Ξημέρωμα...

 "O πατέρας φορούσε συνήθως έναν κατιφέ στο πέτο, κι η μητέρα
    μια ρόμπα με ζωγραφιστά αρχαία ειδύλλια
κι όταν παίζαμε στην αυλή πατούσαμε μόνο στις άσπρες πλάκες:
    έτσι δε βγήκαμε ποτέ απ' τ' όνειρο
η μικρή Άρκτος ερωτοτροπούσε με τον Σεπτέμβριο
ω παιδικότητα: αιωνιότητα αμετάφραστη
κι ο Θεός που απ' τις δακρυσμένες προσευχές των παιδιών που
    φοβούνται τη νύχτα
φτιάχνει τις πρώτες γαλάζιες γραμμές της μέρας που στέλνουν
    την ελπίδα στους ναυαγούς..."

 

Τάσος Λειβαδίτης

Φθινοπωριάζουσες...

 "Συγχώρεσε, Κύριε, τα μικρά αστεία που κάνω σε βάρος Σου και θα συγχωρέσω το μεγάλο αστείο που κάνεις σε βάρος μου..." Τάδε έφη, όχι η... Έφη -στα κρεβάτια τα ξένα- Σαρρή, αλλά ένας ποιητής από το Αμέρικα, ο Ρόμπερτ Φροστ. 

Μεγάλη η χάρη του ποιητή, τα είπε όλα ο άτιμος και έριξε και την μπηχτή του (ποια μπηχτή  δηλαδή, εδώ μιλάμε για... πετσόκομα), στον Θεό, που τι να κάνει και αυτός ο έρμος, με ότι τραγελαφικά συμβαίνουν σε αυτή την περιστρεφόμενη κωλόμπαλα που ονομάζεται Γη. Ούτε παράσταση στην Επίδαυρο να ανεβάζαμε... Νταξ ρε παιδιά σόρι, ξεκίνησα επιθετικά, γράψτε λάθος. Θα το πάω... ακόμη επιθετικότερα!

Το ημερολόγιο δείχνει 5 Οκτωβρίου, μόλις ανακοινώθηκε ότι δεν θα γίνει παρέλαση στις 28, ο Μικρούτσικος έδωσε τελευταία προειδοποίηση για σοβαρότητα στο Big Brother, γιατί αλλιώς, πάει τον χάσαμε,  ο Τραμπ ζει και δεν ζει, έχει και δεν έχει κορωνοϊο, του τα φοράει δεν του τα φοράει η Μελάνια (μωροοοοοοό μουυυυ) και γενικώς είμαστε μια πολύ ωραία, μα πάρα πολύ ωραία ατμόσφαιρα.

 Μάσκες παντού, λένε τα κανάλια, οι ειδικοί, οι εξιδικευμένοι ανιδίκευτοι, οι σχετικοάσχετοι, γιατροί, μεγαλοδικηγόροι, πρόεδροι ποδοσφαιρικών ομάδων, παρουσιαστές και τηλεοπτικές γλάστρες. Καταλήψεις, αναλήψεις (λέμε και κανα αστείο να περνάει η ώρα), διαλήψεις και εκπλήξεις!

 Θα φτάσουμε τα τρεις χιλιάδες κρούσματα, θα γίνουμε Γιουχάν, Παρίσι, Μαδρίτη, Άνω και Κάτω Ιταλία, μαζί! Έτσι λένε, έτσι σας παραπληροφορώ και γω.

Αλλού είναι τα δράματα όμως παιδιά. Φθινοπώριασε και εκτος των δραμάτων και των κωμωδιών, που τύφλα να χουν οι αρχαίοι τραγικοί και κωμωδοί μας, χάνουμε σιγά σιγά και τα... μίνια. 

Τα στριγνκ στην παραλία, τα ξώβυζα, τα σώβυζα και πάει λέγοντας. Κλείνουν και τα μαγαζίά στις 12, αλλιώς θα είμασταν μέχρι πρωίας στα κλαμπς και στα μπουζούκια, να χτυπιόμασταν σαν τα κριάρια, τρομάρα μας!

Λοιπον, αυτό ήταν, δεν είμαι για χόρταση ρε κορίτσα (ζητώ ταπεινά συγνώμη από τους 1-2 άντρες που με διαβάζουνε, αλλά η πλειοψηφία μετράει), πάω να βάλω την μάσκα μου και να πιω καφέ. Ερώτηση. Την βγάζουμε την μασκα για να πιούμε καφέ ή στα πλαίσια της ανάπτυξης των καλλιτεχνικών μας δεξιοτήτων πίνουμε τον καφέ πάνω από την μάσκα και την κάνουμε καμβά ζωγραφικής;;;

ΥΓ. Μεθαύριο θα ξημερώσει μια πολύ σημαντική μέρα στην ιστορία αυτού του δύσμοιρου τόπου, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Οι Ναζί και οι ιδέες τους δεν ανήκουν στο ανθρώπινο είδος και σίγουρα ούτε ανάμεσα μας...

ΥΓ2. Καλό μήνα να έχουμε. Σας αφήνω με τους Joker.