Ένα Χριστουγεννιάτικο δωράκι...

 Οκ η αλήθεια είναι πως μαρέσουν πολύ τα Χριστούγεννα...Απο παλιά....Από τότε που μας έπαιρνε, εμένα και τον αδερφό μου η μαμά και ο μπαμπάς και μας πηγαίνανε μια βόλτα στο Μινιόν...Τα λαμπάκια στους δρόμους σε μια, διαφορετική τότε, Αθήνα, πιο ανθρώπινη, πιο χαρούμενη, πιο ξένοιαστη, τα αμέτρητα παιδικά παιχνίδια γύρω μας, το στολισμένο δέντρο στο σπίτι και τα γλυκά, τα γέλια, οι χαρές, έκαναν τα Χριστούγεννα την αγαπημένη μου εποχή του χρόνου. 

 Πλέον λιγάκι πιο... μαζεμένος, ελέω των καταστάσεων, των ξαφνικών προβλημάτων, της δύσκολης κοινωνικής κατάστασης που επικρατεί στην χώρα, βλέπω τα Χριστούγεννα πάντα ως αφορμή για να πάρω δύναμη να συνεχίσω να προσπαθώ για ένα καλύτερο αύριο, συμπαρασύροντας όσο μπορώ και τους διπλάνους μου... Πήρα ένα δωράκι λοιπόν.  Από την καλή μου μπλογκοφίλη Κατερίνα του http://positive-thinking-greece.blogspot.gr. Την ευχαριστώ ιδιαίτερα... 

Μαζί με αυτό και 4 ερωτήσεις που θέλουν απάντηση... Ποιές? Διαβάστε παρακάτω.

1. Η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση
2. Αγαπημένο ξένο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι
3. Αγαπημένο ελληνικό Χριστουγεννιάτικο τραγούδι
4. Το δώρο που θα ήθελα για τα φετινά Χριστούγεννα

Ξεκινάω λοιπόν. 

     1. Η πιο όμορφη ανάμνηση που έχω από τα Χριστούγεννα είναι αυτή που σας περιέγραψα στην αρχή του κειμένου μου. Μινιόν, δρόμοι γεμάτοι στολίδια , μυρωδιά από φαγητά και γλυκά στο σπιτικό μας, παιχνίδια, γέλια, χαρές, ζεστασιά..

    2. Μεγάλο δίλλημα εδώ. Μου αρέσουν πολλά... Επειδή η Κατερίνα διάλεξε το αγαπημένο μου και επειδή δεν θέλω να γράψω τα πολυπαιγμένα αυτών των ημερών, διαλέγω το Ι'll be home for christmas του εκπληκτικού Bing Crosby και το αφιερώνω σε όσους και σε όσες δεν θα έχουν κοντά τους στις γιορτές τα αγαπημένα τους πρόσωπα...

     3. Και από τον Crosby στον Καλλίρη....(μη βαράτε ντε γουστάρω με τα χίλια τον Θάνο). Ρούντολφ το Ελαφάκι λοιπόν..

    4. Τι θα ήθελα ε???Χμμ... Υγεία ρε παιδιά... Υγεία σε όλο τον κόσμο. Και όλα τα άλλα τα βρίσκουμε...

Περιμένετε...Έχει και συνέχεια το κόλπο. Μια ευχή λέει για το 2014 και παράδοση του βραβείου σε 6 bloggers...

Εύχομαι λοιπόν το 2014 να γίνουμε καλύτεροι Άνθρωποι. Και το άλφα με κεφαλαίο ε...

Τελειώνοντας να χαρίσω το βραβείο στα παρακάτω ιστολόγια:

Εύη (http://beloved-ideas.blogspot.gr/)

Αλεξιάννα (http://alexiannatsotsou.blogspot.gr/)

Pink (http://apinkdreamer.blogspot.gr/)

Τατιάνα (http://anemondixtia2.blogspot.gr/)

Road (http://roadartist.blogspot.gr/)

Αριστέα (http://princess-airis.blogspot.gr/)

Έρωτας είναι, φίλη, τι νόμιζες?

Λόγια...

 "Δεν μ' ενδιαφέρουν τα λεφτά. Μ' ενδιαφέρει ο έρωτας. Κι ο έρωτας είναι μάχη. Θα δώσω τη μάχη μου ως το τέλος. Αλλά θα σε κερδίσω, είπε η ηλίθια Μαρί Κλοντ στον Φραντς, στην Αβάσταχτη Ελαφρότητα, βέβαια. Κι αυτός απάντησε: Ο έρωτας είναι μάχη; Δεν έχω την παραμικρή διάθεση να πολεμάω..."

