Τετάρτη 3 Ιουνίου 2020

Νίκος Εγγονόπουλος: Στην κοιλάδα με τους Ροδώνες...



«Αλήθεια -των αδυνάτων αδύνατο
ποτές δεν εκατάφερα να καταλάβω /
αυτά τα όντα που δεν βλέπουνε
το τερατώδες κοινό γνώρισμα τ’ ανθρώπου /
το εφήμερο της παράλογης ζωής του
κι ανακαλύπτουνε διαφορές
γιομάτοι μίσος διαφορές
σε χρώμα δέρματος /φυλή / θρησκεία...»

Νίκος Εγγονόπουλος

  Ορυμαγδός. Μάχες σώμα με σώμα. Κατακραυγή. Κατάρες. Καταστροφές. Ο θάνατος ενός ανθρώπου με ένα πόδι απάνω στο λαιμό του είναι η ενσάρκωση των όσων ζούμε από την στιγμή που γεννιόμαστε. Μεταφορικά, και δυστυχώς στην προκειμένη περίπτωση, κυριολεκτικά. Οι γνώμες και οι απόψεις χιλιάδες. Ο κόσμος επαναστατεί στην χώρα των... ίσων ευκαιριών, την μαμά Αμερική. Το απότέλεσμα  όμως θα είναι το ίδιο.  Ο ρατσισμός όσο περνάνε τα χρόνια γιγαντώνεται. Η απαξίωση στην ανθρώπινη ζωή ολοένα και αυξάνεται. Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο. Τίποτα.

 Ο κόσμος μας, οι άνθρωποι δεν θελουν πραγματικά να αλλάξουν. Γιατί η αλλαγή έχει προσωπικό κόστος. Τέτοιο, που κάθε συλλογική προσπάθεια καταπνίγεται πολυ εύκολα από τους ραδιούργους κυβερνώντες της εκάστοτε χώρας. Αυτούς που ΕΜΕΙΣ εκλέγουμε και υποστηρίζουμε. Ούτως η άλλως θεωρώ ότι ζούμε σε καιρούς χαλεπούς και πονηρούς. Με την διαφορετικότητα άλλοτε να γίνεται παντιέρα σε παρελάσεις και άλλοτε να στοχοποιείται από τους δήθεν ανοιχτόμυαλους και νεωτεριστές.

  Ζούμε σε έναν κόσμο σκληρό και άδικο. Μας καταδυναστεύουν οι πιό δυνατοί από μας και με την σειρά μας καταδυναστεύουμε και μεις οι ίδιοι τους πιο αδύναμους. Δεν λέω κάτι καινούργιο. Ο έτερος πολύ μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης είχε γράψει κάτι που καλύπτει ότο το φάσμα  των παραπάνω σκέψεων μου: "Θέλει, λέει, να'ναι λεύτερος. Σκοτώστε τον!". Τα ξαναλέμε.


ΥΓ. Καλό μήνα!

ΥΓ2. Σας αφήνω με Στέρεο Νόβα και την "Εποχή των θαυμάτων".



2 σχόλια:

  1. Μια ακόμα κατάθεση της ψυχής αλλά και της σκέψης σου. Σίγουρα είναι επηρεασμένη απαισιόδοξα από τα γύρω μας γενόμενα. Το νιώθω, το καταλαβαίνω, το βιώνω και εγώ. Όμως η ιστορία Μάκη μου δεν γνωρίζει αδιέξοδα.
    Να σου πω το εξής. Πες αν το 150 μ.Χ. σου έλεγαν ότι σε 2 αιώνες η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία θα ήταν λαμπόγυαλο τι θα ελεγες;
    Αν το 1998 έλεγες ότι η Γιουγκοσλαβία το 1999 θα ήταν 10 κράτη τι θα έλεγες;
    Αν σου λέγανε το 1941 ότι η Γερμανία θα ηττηθεί στο πόλεμο τι θα έλεγες;
    Θέλω να πω, ότι όσοι καβαλάνε το καλάμι της δύναμης και της αλαζονείας, ξέρουν καλά ότι αυτό είναι τόσο εύθραυστο όσο και η ιδεοληψία τους.
    Ζούμε άσχημους καιρούς ναι! Αλλά αυτό παλεύουμε να κάνουμε. Να τους αλλάξουμε.
    Την καληνύχτα μου φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου αρέσει ο θετικός τρόπος σκέψης σου Γιάννη. Χρειάζεται πάντα βασικά ρε φίλε. Απλά υπάρχουν περιπτώσεις που σηκώνεις τα χέρια ψηλά.

      Θα πρέπει βέβαια πάντα να υπάρχει στο κάδρο η απαξίωση ηθών που κατατρώει τον Άνθρωπο. Όταν τίποτα πια δεν θεωρείται δεδομένο και όλα είναι ανοιχτά, δε νομίζω ότι και και τι καλύτερο που μπορεί να συμβεί.

      Και αυτό το λέω κυρίως για ότι καλό προϋπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει στον κόσμο μας.
      Για άλλη μια φορά ευχαριστώ για το πολύτιμο σχόλιο φίλε.

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation