Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Το Σοβιετικό «Κουρδιστό πορτοκάλι»

 Καθώς παρακολουθούσα τις προάλλες το «Κουρδιστό πορτοκάλι» του Στάνλεϋ Κιούμπρικ και βλέποντας τον Μάλκομ Μακ Ντάουελ να μετατρέπεται από «λύκο« σε «αρνάκι«, ήρθε στο μυαλό μου ένα κείμενο που είχα διαβάσει πριν από ένα περίπου μήνα και αφορούσε κάποια πειράματα που έκανε η Σοβιετική Ένωση στα τέλη του προηγούμενου αιώνα με σκοπό τον μαζικό διανοητικό έλεγχο.
 Τρομάζει  η πρόταση το ξέρω, αλλά είναι ευρέως διαδεδομένο πως τέτοια πειράματα γίνονται και στις μέρες μας σε πολλά κράτη του κόσμου. Του εξελιγμένου κόσμου με σκοπό τον έλεγχο του υπόλοιπου... του «ανεξέλεγκτου» τρόπον τινά..
 Από τα τέλη της δεκαετίας του 50’ η Σοβιετική Ένωση διεξήγαγε έρευνες και πειράματα που είχαν ως βάση και στόχο τον έλεγχο του μυαλού και τα αποτελέσματα τους θα ήταν χρήσιμα για τις μυστικές υπηρεσίες, τον στρατό και την αστυνομία του «Σοβιετικού γίγαντα» που τότε άρχισε να ξυπνάει... 
 Οι έρευνες αυτές λοιπόν εντατικοποιήθηκαν από το 1970 και μετά έως και την διάλυση του κομμουνιστικού κράτους και είναι πολλές οι μαρτυρίες ανθρώπων, κυρίως στρατιωτικών που υπηρετούσαν στην Αντικατασκοπεία, που κάνουν τις υπόνοιες για πειράματα, σιγουριά! 
  Ο απόστρατος αξιωματικός των ΗΠΑ Τόμας Μπεάρντεν είχε ισχυριστεί πως οι Σοβιετικοί είχαν τουλάχιστον 20 εφευρέσεις με ψυχοτρονικά όπλα και μια μηχανή που στέλνει προσχεδιασμένες ασθένειες και δημιουργεί σεισμούς!!!  
  Ο συγγραφέας πολλών μελετών που αφορούν την κατασκοπεία, Ρίτσαρντ Ντήκον, τονίζει πως η χώρα που  θα προηγηθεί στην τεχνική του ψυχο-εξοπλισμού θα έχει την απόλυτη κυριαρχία παγκοσμίως.
Αυτό βέβαια που προκαλεί τρόμο είναι πως, αν παρατηρήσουμε καλύτερα τίποτε δεν είναι τυχαίο. Η πρώην Σοβιετική Ένωση ήταν πάντοτε ένα βήμα μπροστά σε θέματα που αφορούσαν την επιστήμη σε σχέση με άλλες χώρες και πολύ περισσότερο σε σχέση με τις ΗΠΑ που ήταν και παραμένει ο μεγάλος αντίπαλος. 
 Πιστεύω πως η ανθρωπότητα ήταν  και είναι έρμαιο στις ορέξεις των αδίστακτων μυαλών που κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτές τις δύο χώρες.  Από τον Στάλιν και τον Ρούζβελτ, μέχρι τον Κλίντον, τον Χρουστσώφ, τον Νίξον και τον Μπους...
 Θυμηθείτε κάτι άλλο τώρα. Το σκάκι είναι το πιο δύσκολο παιχνίδι του μυαλού. Οι κορυφαίοι σκακιστές όλων των εποχών είναι Σοβιετικοί. Ανατόλι Καρποφ, Γκάρι Κασπάροφ, Βλαντιμιρ Κράμνικ. Ούτε από εδώ θα μπορούσαν να λείψουν οι φήμες. 
  Σε έναν αγώνα στις Φιλιππίνες μεταξύ του γκραν μαιτρ Ανατόλι Καρπόφ και του Σοβιετικού φυγά Βίκτορ Κορτσνόι, ο δεύτερος  κατηγόρησε ανοιχτά τον Καρπόφ ότι ο Δρ. Ζουκχάρ, ένας μυστηριώδης άντρας που συνόδευε τον παγκόσμιο τότε πρωταθλητή, ήταν ο ψυχικός υπονομευτής του και αυτός ήταν ο λόγος που έχασε το παιχνίδι! 
 Ένα άλλο περιστατικό  που ενισχύει τα μυστικά πειράματα, έχει να κάνει με έναν παράξενο θόρυβο που ακουγότανε σε αρκετούς  ραδιοφωνικούς σταθμούς που είχαν κάνει βγει στον αέρα το 1976. Ο θόρυβος, που θύμιζε τρυποκάρυδο, ήταν τόσο ενοχλητικός που απλωνόταν σε αρκετές συχνότητες των βραχέων κυμάτων και παρενοχλούσε ακόμη και τα τηλέφωνα! Οι διαμαρτυρίες προς τους Σοβιετικούς ήταν πολλές και τους ανάγκασε να ελαττώσουν τον ενοχλητικό αυτόν ήχο. 
 Η αλήθεια όμως αποκαλύφθηκε το 1977, όταν ο Αμερικάνος ψυχοερευνητής  Αντρέι Πουχάριτς έδωσε μια λεπτομερή περιγραφή για το τι πραγματικά γινόταν...
  Ο ήχος αυτός λοιπόν ήταν ένα τεράστιο στατικό κύμα που δημιουργούνταν  από τους πομπούς των ραδιοφωνικών κεραιών, περνούσαν στον πυρήνα της γης και από εκεί ως σήμα πλέον, 4 έως 15   παλμοί ανά δευτερόλεπτο, περνούσαν σε μορφή υπερβραχέων κυμάτων στο ανθρώπινο μυαλό και  δημιουργούσαν μια σειρά από  άσχημα συμπτώματα για τους ακροατές όπως υπνηλία, αϋπνία, πονοκεφάλους μέχρι και ναυτία, με σκοπό τον μαζικό έλεγχο τους!
  Είναι σίγουρο πως υπάρχουν χιλιάδες ακόμα παραδείγματα, μαζικού διανοητικού ελέγχου και όσο εξελίσσεται η τεχνολογία, θα πληθαίνουν τα κρούσματα που θα οδηγούν το ανθρώπινο είδος στην καταστροφή, που δε είναι άλλη από την χειραγώγηση του Είναι μας, της ίδιας μας της ζωής...

