες περνάνε, η κράτηση της Όγκμπορν συνεχίζεται, το προσωπικό του καταστήματος αναρωτιέται τι γίνεται στο γραφείο και η νεαρή υπάλληλος, με μια μόνο ποδιά να καλύπτει το σώμα της, νιώθει σαν μαριονέτα σε μια κατάσταση παράλογη.
  Ο Αστυνόμος Σκοτ ζητάει από τον Νιξ να την ξαναψάξε και να της ζητήσει να βγάλει την ποδιά της...  Η νεαρή κοπέλα για να γλιτώσει από τον εφιάλτη της, υπακούει πλέον τυφλά και αυτή στις οδηγίες του σοβαρού αστυνόμου. Η προϊσταμένη Σάμερς και το υπόλοιπο προσωπικό του καταστήματος δουλεύει πυρετωδώς... 

 Σε μια τελευταία προσπάθεια, η Λουίζ Όγκμπορν αρχίζει να παραπονιέται ότι κρατείται άδικα και παράλογα. Τότε ο Αστυνόμος Σκοτ ζητάει από τον Γουόλτερ Νιξ να την τιμωρήσει για την ανυπακοή της. Ο Νιξ, υπό τις τηλεφωνικές οδηγίες του αρρωστημένου Σκοτ, κάνει καψώνια στη νεαρή υπάλληλο βάζοντας την να χοροπηδάει, να ανεβοκατεβαίνει σε μια καρέκλα και στο τέλος αρχίζει να την κακοποιεί σωματικά και σεξουαλικά, μιας και την υποχρεώνει να του κάνει στοματικό έρωτα!!!
Έπειτα από την ολοκλήρωση του... έργου του ο αρραβωνιαστικός της προϊσταμένης φεύγει από το κατάστημα, μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που είχε κάνει... 
 Η Σάμερς αποφασίζει να συνεχίζει την κράτηση της υπαλληλου, μιας και ο αστυνόμος υποστηρίζει τηλεφωνικά πως σε λίγη ώρα θα είναι εκει, βάζοντας έναν εργάτη της γνωστής αλυσίδας να είναι ο επόμενος φύλακας της. Ο 58χρονος Τόμας Σιμς όμως αρνείται πεισματικά να ακολουθήσει τις αρρωστημένες οδηγίες του. Ενημερώνει την Σάμερς πως του ζήτάει να κάνει ανάρμοστα πράγματα στην υπάλληλο και την πείθει να καλέσει τον διευθυντή η ίδια για να μάθει τι συμβαίνει. Ο διευθυντής ενημερώνει πως δεν γνωρίζει κανέναν Αστυνόμο Σκοτ και πως είναι στο κρεβάτι όλη μέρα λόγω μιας ίωσης!!!
Η Σάμερς ζητάει από τον αστυνόμο να μάθει τι συμβαίνει και εκείνος τερματίζει την κλήση.... Μια απίστευτη ιστορία έφτασε στο τέλος της.

 Ο φαρσέρ, ονόματι Ντεϊβιντ Στιούαρτ, που είχε κάνει το ίδιο σε άλλες 31 Πολιτείες και συνολικά 70 φαστφουντάδικα (!!!!) βρέθηκε και φυλακίστηκε ύστερα από μεγάλη έρευνα των Αρχών. Η Λουιζ Όγκμπορν, η Ντόνα Σάμερς και όλοι οι εμπλεκόμενοι της απίστευτης αυτής ιστορίας αδυνατούν ακόμα και σήμερα να δώσουν μια λογική εξήγηση για το πως μια τηλεφωνική φάρσα κατέληξε σε αυτή το δραματικο γεγονός. 
 Η Όγκμπορν αποζημιώθηκε με μόλις 700.000 δολάρια, από το δικαστήριο για ότι θλιβερό της συνέβη, ενώ τα Μέσα μαζικής ενημέρωσης και ψυχολόγοι προσπάθησαν να αναλύσουν το συγκεκριμένο περιστατικό  αλλά χωρίς επιτυχία. Το ανθρώπινο μυαλό άλλωστε, ξεπερνάει πολλές φορές τα όρια ακόμα και της πιό αρρωστημένης φαντασίας...

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

Κατερίνα Γώγου: Η επιτομή του αλλιώτικου...

 Μυαλό ελεύθερο και αντισυμβατικό. Έυαίσθητη και μελαγχολική. Μοιραία μα και παθιασμένη. Μια ιέρεια της αναρχικής σκέψης, που με την ρηξικέλευθη πένα της πολεμούσε τους δαίμονες της μοναξιάς και της θλίψης. Τους δικούς της δαίμονες.
 Και όταν δεν άντεχε, έγραφε. Λόγια ωμά και σκληρά. Όμορφα και τρυφερά.  Αυτο ήταν η Κατερίνα Γώγου. Η επιτομή του αλλιώτικου...

Τα πρώτα χρόνια
 Γεννήθηκε στην Αθήνα την 1 Ιουνιού του 1940 και από μικρή έδειξε το ανήσυχο πνεύμα της. Σπούδασε στην δραματική σχολή του Τάκη Μουζενίδη και με το που αποφοίτησε ασχολήθηκε με το θέατρο. Εργάστηκε από μικρή ηλικία σε παιδικούς θεατρικούς θιάσους αλλά και στον κινηματογράφο, παίζοντας κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φιλμς.

 Αποφοίτησε από την Σχολη χορού των Πράτσικα, Ζουρούδη και Βαρούτη, αλλά ευρέως γνωστή έγινε από την συμμετοχή της σε δύο ταινίες.
  Η πρώτη ήταν στο φιλμ "Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο, παίζοντας μια μαθήτρια (την Λαζάρου), που έκανε συνέχεια φάρσες μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στους καθηγητές της και η δεύτερη στην μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία "Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα", που έπαιξε την... θρυλική Παγώνα, μια χαριτωμένη υπηρέτρια που υπέμενε τα... βασανιστήρια από τον κύριο Κοκοβίκο (Γιώργο Κωνσταντίνου). 
 Συνέχισε στον κινηματογράφο μέχρι και το 1971 με την τελευταία της συμμετοχή σε ταινία για εκείνη την δεκαετία, να είναι δίπλα στον Θανάση Βέγγο στο φιλμ "Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση?". Η ώρα της αλλαγής πλησίαζε...

 Και ύστερα ήρθε η ποίηση
 Προσπαθώντας να αποτινάξει από πάνω της τα χαρακτηριστικά του ανέμελου και χαριτωμένου αγοροκόριτσου που την συνόδευαν από την κινηματογραφική της καριέρα, όντας πλέον ώριμη και κατασταλαγμένη αρχιζει να γράφει. Βρισκόμαστε στα μέσα του 70' και η Κατερίνα Γώγου τριγυρνάει στα Εξάρχεια. Τον τόπο της. 
 Στο μέρος που χτυπούσε η καρδιά της Ελλάδας μετά την μεταπολίτευση, η Κατερίνα ήταν η "νεράϊδα" της θρυλικής πλατείας. Μαζί με τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τον Νικόλα Άσιμο έγιναν η φωνή της αντίδρασης ενός λαού που έψαχνε να βρει τα πατήματα του...

 Το 1978 εκδίδεται το πρώτο της βιβλίο με τίτλο "Τρια κλικ αριστερά". Εκεί η Γώγου είναι συνταρακτική. Μιλάει για τα ναρκωτικά, για τα πάθη της, την φτώχεια την μοναξιά, την θλίψη... Ακολουθεί το "Ιδιώνυμο" το 1980, το "Το ξύλινο παλτό" to 82', οι"Απόντες" το 1986, ο"Μήνας των παγωμένων Σταφυλιών" το 88' και το "Νόστος" το 1990. Συμμετείχε επίσης και σε διάφορα φιλμ, με την ιδιαίτερη συμμετοχή της όμως να είναι στην ταινία "Παραγγελιά",  του πρωην συζύγου της και σκηνοθέτη Παύλου Τάσσιου. Όλα αυτά τα χρόνια η Κατερίνα ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Σε ένα κόσμο γεμάτο αλκοόλ, καταχρήσεις και αδιέξοδες σκέψεις. Παλευε την εξουσία, κραύγαζε για αγάπη και κυνηγούσε σαν άλλος Δον Κιχώτης τους ανεμόμυλους της ανθρωπιάς.

Το τέλος και η ίσως η αρχή...
 Η Κατερίνα Γώγου, βρέθηκε νεκρή έπειτα από κατανάλωση χαπιών και αλκοόλ, σαν χτες, στις 3 Οκτωβρίου του 1993. Έδωσε τέλος στην ζωή της μην αντέχοντας την υποκρίσία και την αθλιότητα που επικρατούσε γύρω της.
 Πολέμησε τα πάθη της αλλά τελικά υπέκυψε σε αυτά. Ήταν άνθρωπος επαναστατικός και ευθύς, κάτι που... πλήρωσε αρκετές φορές με συλλήψεις και προπηλακισμούς από τις αστυνομικές αρχές, την ταραγμένη περίοδο της δεκαετίας του 80', στην περιοχή των Εξαρχείων. 

 Σκεφτόμενος την πορεία και το έργο της καταλήγω αβίαστα σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα.  Ακόμα και σήμερα δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε το διαφορετικό. Αυτό ήταν για την εποχή της η Κατερίνα Γώγου. Μια ποιήτρια που έλεγε τα πράγματα με το όνομα τους. Δεν μακιγιάριζε τις καταστάσεις και πολεμούσε την υποκρισία.  Προσπάθησε να δει το όμορφο μέλλον και έψαχνε διέξοδο από το θλιβερό παρόν. Όπως έγραφε και στο ποιήμα της, "Θα'ρθει καιρός" . 
 "Ακου θάρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς, δε θα βγαίνουν στην τύχη. Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές, με γερμένους απέξω. Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε, δε θά `μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα κι άλλοι με νότες...Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος...
Θα την αλλάξουμε τη ζωή παρ’ όλα αυτά Μαρία..."


Καλό μήνα να έχουμε...

Αναγνώστες

Page translation