Τετάρτη 15 Απριλίου 2020

Ο αμοραλισμός των Φαρισαίων και οι δύο χρεώστες...

 Μια ιστορία λέει, πως καθώς ο Ιησούς δέχτηκε πρόσκληση από έναν Φαρισαίο να πάει στο σπίτι του και καθώς γευμάτιζαν με άλλους παρευρισκόμενους, μια αμαρτωλή γυναίκα που βρίσκονταν στην πολή (η Μαγδαληνή), έφτασε και έφερε ένα αλαβάστρινο δοχείο με μύρο, στάθηκε πίσω, κοντά στα πόδια του και κλαίγοντας τα έβρεχε με τα δάκρυά της και τα σκούπιζε με τα μαλλιά της, τα φιλούσε και τα άλειφε με το μύρο.

  Όταν το είδε αυτό ο Φαρισαίος που τον είχε προσκαλέσει, είπε από μέσα του: "Αν ο άνθρωπος αυτός ήταν προφήτης, θα γνώριζε ποια και τι είδους γυναίκα είναι αυτή που τον αγγίζει γιατί είναι αμαρτωλή".  Ο Ιησούς διαισθάνθηκε και απάντησε σ’ αυτές τις σκέψεις λέγοντας: "Σίμων, έχω κάτι να σου πω".

 "Δύο άνθρωποι χρωστούσαν λεφτά σε κάποιον δανειστή. Ο ένας πεντακόσια δηνάρια κι ο άλλος πενήντα. Επειδή όμως δεν είχαν να τα επιστρέψουν, τα χάρισε και στους δυο. 

 Πες μας λοιπόν, ποιος από τους δυο θα τον αγαπάει περισσότερο;". Ο Σίμων αποκρίθηκε: "Νομίζω εκείνος στον οποίο χάρισε τα περισσότερα".

 "Ορθά έκρινες", του είπε ο Ιησούς και  ρίχνοντας τη ματιά του στη γυναίκα τού είπε: "Βλέπεις ετούτη τη γυναίκα; Όταν μπήκα στο σπίτι σου, δε μου έπλυνες με νερό τα πόδια. Αυτή, αντίθετα, με δάκρυα μου έπλυνε τα πόδια και μου τα σκούπισε με τα μαλλιά της. Ένα φίλημα δε μου ’δωσες ενώ αυτή, από τη στιγμή που μπήκε, δεν έπαψε να μου φιλάει τα πόδια. Το κεφάλι μου δεν μου το άλειψες με λάδι, ενώ αυτή μου άλειψε με μύρο τα πόδια. 

 Γι’ αυτό, λοιπόν, σε βεβαιώνω πως οι πολλές της αμαρτίες συγχωρήθηκαν, όπως δείχνει η πολλή της αγάπη. Σ’ όποιον συγχωρούνται λίγες αμαρτίες, αυτός λίγο αγαπάει".  Γυρνώντας είπε στην γυναίκα: "Οι αμαρτίες σου συγχωρήθηκαν.Η πίστη σου σ’ έσωσε πήγαινε στο καλό".

 Ο Φαρισαίος δεν περίμενε την απάντηση του Ιησού ούτε βέβαια την εξέλιξη της ιστορίας. Λογικό. Το έχουν αυτό οι Φαρισαίοι.  

Ας έρθουμε στο σήμερα λοιπόν. Πολλοί από εμάς, βάζουμε στην ζυγαριά ανόμοια πράγματα και καταστάσεις, βιαζόμαστε να κρίνουμε και ακόμα και στις άσχημες στιγμές μας, προσπαθούμε, όχι πάντα αλλά πολύ συχνά, να ντύσουμε την αποτυχία μας με το μανδύα του ορθού, του λογικού και του αλάθητου.
 Το χειρότερο απ όλα είναι ότι δε μπορούμε να διακρίνουμε την κακία, την κακεντρέχεια, την μισαλλοδοξία, την λανθασμένη συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους. Ίσως γιατί δε μας νοιάζει; Ίσως γιατί δεν έχουμε την δυνατότητα να σκεφτούμε ότι πράττουμε αδικα; Η πολύ απλά ίσως γιατί έτσι είμαστε φτιαγμένοι; Έτσι έχουμε γαλουχηθεί;

 Ξέρω ότι ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου πλάθεται και σφυρηλατείται μέσα στην δύσκολη και ολοένα και πιο ψυχοφθόρα καθημερινότητα, άρα δεν υπάρχει η άνεση του χρόνου και του χώρου, να σκεφτόμαστε πάντα με σύνεση και καθαρό μυαλό. 

 Αυτό όμως δεν είναι δικαιολογία. Ούτε είναι θεμιτό να σκεφτόμαστε πάντα, πως εμείς σε σχέση με κάποιον άλλο, έχουμε πάντα δίκιο λες και ανήκουμε σε κάποια μοναδική και ιδιαίτερη κάστα του ανθρώπινου είδους. Όχι. Από τέτοιου είδους σκέψεις ξεκινάνε όλα τα δεινά. Ο καθένας από εμάς, είναι διαφορετικός αλλά παραμένει πάντα άνθρωπος. Με φοβίες, ενοχές, ψυχολογικές μεταπτώσεις, ανασφάλειες κα ιδιαιτερότητες.
 
 Σε αυτόν τον μαραθώνιο που λέγεται ζωή, όλοι ξεκινάμε από την ίδια αφετηρία. Το αν κάποιος προπορεύεται η περνάει τον διπλανό του, έχει να κάνει με πολλούς και διαφόρους λόγους.

