Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Να είχα, λέει, μιαν αγάπη σαν αλάνα...

 “Να είχα, λέει, μιαν αγάπη σαν αλάνα... Να κυλιόμουνα μέσα της, να ‘κανα τούμπες, να ‘πλωνα την αρίδα μου να λιαζόμουνα... 

  Να ‘ρχόντανε τα όνειρά μου σαν τις κάργιες να φτεροκοπούν πάνω από το κεφάλι μου. Βαρέθηκα να χώνω τη ρημάδα την ψυχή μου στα ντουλάπια και να της κρεμώ αρωματικά σακουλάκια να μην τη φάει ο σκόρος... 

  Βαρέθηκα να περπατώ με την πλάτη κολλημένη στα ντουβάρια, γιατί νιώθω γύρω μου το θόρυβο από τα μαχαίρια που ακονίζονται. Είναι πολύ, ρε σεις, αυτό που ονειρεύτηκα; Μιαν αγάπη λέω, σαν αλάνα. Ν’ απλώσω την αρίδα μου να λιαστώ...” 


Αλκυόνη Παπαδάκη


Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Το ΟΧΙ που έγινε... ναι

 Λένε οι γνώστες, πώς ένας λαός έχει μέλλον μόνο όταν μαθαίνει από το παρελθόν... 
 Για άλλη μια χρονιά λοιπόν, θα γιορτάσουμε την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου με κοντά μίνι, ψηλοτάκουνα, ζελέ στα μαλλιά και στομφώδεις δηλώσεις περί  "εθνικής ανάτασης και περηφάνιας".  Για άλλη μια φορά θα τσακωθούμε στις τηλεοράσεις για την Αλβανίδα μαθήτρια που σήκωσε την ελληνική σημαία, για το κόστος της παρέλασης, γιά την σημασία της ημέρας τούτης... 

 Θα θυμηθούμε ξανά ξεχασμένους ήρωες και ηρωίδες, ιστορίες εκείνης της εποχής και θα κάνουμε γκάλοπ στα νέα παιδία για το τί γιορτάζουμε. Και βέβαια θα αναλύσουμε έπειτα γιατί οι νέοι δεν ξέρουν την ιστορία μας... Σα να κοροιδεύουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς δε νομίζετε?
 Μια χώρα, ένας λαός, άνθρωποι που έχουν χάσει τον προορισμό τους. Αυτό είμαστε. Από το ανυπέρβλητο ΟΧΙ του τότε, περάσαμε στο υποτακτικό ναι της σημερινής εποχής. Και από το πάθος και την ομοψυχία του 1940 φτάσαμε στην κοινωνική οκνηρία του 2013... Μόνοι εναντίον όλων ή μόνοι μας ενάντια στον εαυτό μας? 

Οι φίλοι γίνανε εχθροί και οι εχθροί μας φίλοι σε ένα παιχνίδι που θυμίζει την...κολοκυθιά! Φταίμε εμείς ή οι άλλοι? Μήπως τελικά φταίει ο Χατζηπετρής που λέει και το τραγούδι?
 Ώρες ώρες νιώθω πως έχουμε αυτοκαταστροφικές τάσεις με έντονα σημάδια στρουθοκαμηλισμού. Δεν πειράζει όμως αρκεί να μπορούμε να πίνουμε τον φραπέ μας δίπλα στην θάλλασα και να λιαζόμαστε τα καλοκαίρια...Και ασε τους άλλους να...κουρεύονται. Άλλωστε μπροστά στα ανάξια τι αξία έχουν οι αξίες μας?
 Τι και αν δικάσαμε ολόκληρο Σωκράτη, τι και αν δολοφονήσαμε τον Καποδίστρια και φυλακίσαμε τον Κολοκοτρώνη ή ξεχάσαμε τους ήρωες του 40'? Ψιλά γράμματα. Ποιος ασχολείται ρε παιδιά?  Ένα φρεντοτσίνο  καραμέλα δικέ μου...




Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι....The #unpaixtable blogger award


Τώρα κανονικά όλα τα βραβεία του κόσμου δεν αποτυπώνουν την αξία μου (ώπα Μάκαρε πάρτο αλλιώς θα βρεις...). Επιπροσθέτως έχω τόσα πολλά βραβεία πάρει που δεν ξέρω που να χωρέσω το συγκεκριμένο (συνεχίζεις βλέπω στο ίδιο μοτίβο...) Αλλά ώπα...Για κάτσε. Το έστειλε η Εύη (http://beloved-ideas.blogspot.gr/)...Και αφού το έστειλε η Εύη κάπου θα χωρέσει...Θα κάνω στην άκρη λοιπόν τα πολυάριθμα βραβεία μου και θα το βάλω φάτσα κάρτα να το βλέπω. 
Πέρα από την πλάκα ευχαριστώ την αγαπημένη μου Εύη για το βραβείο και βέβαια να προσθέσω πως η ιδέα του all 4 blogs http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award εξαιρετική! Για πάμε να δούμε τι...θα δούμε. Τι λέει λοιπόν το παιχνίδι???