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Εκ του σύνεγγυς, προφανές το αληθινό...

  Σας έχει τύχει να γνωρίσετε έναν άνθρωπο, να σχηματίσετε γνώμη για αυτόν και ξαφνικά ότι έχετε σκεφθεί να αλλάξει με μιας μόλις τον δείτε από πολύ κοντά?
  Να γίνω πιο σαφής. Λένε, πως όταν κοιτάξεις έναν άνθρωπο από απόσταση αναπνοής, καταλαβαίνεις πολλά περισσότερα από όταν μιλάς, συναναστρέφεσαι μαζί του από σχετικά μακρινή  απόσταση, την οποία πολλοί την ονομάζουν και απόσταση ασφαλείας.
  Ο άνθρωπος που δεν έχει τίποτα να κρύψει και είναι ξεκάθαρος, αληθής και άνετος έχει την ίδια όψη και από μακριά και από κοντά! Η διαφορά έγκειται στα χαρακτηριστικά του προσώπου. Τα μάτια παίζουν κυρίαρχο ρόλο και όποιος έχει καταφέρει να τα «διαβάζει» είναι σίγουρο πως έχει μάθει πολλά για την ανθρώπινη συμπεριφορά.
  Η φράση «τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια» δεν είναι άλλο ένα κλισέ. Είναι πραγματικότητα και δεδομένο.
  Οι θεατρινισμοί, το ψέμα και ο συνειδητός μυστικισμός είναι χαρακτηριστικό  της κοινωνίας που ζούμε. Άνθρωποι που κρύβουν μυστικά, μεγάλα και μικρά, άνθρωποι που  φτιάχνουν έναν χαρακτήρα μυστικιστικό που συνήθως αρέσει στο άλλο φύλο, άνθρωποι που το ψέμα ορίζει την ζωή τους.     Σκεφτείτε κάτι τώρα. Θυμηθείτε την τελευταία φορά που πλησιάσατε κάποιον-κάποια και διακρίνατε το φόβο στο βλέμμα από την κοντινή επαφή.
  Αυτό, λένε οι επιστήμονες, λειτουργεί υποσυνείδητα. Ο ψεύτης, ο θεατρίνος, ο υποκριτής, «ξεγυμνώνεται» μπροστά στο πλησίασμα  κάποιου και όλες του οι άμυνες πέφτουν μονομιάς και η αποκάλυψη είναι πλέον γεγονός.
  Το σώμα μας, λένε οι ειδικοί, ναι μεν έχει μάθει στην, κατά το δοκούν, χρησιμοποίηση του από εμάς, αλά ορισμένα σημεία του, όπως πχ τα μάτια, τα μάγουλα, το στόμα, είναι ακόμα «παρθένες» περιοχές και δεν υποτάσσονται εύκολα στα εγωιστικά σχέδια μας.   Μέσα μας μπορεί να κρύβουμε διάφορα αλλά έξω μας, αυτό είναι μια άλλη υπόθεση. Και ευτυχώς λέω εγώ.
  Ο εγωισμός είναι κύριο χαρακτηριστικό της ψυχοσύνθεσης μας και διοχετεύεται σε ότι κάνουμε στη ζωή μας. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να διαχειριζόμαστε ανάλογα με τα θέλω μας, αλλά η αλήθεια πάντοτε βγαίνει στην επιφάνεια με τον έναν η άλλο τρόπο.
  Ο αρχαίος μας ποιητής Μένανδρος το είχε πει πολύ εύστοχα: «Αδύνατον τ' αληθές λαθείν». Αδύνατον να κρυφτεί η αλήθεια...

Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

Είμαστε έτοιμοι να «αναστηθούμε»?