  

 -Αν έχω καταλήξει σε ένα ερωτικό συμπέρασμα όλα αυτά τα χρόνια, δεν είναι παρά μόνο αυτό:  Ο έρωτας είναι μάχη για όσους δεν ξέρουν ούτε κατά διάνοια τι μυρωδιά έχει ο έρωτας. Μην ακούτε τους ηλίθιους, κορίτσια. Ονειρεύονται πεδία ερωτικών μαχών σπαρμένα με πτώματα, επειδή ζουν και ερωτεύονται σαν ψοφίμια. Παλεύοντας με τον άλλο, με σκοπό να κερδίσουν  τον άλλο και να αναπτύξουν πάνω του εδαφική κυριότητα. Τέτοιοι λυσσασμένοι και μικροπολιτικατζίδικοι έρωτες, μακριά από μας κι όπου θέλουν να ΄ναι..-

 

“Φωταγωγεί. Τον ερωτεύομαι. Τον στέφω. Τον εξοργίζω. Με εξοργίζει. Τον θέλω. Δεν τον θέλω. Δεν τον μπορώ. Ακραία, απόλυτη βία ο έρωτας. Έρωτας είναι, φίλη, τι νόμιζες;”

 

"Φαίνεται πως η αγάπη δεν είναι αρκετή για όσους δεν αγαπάνε αρκετά, θέλει στρατηγική.
Πρέπει να μετατραπεί σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα: Ποιος θα τρομάξει περισσότερο τον άλλο... Ποιος θα ντρεσάρει γρηγορότερα τον άλλον. Ποιος θα αποδειχθεί πιο έξυπνος (δηλαδή πιο φοβισμένος). Ποιος θα επιβληθεί…
Σώσον ημάς από τέτοιες αγάπες.
Δεν θέλω να πάρω μέρος ΠΟΤΕ ΠΙΑ σε τέτοια εκπαιδευτικά προγράμματα.
Μεγάλωσα, αποφάσισα.
ΔE ΣΥΜΠΛΕΩ.”

 

 Τα παραπάνω λόγια της επιβεβαιώνουν την διαφορετικότητα της.

 Έλεγε πως, "δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν". Πίστευε πως "Άνδρας που δεν είναι τώρα .... δεν ήταν ποτέ".

 

 Η Μαλβίνα Κάραλη ήταν φωνή αντισυμβατική. Γυναίκα παθιασμένη σαν ύαινα και συγχρόνως ευαίσθητη σαν ένα παιδί που περπατάει ξυπόλητο μέσα στην βροχή...

 Μια γροθιά στο στομάχι, ένα σκίρτημα στα σωθικά μας...Μα πάνω απ όλα, μια τρυφερή, ιδιαίτερη ψυχή. Καρατσεκαρισμένο...

Freddy Mercury: Ο αγγελιοφόρος της μελωδίας

 Ασυμβίβαστος. Διαφορετικός, Μεγαλομανής. Ιδιοφυής. Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο κείμενο με τα χαρακτηριστικά που τον συντρόφευαν στην διάρκεια της πολυτάραχης ζωής του.  Θα μπορούσα επίσης να αναφερθώ στις ερωτικές του επιλογές, στα μεγάλα πάρτυ, στις καταχρήσεις που έκανε όταν βρισκότανε στο απόγειο της θρυλικής καριέρας του. 

 Αλλά όχι. Ο Freddy Mercury ήταν κάτι αλλιώτικο.  "Όταν πεθάνω θέλω να με θυμούνται ως έναν μουσικό κάποιας αξίας και ουσίας" συνήθιζε να λέει... 

 Σαν σήμερα είκοσι δύο χρόνια πριν, στις 24 Νοεμβρίου 1991, σίγησε για πάντα η ανεπανάληπτα μελωδική φωνή του κορυφαίου ροκ καλλιτέχνη που γνώρισε ο κόσμος. Ο μικρός Farok

Bulsara από την Ζανζιβάρη που ως Freddy Mercury, μαζί με τον Brian May, τον Roger Taylor και τον John Dikon κάνανε τους Queen ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα στην ιστορία της μουσικής, "έφυγε" καταπονημένος και νικημένος από την μάστιγα του αιώνα, το AIDS, μόλις στα 46 του χρόνια... 
Χρόνια πριν, είχε συνταράξει την παγκόσμια show biz, παραδεχόμενος τις ομοφυλοφιλικές τους προτιμήσεις. 