Οι κανόνες του #unpaixtable Award:

Στην αρχή της ανάρτησης σου πες μας από ποιον έλαβες το βραβείο και βάλε σύνδεσμο προς το blog του!
  • Επ! μην βαριέσαι ! Απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις ...
  • Οι έξι ερωτήσεις είναι πάντοτε ίδιες, ενώ η έβδομη συντάσσεται από τον unpaixtable και απευθύνεται στους επόμενους
  • Πρότεινε πέντε άτομα για να λάβουν το βραβείο και βάλε σύνδεσμο προς τα ιστολόγια τους.
  • Στο τέλος του post απηύθυνε την πιο unpaixtable ερώτηση σου...στους bloggers που προτείνεις!
  • Και μην ξεχνάς  κάτω από την εικόνα με το σήμα του βραβείου βάλε link που οδηγεί στην ανάρτηση (http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award) Όταν το κάνεις... give a shout to all4blogs διότι θα σε προσθέσει στην λίστα με τους συμμετέχοντες (link back)

 Οι ερωτήσεις (6+1)


1) Intro (Όνομα, Τοποθεσία, Ζώδιο, Blog Platform)

2) Ποιο είναι το moto του Blog σου; Αν δεν έχεις σκέψου ένα τώρα!

3) Αν το blogging ήταν παιδικό παιχνίδι, ποιο θα ήταν και γιατί;

4) Όταν γίνω διάσημος blogger θα... (συμπλήρωσε την φράση)

5) Κάνε φίρμα την λιγότερο δημοφιλή ανάρτηση σου.

6) Ποια κατηγορία ιστολογίων, θα ήθελες να αφανίσεις από την blog- όσφαιρα και γιατί;

7) Η έβδομη ερώτηση ανήκει πάντοτε σε αυτόν που παραλαμβάνει το βραβείο και συνεχίζει την αλυσίδα.
Και ξεκινάω:
1) Γεράσιμος (Μάκης), Αθήνα, Σκορπιός, Blogger
2) Καθένας με τον τρόπο του...
3) Σίγουρα θα ήταν τα...μήλα! Ναι, ναι όπως το διαβάζετε. Η ανταλλαγή απόψεων, πληροφοριών μέσω του blogging μου θυμίζει το πέταμα της μπάλα στο αγαπημένο μας παιδικό παιχνίδι! Αυτός που...πιάνει την μπάλα και κερδίζει την ζωή είναι αυτός που πιάνει τα νοήματα των bloggers, προσπαθεί να μπει στην λογική τους, σχολιάζει πάντα καλοπροαίρετα και όχι μόνο απλά για να σχολιάσει, νιώθει, αφουγκράζεται, γίνεται ένα με μια "κοινωνία" ριγμένη και παρεξηγημένη ελέω...κάποιων φτηνιάρικων ιστολογίων. Αυτός τώρα που τον χτυπάει η μπάλα χωρίς να την πιάσει και... καίγεται είναι αυτός που θέλει να δημιουργεί αντιθέσεις απλά για να της δημιουργεί και εννοείται πως όσο "καλος" ή πονηρός και να είναι δεν υπάρχει χώρος για να κρυφτεί. Οι άνθρωποι που έχουν την μπάλα στα χέρια τους (στη συγκεκριμένη περίπτωση οι ...υγιείς bloggers) διακρίνουν πάντα τον παρείσακτο... Ως βάση, όπω και τα μήλα, το blogging είναι η ανταλλαγή  απόψεων και ιδεών με τον απέναντι αλλά και με τον ενδιάμεσο, δηλαδή με παλιούς και νέους φίλους...
4)... σας πάρω να πάμε ένα ταξίδι αναψυχής στα Μπαρμπεϊντος, να πίνουμε γάλα από τις καρύδες και να ξεκουράζουμε τις κορμάρες μας ξαπλωμένοι σε μαγικές αιώρες!
5) Γράμμα από την χαρμολύπη- http://makdel82.blogspot.gr/2011/01/blog-post_21.html
6) Είπαμε ελευθερία απόψεων. Δε μπορώ καθόλου όμως αυτά  τα ιστολόγια που αναπαράγουν τις ειδήσεις με τρόπο φτηνό και αυτά που κοπιάρουν κείμενα χωρίς να αναφέρουν την πηγή τους...
7) Η #unpaixtable ερώτηση της Ευης. " Αν έπρεπε να διαλέξεις ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα, τι θα επέλεγες και γιατί?"
Απάντηση: 7) Εδώ είναι τα δύσκολα τώρα. Είμαι άνθρωπος που, επειδή την έχω πατήσει όταν άφησα το συναίσθημα να με κυριεύσει, προτιμά την λογική. Από την άλλη το συναίσθημα είναι ένας τρόπος για να δείξουμε το...ποσοστό της ανθρώπινης υπόστασης μας. Το πόσο άνθρωποι είμαστε και πως λειτουργούμε. Νομίζω μια ισορροπία ανάμεσα στο συνσίσθημα και την λογική θα ήταν το ιδανικό. Τώρα επειδή είμαι Σκορπιός και μαρέσει να ζώ έντονα όσο μπορώ, αφήνω το συναίσθημα πολλές φορές να με οδηγεί, αλλά σε κρίσιμα σημεία αναλαμβάνει η λογική. Είπαμε.Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους... Και όπως έχω γράψει σε ένα παλαιότερο κείμενο μου... Η λογική λέει ορθόν, το συναίσθημα χαθήκαμε...
7) Η unpaixtable ερώτηση μου: Αν είχατε την δυνατότητα να ταξιδέψετε στο χρόνο σε πιο σημαντικό γεγονός θα θέλατε να είστε παρών?

Υ.Γ. Ελπίζω να ανταποκρίθηκα στο παιχνίδι και να έδειξα πως αξίζω το βραβείο (τον χαβά μου εγώ...)
Και τώρα, ώρα να φέρω σε δύσκολη θέση τα παρακάτω ιστολόγια:
Οι ερωτήσεις (6+1)
1)Intro ( Όνομα, Τοποθεσία, Ζώδιο, Blog Platform)
2)Ποιο είναι το moto του Blog σου; Αν δεν έχεις σκέψου ένα τώρα!
3)Αν το blogging ήταν παιδικό παιχνίδι, ποιο θα ήταν και γιατί;
4)Όταν γίνω διάσημος blogger θα... (συμπλήρωσε την φράση)
5)Κάνε φίρμα την λιγότερο δημοφιλή ανάρτηση σου.
6)Ποια κατηγορία ιστολογίων, θα ήθελες να αφανίσεις από την blog- όσφαιρα και γιατί;
7)Η έβδομη ερώτηση ανήκει πάντοτε σε αυτόν που παραλαμβάνει το βραβείο και συνεχίζει την αλυσίδα!
- See more at: http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award#sthash.pA7LsXDw.dpuf

Οι ερωτήσεις (6+1)
1)Intro ( Όνομα, Τοποθεσία, Ζώδιο, Blog Platform)
2)Ποιο είναι το moto του Blog σου; Αν δεν έχεις σκέψου ένα τώρα!
3)Αν το blogging ήταν παιδικό παιχνίδι, ποιο θα ήταν και γιατί;
4)Όταν γίνω διάσημος blogger θα... (συμπλήρωσε την φράση)
5)Κάνε φίρμα την λιγότερο δημοφιλή ανάρτηση σου.
6)Ποια κατηγορία ιστολογίων, θα ήθελες να αφανίσεις από την blog- όσφαιρα και γιατί;
7)Η έβδομη ερώτηση ανήκει πάντοτε σε αυτόν που παραλαμβάνει το βραβείο και συνεχίζει την αλυσίδα!
- See more at: http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award#sthash.pA7LsXDw.dpuf

Οι ερωτήσεις (6+1)
1)Intro ( Όνομα, Τοποθεσία, Ζώδιο, Blog Platform)
2)Ποιο είναι το moto του Blog σου; Αν δεν έχεις σκέψου ένα τώρα!
3)Αν το blogging ήταν παιδικό παιχνίδι, ποιο θα ήταν και γιατί;
4)Όταν γίνω διάσημος blogger θα... (συμπλήρωσε την φράση)
5)Κάνε φίρμα την λιγότερο δημοφιλή ανάρτηση σου.
6)Ποια κατηγορία ιστολογίων, θα ήθελες να αφανίσεις από την blog- όσφαιρα και γιατί;
7)Η έβδομη ερώτηση ανήκει πάντοτε σε αυτόν που παραλαμβάνει το βραβείο και συνεχίζει την αλυσίδα!
- See more at: http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award#sthash.pA7LsXDw.dpuf

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Στην εποχή των καλοθελητών και των κολάκων...

"Τα κοπλιμέντα δεν κοστίζουν τίποτα και όμως πολλοί τα πληρώνουν ακριβα."  Τα λόγια ανήκουν στον Τόμας Φούλερ Άγγλο στοχαστή του Μεσαίωνα, που σίγουρα είχε προβλέψει τι θα συμβεί στην εποχή μας. Στην εποχή των καλοθελητών και των κολάκων. Στην εποχή των αμνών και των λύκων...