  Σε αυτές τις μέρες κατάνυξης για πολλούς, συνηθισμένες για άλλους, δύσκολες όμως για όλους μας, γίνονται συνειρμικά διάφορες συζητήσεις-ερωτήσεις με τους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε για την έννοια της Ανάστασης και την σημασία της.
  Οι άνθρωποι έχουνε πάντοτε την κακή συνήθεια να φέρουν πράγματα στο μυαλό τους ανάλογα με την κατάσταση που βιώνουν, πράγματα τα οποία ξεχνάνε αμέσως μόλις αυτή η κατάσταση (χρονική, συναισθηματική κλπ) περάσει...
  Τις επόμενες ημέρες θα γίνουμε μάρτυρες μιας, εδώ και χρόνια, επαναλαμβανόμενης φαρσοκωμωδίας . Οι εκκλησίες θα γεμίσουν από κόσμο και οι ευχές θα δίνουν και θα παίρνουν. Αυτό που τίθεται σε αμφιβολία όμως είναι αν πραγματικά αυτές οι ευχές εννοούνται. Αν πραγματικά είμαστε καλοί ως άνθρωποι και δεν «γινόμαστε» λόγω των ημερών και της συναισθηματικής φόρτισης της στιγμής. Ξέρω πως είναι μεγάλη συζήτηση αυτή αλλά ας μην γελιόμαστε.
   Η σημασία και το νόημα των ημερών αυτών είναι πολύ βαθύτερο από μια ευχή η ένα φιλί η ακόμη και μια αγκαλιά. Και είναι βαθύτερο για την μεγαλοσύνη του εγχειρήματος του υιού του Θεού, που αψηφώντας την Δύναμη που είχε μπήκε σε μια διαδικασία απάρνησης της, θέλοντας κατά την γνώμη μου να δείξει, πως αυτό που μετράει είναι ο αλτρουισμός και η Αγάπη. Η πραγματική, ατόφια αγάπη για τον συνάνθρωπο μας, αυτή που όχι μόνο δεν ζητάει αντάλλαγμα αλλά συγκλονίζει με την αγνότητα της,
  Ξέρω πως η καθημερινότητα πλέον μας ορίζει και πως σε έναν κόσμο που δεν είναι αγγελικά πλασμένος ο καθένας προσπαθεί να κάνει το καλύτερο  για τους ανθρώπους που αγαπάει και πως οι άλλοι θέλοντας και μη, έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
  Και η αλήθεια είναι πως αυτό ισχύει. Δεν μπορούμε να δώσουμε περισσότερη αγάπη σε κάποιον ξένο, σε κάποιον άγνωστο που τα συναισθήματα μας για αυτόν είναι από αδιάφορα έως ανύπαρκτα.   Εκεί όμως είναι το σημείο κλειδί στην κατανόηση των άγιων αυτών ημερών, στην έννοια της Ανάστασης του Χριστού μετά τον Θάνατο... Ο Θεός θυσίασε τον γιό του για χάρη του δημιουργήματος του. Γιατί το δημιούργημά του ήταν κομμάτι από αυτόν !!! Γιατί ο πόνος του για τους ανθρώπους ήταν ίδιος όπως και για τον γιό του...
  Έτσι πρέπει να λειτουργούμε και μεις, όχι μόνο τις ημέρες των εορτών, αλλά γενικότερα. Σε μια κοινωνία αυθεντική και υγιή  δεν έχει θέση το Εγώ αλλά το Εμείς.
  Όταν κατανοήσουμε πως δεν είμαστε αντίπαλοι αλλά σύμμαχοι, συνάνθρωποι, τότε τα πράγματα θα καλυτερέψουν. Τότε θα μπορέσουμε με σιγουριά να πούμε πως η δική μας «Ανάσταση» είναι ουσιαστική και όχι στα λόγια.
  Η ελπίδα που βγαίνει μέσα από την θυσία του Χριστού είναι το μήνυμα αυτών των ημερών. Ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο, ελπίδα για λιγότερο πόνο. Ελπίδα για περισσότερη αγάπη. Τέτοια αγάπη που θα ξεπερνάει όλες τις δυσκολίες, ακόμη και τον Θάνατο. Αν πραγματικά μας ενδιαφέρει να αναστηθούμε αυτό πρέπει να το κάνουμε μέσα από τον συνάνθρωπο μας.... Καλή Ανάσταση σε όλους...

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Ο Αχυρούλης είναι πάλι εδώ...