 Σημασία έχει να μην βλέπουμε τον συνάνθρωπο μας ως εμπόδιο και ως κάτι παράταιρο, αλλά ως μέλος της ίδιας ομάδας. Ειδικά την σημερινή εποχή, αυτές τις μέρες που όλοι δοκιμαζόμαστε. Δύσκολο το ξέρω. Τα έχουμε ξαναπεί άλλωστε. Δε πειράζει. Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως. Και για μένα το λέω...


ΥΓ. Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα με Υγεία. Να αγαπιέστε παιδιά...

Κυριακή 12 Απριλίου 2020

Ακόμα και οι τοίχοι έχουν... μιλιάΝο13

Γρουσούζικος ο αριθμός αλλά δεν μασάμε. Άλλωστε κaι τα συνθήματα των τοίχων έχουν την τάση να... μιλάνε πέρα από τα πρέπει και τα συνηθισμένα. Μάλιστα είναι τέτοια η δυναμική τους, που με το που πέφτουν τα μάτια σου πάνω τους, ξεχνάς προλήψεις, παθαίνεις διαλείψεις, θυμάσαι καταλήψεις, δημιουργούντααι εκρήξεις! Για του λόγου το αληθές, να ορίστε διαβάστε παρακάτω...

Είπε ο Στέϊθαμ απ' τα Σούρμενα...










Τρίο με τάση για παρτούζα ψάχνεις αδερφέ. Μεταξύ μας...











Ελεύθερη μετάφραση: Με το πουλί στο χέρι...













Και τώρα, τι;;;







Αίλαιως, το ξαιφτηλοίσαται...









Αγάπη πέρα από τα όρια..











Α ρε και να μιλούσαν τα ράφια των super markets...
















"Του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ..."  Ο φευγάτος σου.










Πως μιλάς έτσι για τις καριόλες, εεεε τις κοπέλες ρε;










Κάτσε να σε ταγκάρω για αρχή και βλέπουμε...

Παρασκευή 3 Απριλίου 2020

Μανόλης Αναγνωστάκης: Υπέρ ή κατά;


Είστε υπέρ ή κατά; 
 Έστω απαντήστε, μ’ ένα ναι ή μ’ ένα όχι. 
 Το έχετε το πρόβλημα σκεφτεί 
 Πιστεύω ασφαλώς πως σας βασάνισε
Τα πάντα βασανίζουν στη ζωή  
Παιδιά γυναίκες έντομα 
 Βλαβερά φυτά, χαμένες ώρες 
Δύσκολα πάθη, χαλασμένα δόντια 
 Μέτρια φιλμ. 
Κι αυτό σάς βασάνισε ασφαλώς.  
 Μιλάτε υπεύθυνα λοιπόν. 
Έστω με ναι ή όχι. 
 Σ’ εσάς ανήκει η απόφαση.  
Δε σας ζητούμε φυσικά να πάψετε 
τις ασχολίες σας, να διακόψτε τη ζωή σας 
 Τις προσφιλείς εφημερίδες σας, τις συζητήσεις
στο κουρείο, τις Κυριακές σας στα γήπεδα.  
Μια λέξη μόνο. Εμπρός λοιπόν: 
 Είστε υπέρ ή κατά; 
Σκεφθείτε το καλά.
 Θα περιμένω...

Μανόλης Αναγνωστάκης


Κοντεύουμε να συμπληρώσουμε μήνα σε αυτή την ιδιόμορφη ψυχική και ουσιαστική απομόνωση, λόγω του ιού που έχει μπει στις ζωές μας και δείχνει απλοικά τρομακτικός. 

 Με την σκέψη μου, ελέω και της χρονικής απόστασης που μεγαλώνει από τις πρώτες μέρες παραφροσύνης και χάους που επικράτησαν τον προηγούμενο μήνα, να λειτουργεί σε πιο λογικούς ρυθμούς, αυτό που τρομάζει περισσότερο και από τον κορωνοϊό, είναι οι άνθρωποι. Αυτό πιστεύω. Ακούω δεξιά και αριστερά ότι τα πάμε καλά σε σχέση με άλλες χώρες, ότι αντιδράσαμε γρήγορα και αποφασιστικά. 
 Συμφωνώ κατά το ήμισυ. Το άλλο μισό όμως δείχνει ανθρώπους που εκμεταλλεύονται συνανθρώπους τους, πολιτικούς που, την αρχικά σωστή τοποθέτηση περί ατομικής ευθύνης, την έχουν κάνει... καραμέλα και παντιέρα για ίδιον όφελος και βέβαια, δείχνει και περίεργες και πρωτόγνωρες καταστάσεις, που οδηγούν την ανθρώπινη και εύθραυστη ψυχοσύνθεση σε συναισθηματικό λαβύρινθο.


 Δεν θέλω να είμαι μάντης άσχημων και πεσιμιστικών ειδήσεων (αν και δεν χρειάζεται σπουδαίες μαντικές ικανότητες για να διακρίνεις το προφανές), αλλά το διάστημα που θα επακολουθήσει με την λήξη της καραντίνας, θα είναι χειρότερο από αυτό που διανύουμε. Ας το αναλογιστούμε όλοι μας και ας πράξουμε αναλόγως όταν χρειαστεί. Κύριο μέλημά μας θα πρέπει να είναι η υπομονή και η αλληλεγγύη. Η επιμονή και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

 Σκεφτείτε το καλά, όπως λέει παραπάνω στο ποιήμα του ο Αναγνωστάκης...


ΥΓ. Καλό μήνα!

ΥΓ2. Σας αφήνω με την "Γυμνή Σκιά των Κατσιμιχαίων...



Αναγνώστες

Page translation