 Αυτό που πάντα έκανε όμως την διαφορά ήταν η μουσική του. Πιανίστας, performer, συνθέτης και στιχουργός, ο  Mercury ήταν πάντα πολύ μπροστά από την εποχή του σε ότι και αν έκανε. 

 Οι μοναδικές εκκεντρικές του εμφανίσεις επί σκηνής, η απίστευτη  αμεσότητα που είχε με το κοινό, η εκπληκτική μελωδική φωνή του και ο ιδιοφυής τρόπος παρουσίασης των τραγουδιών του, τον κατατάσσουν στο πάνθεον των ιερών "τεράτων" της μουσικής. 

 Ακόμα και τις τελευταίες μέρες της ζωής του ο Mercury, που λέγεται πως πήρε το καλλιτεχνικό όνομα, από το αντίστοιχο ρωμαϊκό του αγγελιοφόρου των θεών των αρχαίων Ελλήνων τον Ερμή, προσπαθούσε να έχει την συμπεριφόρα που είχε και πριν.
  Έύθυμος, χαμογελαστός, αυτοσαρκαστικός. Αυτό το τελευταίο άλλωστε το είχε πάντα. 

 Σε μια από τις πολλές απολαυστικές του συνεντεύξεις, όταν ρωτήθηκε για το πως θα χαρακτήριζε τον εαυτό του, ο Freddy άφησε με το στόμα ανοιχτό την δημοσιογράφο που πήγε να βγάλει λαβράκι απαντώντας της με εκείνη την μελωδική αγγλική προφορά του... "I'm just a musical prostitute, my dear..." Μοναδικός.

I'm just a musical prostitute, my dear.
Read more at http://www.brainyquote.com/quotes/authors/f/freddie_mercury.html#yRJTjoSGD57w443t.99

Να ξαναγίνουμε παιδιά...

 "Οταν η παιδικότητα πεθαίνει, το πτώμα της το αποκαλούμε «ενηλικίωση» είχε κάποιος σχολιάσει. 

   

Το τραγικό είναι ότι συχνά χάνουμε την παιδικότητά μας χωρίς να αποκτήσουμε ωριμότητα. Ευτυχώς ποτέ δεν είναι αργά να απαλλαγούμε από τις παρωπίδες τις σοβαροφάνειας και να ξαναγίνουμε παιδιά. 

 Να ξαναβρούμε δηλαδή τη φρεσκάδα της ματιάς, την πίστη ότι πάντα υπάρχει ελπίδα, ότι μπορούμε να νικήσουμε τους δράκους που μας απειλούν και τους γίγαντες που μας δυναστεύουν.

 Κι αυτό επειδή οι αναμνήσεις, τα σκιρτήματα, τα πρωτόγνωρα συναισθήματα της παιδικής μας ηλικίας δεν είναι πουκάμισο φιδιού το οποίο αποβάλλουμε όταν ενηλικιωνόμαστε, αλλά ένας θησαυρός που μας συνοδεύει σε όλη μας τη ζωή. 

 Μπορεί τον θησαυρό να τον έχουμε παραμελήσει, αγνοήσει ή λησμονήσει, αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν εξακολουθεί να υπάρχει και να περιμένει τη στιγμή που θα τον ξαναβρούμε..." 

 

 Ευγένιος Τριβιζάς

 

* Απόσπασμα από συνέντευξη στον δημοσιογράφο Δ. Μαριδάκη

 

 Υ.Γ.  Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα του Παιδιού...

Μια χούντα που δε λέει να τελειώσει...

 17 Νοέμβρη 1973. 17 Νοέμβρη 2013. Μια Χούντα που δεν λέει να τελειώσει. 39 και πλέον χρόνια από την ημέρα που οι φοιτητές εξεγέρθηκαν και αφύπνισαν έναν ολόκληρο λαό. 39 και πλέον χρόνια που οι ίδιοι επαναστάτες του τότε έγιναν οι καρεκλοκένταυροι και δυνάστες του σήμερα.

 Μελλοντικοί ηγέτες μιας κοινωνίας που οι ίδιοι θέλησαν να αλλάξουν και τελικά το καταφεραν αλλά προς το χειρότερο...  39 ολόκληρα χρόνια μετά και τίποτα σε αυτό τον τόπο δε λέει να πάει μπροστά.