  Οι περισσότεροι από εσάς θα έχετε διαβάσει το παιδικό μυθιστόρημα του Ευγένιου Τριβιζά «Το όνειρο του Σκιάχτρου» με πρωταγωνιστή τον Αχυρούλη, ένα σκιάχτρο που αντί να διώχνει τα πουλιά από τα χωράφια, έγινε φίλος με αυτά μιας και ζήλευε την ελευθερία τους.
  Ο Αχυρούλης κυνηγήθηκε για αυτό του το... λάθος και ο κυρ-Δίκανος τον έσυρε στα δικαστήρια όπου καταδικάστηκε σε θάνατο! Την ημέρα της εκτέλεσης του Αχυρούλη, οι φίλοι του τα πουλιά, τον βοήθησαν και τον έκαναν να πετάξει μακριά μαζί τους, κάνοντας τον πραγματικά ευτυχισμένο...
 Έχω την εντύπωση ότι αυτό το συμπαθητικό σκιάχτρο του Ευγένιου Τριβιζά είναι πιο επίκαιρο από ποτέ!
 Η σημερινή κατάσταση της κοινωνίας με τα αυξανόμενα προβλήματα, την μοναξιά των ανθρώπων, τον αποκλεισμό του διαφορετικού, κάνει ολοένα και μεγαλύτερη την ανάγκη για να «πετάξουμε» μακριά. Να μπορέσουμε να νιώσουμε ελεύθεροι από τα δεσμά της καθημερινότητας, των ανούσιων αναγκών, των ψεύτικων συναισθημάτων...
 Πρέπει να βρούμε τον τρόπο να κοροϊδέψουμε τους «δεσμοφύλακες» μας, όπως ακριβώς έκανε ο Αχυρούλης με τον δικό του. Ο τρόπος είναι απλός. Απλά παρατηρήστε και αφεθείτε.

Ενώ ο Αχυρούλης έχει καταδικαστεί σε θάνατο συζητάει με τον δεσμοφύλακα του και η ιστορία πάει ως εξής...:

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Φίλε, πάει! Τάφαγες τα ψωμιά σου! Αύριο θα βάλουμε φωτιά στα μπατζάκια σου χα, χα, χα, …. Στάχτη θα γίνεις! Όνειρα γλυκά την τελευταία σου νύχτα!!! ( φεύγει)

(χαμηλώνει το φως σιγά-σιγά, ο Αχυρούλης κουρνιάζει σε μια γωνιά και κοιμάται, ονειρεύεται τα πουλάκια να του λένε…)

ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Αχυρούλη! Αχυρούλη! Ξύπνα! Εμείς είμαστε!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Πού είμαι; Πού βρίσκομαι;
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Στ’ όνειρό σου! Το πιο ωραίο όνειρο που είδες ποτέ στη ζωή σου!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Τερτίπη, καλά μου πουλάκια, φίλοι μου καλοί εσείς είστε; Δεν σας σκοτώσανε οι άνθρωποι;
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Δεν τα σκοτώνουν τα πουλιά οι άνθρωποι. Νομίζουν ότι τα σκοτώνουν! Δεν πεθαίνουν τα πουλιά! Μόνο που πετάνε πιο ψηλά…γιατί ο ουρανός είναι απέραντος… δεν έχει τέλος… Έλα κι εσύ μαζί μας Αχυρούλη!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Δεν μπορώ… δεν ξέρω να πετάω…
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Δε θυμάσαι το τραγούδι το παλιό; Τραγούδησέ το!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Πώς δε θυμάμαι! Τραγουδήστε το μου για τελευταία φορά…. Θέλω να τ’ ακούσω!
(τραγουδούν όλα μαζί το «οπαλάκια» ) Προσπάθησα! Δεν τα κατάφερα, όμως!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Ξέρεις γιατί;
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Γιατί δε φτάνουνε αυτά
Δε φτάνει να σκέφτεσαι πράματα ελαφρά.
ΤΙΤΙΒΟΥΕ γ΄: Κάτι άλλο πιο σπουδαίο. Πιο μεγάλο, κάτι λείπει!
ΤΙΤΙΒΟΥΕ α΄: Πρέπει να ‘ χεις νιώσει κάποια λύπη. Να ‘χεις νιώσει κάποιον πόνο
ΤΙΤΒΟΥΕ β΄: Ναι, Αχυρούλη. Κάθε πόνος, κάθε θυσία, έχει κάποια σημασία...
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ α΄: Αν πολύ πολύ ποθείς, Νν αφήσεις τα δεσμά της γης
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Τις φτερούγες σου αν θες ν’ ανοίξεις

Πρέπει πρώτα ν’ αποδείξεις

Πως αξίζεις τ’ ουρανού την αγκαλιά

Και του ανέμου τα φιλιά

ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Ναι, Αχυρούλη!

Μόνο όποιος υποφέρει

Τα σύννεφα θ’ αγγίξει

Με των πουλιών το σμήνος

Θ’ ανέβεις με το βοριά, με το νοτιά

Στα ουράνια τα πλατιά…..

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Δηλαδή, θέλετε να πείτε ότι τώρα….

ΟΛΑ ΜΑΖΙ: Ναι, Αχυρούλη! Τώρα μπορείς να πετάξεις! Μπορείς! Τα κέρδισες τα φτερά σου!

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μα, τώρα… εδώ…. Γύρω μου είναι σίδερα βαριά….

ΤΕΤΡΙΠΗΣ: Όχι τώρα, Αχυρούλη! Αύριο….αύριο…

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μα αύριο θα μου βάλουνε φωτιά!!!

ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Σκύψε να σου πω τι θα κάνεις….( του λέει κάτι ψιθυριστά, σκοτάδι)

(αυλή φυλακής, ο δεσμοφύλακας κρατάει ένα βιβλίο με τίτλο « Εγχειρίδιο του καλού Δεσμοφύλακα», σιγοσφυρίζει)

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: ( φτύνει το δάχτυλό του και το τεντώνει για να δει από πού φυσάει) Λα,λα,λα,….. Ωραία μέρα σήμερα! Ότι πρέπει για θανατική εκτέλεση! Ούτε βρέχει, ούτε φυσάει! Για να ρίξω μια ματιά στο βιβλίο μου… Μάλιστα …. Οδηγίες για την εκτέλεση σκιάχτρου… Υλικά: σκοινί και παλούκι… Για τους κοντούς χρησιμοποιούμε σπιρτόξυλο, για τους ψηλούς κουρτινόξυλο και για τους πανύψηλους τηλεγραφόξυλο. Μάλιστα! Πάω να τα φέρω! (φεύγει)


ΣΚΙΑΧΤΡΟ: ( στους θεατές) Πείτε μου αν έρχεται!!! ( δοκιμάζει να πετάξει) ΟΠΑΛΑΚΙΑ, ΟΠΑΛΑΚΙΑ
ΕΤΣΙ ΠΕΤΑΝΕ ΤΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ….

( επιστρέφει ο δεσμοφύλακας με το παλούκι και το σκοινί, το σκιάχτρο κάθεται πάλι στη γωνιά του)

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Ε! Ψιτ, τι κάνεις εκεί; Σε είδα να κουνιέσαι!

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Τίποτα! Ιδέα σου θα ήτανε!

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: (διαβάζει πάλι) Εκτός από το παλούκι και το σκοινί χρειαζόμαστε και προσάναμα…. Πάω να το φέρω!(φεύγει)

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Πείτε μου αν έρχεται!

ΟΠΑΛΑΚΙΑ, ΟΠΑΛΑΚΙΑ

ΕΤΣΙ ΠΕΤΑΝΕ ΤΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ…..(ο δεσμοφύλακας επιστρέφει)

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Εεεπ…! Τι κάνεις εκεί; Κουνούσες τα χέρια σου;

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Όχι, έδιωχνα μια μύγα!

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Α! Μάλιστα! Λοιπόν, όλα έτοιμα…εδώ έχω και τα σπίρτα… Για έλα εδώ κατάδικε! ( τον βάζει μπροστά στο παλόυκι) Στάσου μπροστά να σε δέσω! ( ανοίγει πάλι το βιβλίο, διαβάζει) Προτού όμως τον δέσουμε τον ρωτάμε ποια είναι η τελευταία του επιθυμία. Ποια είναι η τελευταία σου επιθυμία μελοθάνατε;

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Τι;

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Είπα η τελευταία σου επιθυμία! Κουφός είσαι;

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Η τελευταία μου ή η προτελευταία μου;

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Η τελευταία σου μπουμπούνα!!!