 Είναι απορίας άξιο, πως είναι δυνατον σε μια κοινωνία που το ίδιον όφελος και ο εγωισμός κυριαρχούν να υπάρχουν πραγματικά άνθρωποι που θέλουν το...καλό μας! 
 Και παρακαλώ προτού βγάλετε συμπεράσματα για το...αυθαίρετο αυτής της σκέψης μου, σπεύδω να διευκρινίσω, πως όντως υπάρχουν συνάνθρωποι μας που νοιάζονται  και θέλουν να μας δουν να προοδεύουμε και να επιτυγχάνουμε πράγματα... Αυτοί όμως είναι μετρημένοι στα δάχτυλα και το θέμα είναι πως εδώ έχουμε...γεμίσει από ανθρώπους που χωρίς καλά καλά να μας ξέρουν γίνονται τιμητές του ίδιους μας του εαυτού. 
 Δεν το έχετε παρατηρήσει και σεις? Στο χώρο της εργασίας, στα προσωπικά μας ξαφνικά βρίσκουμε συμπαραστάτες από εκεί που δεν το περιμέναμε. Και επειδή η ανάγκη μας για επιβεβαίωση υπάρχει και θα υπάρχει, γινόμαστε εύκολα θύματα επιτήδειων που σκοπό έχουν όχι την δική μας πρόοδο αλλά την δική τους. 

 Το πιο τρομακτικό (για όσους απο εμάς δεν το καταλαβαίνουμε) βέβαια, είναι πως αν διακρίνουμε καλύτερα πρόκειται για ανθρώπουςπου η εν γένει συμπεριφορα τους κάνει  "κρα" ότι κάτι δεν πάει καλά... 
 Είναι δε, έτοιμοι, να πληρώσουν το κόστος όποιο και αν είναι αυτο στην προσπάθεια τους να νικήσουν. Σύγχρονοι Φάουστ που πουλάνε την ψυχή τους στο διάβολο, πατάνε επί πτωμάτων για να καταφέρουν να πάρουν αυτοί μια καλύτερη θέση στην δουλειά, να φανεί πως αυτοί νοιάζονται περισσότερο σε μια σχέση, να θεωρήσουν οι γύρω τους πως αυτοί συμπεριφέρονται ορθότερα σε σχέση με μας.

 Και εμείς? Το εμείς είναι μια αλλή ιστορία. Πραγματικά ορισμένες φορές όταν βρίσκομαι μπροστά σε καταστάσεις που...μυρίζουν υποκρισία είμαι τόσο κοντά στο να εκραγώ αλλά κάτι στο τέλος με κρατάει. Πέφτοντας στο επίπεδο ανθρώπων που δεν λογαριάζουν συναισθήματα και ζωές το χάνεις το παιχνίδι. 

 Για όλα, ακόμη και για τη ρεβάνς σου, υπάρχει η κατάλληλη στιγμή και ο κατάλληλος τρόπος. Δεν χρειάζεται να είμαστε εκδικητικοί... Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να προσπαθούμε να γινομάστε σε όλους τους τομείς της ζωής μας καλύτεροι. Κάποια στιγμή, αν όχι άμεσα, οι κόποι μας θα ανταμειφθούν και η ειλικρίνεια και ευθυτητα θα κερδίσει... 

 Υπάρχουν πολλοί τρόποι γιά να πάει κάποιος ψηλά...Το θέμα είναι να παραμείνει εκεί. Και για να γίνει αυτό δεν αρκούν μερικές κολακείες και κάποιοι ψευτοέπαινοι για να θολώσουν τα νέρά...  
 Έτσι και αλλιώς η αλήθεια του καθενός είναι τόσο κρυστάλλινη και δυνατή που οτιδήποτε βρώμικο και ψεύτικο ανεβαίνει στην επιφάνεια. Και τότε οι μάσκες πέφτουν...Τα ξαναλέμε.

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον...

Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.
Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους.
Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα,
αλλά εκείνη αρνείται.


"Όμως απόψε, βιάζομαι απόψε,
να παραμερίσω όλη τη λησμονιά
και στη θέση της ν' ακουμπήσω,
μια μικρή ανεμώνη."

Κύριε, μάρτησα ενώπιόν σου, ονειρεύτηκα πολύ
"μια μικρή ανεμώνη." έτσι ξέχασα να ζήσω.
Μόνο καμιά φορά μ' ένα μυστικό που το 'χα μάθει από παιδί, ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο, αλλά εκεί κανείς δε με γνώριζε.
Σαν τους θαυματοποιούς που όλη τη μέρα χάρισαν τ' όνειρα στα παιδιά
και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί κι απ' τους αγγέλους.
Ήτανε πάντοτε αλλού.

Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί...
Τάσος Λειβαδίτης

 

Καλό Μήνα να έχουμε...

Αναγνώστες

Page translation