Ιουνι-άρουμε...

 

Ροδοκέντητα χάδια, της καρδιάς μαϊστράλια 

και οι ήχοι αγγέλων ψαλμωδίες θυμίζουν 

Γελασμένη η ζωή σου και πώς να γλιτώσεις

απ' του πόθου την πλάνη κι απ' του νου τα τερτίπια;

Δαιδαλώδεις οι μέρες και οι νύχτες πονάνε

Πως αλήθεια να αγγίξεις κάτι που ξεμακραίνει;

Στου ονείρου την ζάλη όλα μοιάζουν παιχνίδι, 

 μα στο ξύπνημα νιώθεις της αλήθειας το κόστος

Μόνος και έρημος είσαι μα η αγάπη επιμένει,

 να σου δείξει τον τρόπο την ψυχή σου να σώσεις...

 

 

 

 Καλησπέρα ξανά και ξανά και να τος ο Ιούνης μπήκε φορτσάτος, προεκλομετεκλογικός και κοσμοϊστορικός ένα περίεργο πράγμα ρε παιδί μου. Έτσι πάει γιατί έτσι είναι. Όταν γίνονται εκλογές, να σου και οι διαστροφές (όχι ότι στο μεσοδιάστημα πετάμε χαρταετό, αλλά λέμε τώρα...).

Το παραπάνω ποιήμα, κείμενο, όπως θέτε πείτε το, το έγραψα ένα βράδυ κατά τις 3. Ξύπνησα δηλαδή και το έγραψα. Άλλη διαστροφή κι αυτή, από τα παλιά. Σκεφτόμουν "να το ανεβάσω, να μην το αναβάσω;". Ε, το ανέβασα.

ΥΓ. Σας αγαπώ, σας ασπάζομαι νοερά και τι και αν λείπω το τελευταίο διάστημα. Το μυαλό μου είναι πάντα (και) εδώ. 

 

ΥΓ2. Σας αφήνω, με ένα υπέροχο τραγούδι απο μια φωνή που αγάπησα πολύ, εκεί κάπου κοντά στην εφηβεία μου και λίγο αργότερα. Η ανεπανάληπτη και πραγματικά αναντικατάστατη Τίνα Τάρνερ μας έγνεψε αντίο στα 83 της χρόνια. Μια γυναίκα μύθος. Καλό μας μήνα!

 

 

 

 "There really is no difference
When you look beneath the skin
Someday I know we'll go beyond
This world we're living in..."