  Η γενιά του Πολυτεχνείου... πούλησε την ψυχή της στον Διάβολο για λίγη δόξα, λίγη διασημότητα και πολλά λεφτά! Οι επόμενες γενιές...καήκανε στην προθέρμανση και χαθήκανε στη...μετάφραση. 

 Χαμένες γενιές, χαμένα όνειρα, χαμένοι άνθρωποι. Η υποκρισία περισσεύει αυτές τις μέρες. Κάποια στεφάνια και κάποια λουλούδια δεν μπορούν να κρύψουν την γύμνια και την ανηθικότητα των πράξεων μας όλα αυτά τα χρόνια... Κι αυτή η Χούντα πιά, δε λέει να τελειώσει...

 

Χαμογελάστε ρε, τι σας ζητάνε...

"Πάρε μου το ψωμί αν θέλεις, πάρε μου τον αέρα, αλλά μην μου παίρνεις το γέλιο σου". Ο Πάμπλο Νερούντα το έχει πει αυτό. Σοφό δε νομίζετε? 

 Συμφωνείτε ε? Και αφού συμφωνείτε γιατι δεν χαμογελάτε? Γιατί δεν χαμογελάμε ρε παιδιά? Δε κοστίζει τίποτα. Τζάμπα είναι...

 Ξέρω, ξέρω. Προβλήματα. Παντού. Στα προσωπικά μας. Στα επαγγελματικά μας. Οικονομικά θέματα, δύσκολες σχέσεις, δύσκολοι άνθρωποι. 

 Να, αυτό ξεχνάμε. Ότι είμαστε άνθρωποι. Έστω και δύσκολοι. Περπατώντας στους δαιδαλώδεις δρόμους αυτής της πόλης συναντάμε καθημερινά στο διάβα μας ανθρώπους αγέλαστους και ανέκφραστους. Με χαρακτηριστικά σκληρά και κοφτά. 

 Σαν και αυτούς της Αγέλαστης Πολιτείας που ήταν μουτρωμένοι και λυπημένοι. Κουβέντα δεν αντάλλαζαν μεταξύ τους και η καλημέρα ήταν ακριβή σαν το χαβιάρι... Έτσι νόμιζαν πως ήταν το σωστό. Τα χρόνια περνούσαν όμως και τίποτα δεν άλλαζε. Ώσπου κάποια βραδιά ήρθαν οι καλικάνζταροι και έφεραν τα πάνω κάτω. Αχ αυτή η τρέλα τους...! 

 Αυτό θέλει και η ζωή! Τρέλα! Καλώς εννούμενη! Χαμόγελο! Γέλιο! Αγάπη! Τα προβλήματα, προβλήματα και το χαμόγελο χαμόγελο! Βάλτε το στο πρόγραμμά σας. Σταθείτε μπροστά από τον καθρέφτη σας και χαμογελάστε! Πείτε μια καλημέρα στον διπλανό σας. Πείτε ένα ανέκδοτο. 

 Και εκεί στην ουρά για τις πληρωμές Γελάστε! Συζητήστε με τον μουντρούχο υπάλληλο με ένα χαμόγελο στο στόμα! Να δείτε που είναι και μεταδοτικό! 

 Το υποστηρίζει και η επιστήμη ρε παιδιά. Όσο πιο πλατύ είναι το χαμόγελο ενός ανθρώπου και όσο πιο βαθιές οι ρυτίδες γύρω από τα μάτια του όταν χαμογελά, τόσο πιθανότερο είναι να ζήσει περισσότερα χρόνια,λέει μια αμερικάνικη έρευνα! 

 "Ωραία ρε Μάκη. Και πως το κάνουμε?" θα αναρωτίεστε. Εύκολο!. Σηκώστε τα ζυγωματικά σας προς τα επάνω, μετά σπρώξτε τα χείλη σας προς τα πλάγια. Ωθήστε τις γωνίες των χειλιών σας προς τα επάνω και είστε έτοιμοι!

 Ένα λαμπερό και ανθρώπινο χαμόγελο θα διαγράφεται στο πρόσωπό σας! Και το κυριότερο? Θα προσελκύσει κοντά σας ανθρώπους αλήθινούς. Οι άλλοι, οι ψεύτικοι, αυτοί οι αγέλαστοι ντε, θα μείνουν μακριά σας. 

 Γι'αυτό σας λέω. Ας κάνουμε την προσπάθεια. Θα νιώσουμε καλύτερα.Πως το λέει και ο Χατζής? Αααα ναι. "Όλη η ζωή είναι υπόθεσις χαμόγελο..." Καλό μήνα!