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Η τελευταία μου επιθυμία είναι… είναι….

Έχω μόνο μία τελευταία επιθυμία...Δηλαδή πολύ ποθώ...να μ’ αφήσετε λιγάκι να χασμουρηθώ!

Να χασμουρηθώ 110 φορές

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Άντε, χασμουρήσου να τελειώνουμε! Γρήγορα όμως εεεε….

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: (αρχίζει να χασμουριέται) Αααααααα!!!! Ααααααα…!!! Αααααα…!!!!

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: ( κολλάει χασμουρητό) Ααααα…Ααααα… Αυτό το χασμουρητό μου φέρνει μια νύστα….Πόσο θα ‘θελα να πάρω έναν υπνάκο! Αααααα….Αααααα… Κάτι νύστες που έχω!!!!

ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ: (στους θεατές) Χασμουρηθείτε! Χασμουρηθείτε κι εσείς όλοι μαζί, να τον κάνουμε να νυστάξει, να τον πάρει ο ύπνος! Πάμε όλοι μαζί!!!!Αααααααααα…!!! Ανοίξτε διάπλατα τα στόματά σας !!! Αααααα…. Αααααα…. Ααααα…!!!!!!

(στο μεταξύ το σκιάχτρο χασμουριέται συνέχεια)

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Ααααα…!!! Πω ρε νύστα που έχω!!!! Τι πράμα είναι αυτό; Μπα, δεν αντέχω άλλο! Θα πάρω έναν υπνάκο εδώ για λίγο… μισό λεπτό μονάχα…αχ…. Να είχα ένα μαξιλάρι…. ( ο παπαγάλος του φέρνει γρήγορα ένα μαξιλάρι, λυγίζουνε τα γόνατά του και πέφτει για ύπνο)

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Κοιμήθηκε; ( ο δεσμοφύλακας ροχαλίζει) Για κάντε μπουουουου… να δούμε αν κοιμήθηκε βαθιά! Θα προλάβω να πετάξω, μέχρι να χτυπήσουν τα ξυπνητήρια του; Γρήγορα!!! (τραγουδάει)

ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ: Βοηθήστε το κι εσείς λιγάκι! Τραγουδήστε όλοι μαζί

Κι οπαλάκια, οπαλάκια

Έτσι πετάνε τα πουλάκια

Με φτερά με πουπουλάκια

Κι οπαλάκια, οπαλάκια

( το σκιάχτρο απογειώνεται)

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Κοιτάτε …, πετάω…., μπορώ…., τα κατάφερα…!!!! Επιτέλους!!! Πετάωωωωωωω!!!!!

( την ίδια στιγμή χτυπάνε τα ξυπνητήρια και ο Δεσμοφύλακας πετάγεται όρθιος)

 ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Τι γίνεται εδώ; Όνειρο βλέπω; ( σφυρίζει με τη σφυρίχτρα του) Στάσου!!! Βοήθεια!!! Πιάστε το!!! Πού πας; ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ!!! ( του πιάνει το παπούτσι) Έλα δω!!! Τόπιασα!!! ( του φεύγει) Πάει, έφυγε! Αχ! Πάλι την έπαθα!!!

( τραγουδάει)

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ Ο ΦΟΥΚΑΡΑΣ

ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΥΠΝΑΡΑΣ

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ Ο ΑΤΥΧΗΣ

ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΜΑΧΜΟΥΡΛΗΣ

Θα βρω το μπελά μου! Ας δραπετεύσω κι εγώ πριν με πάρουν χαμπάρι και με απολύσουν! Είμαι ο πρώτος δεσμοφύλακας, στην ιστορία των φυλακών, που δραπετεύει. Θα πάω σε άλλη πόλη ν’ ανοίξω κατάστημα και θα πουλάω ξυπνητήρια. Γεια σας… γεια σας….


* Το απόσπασμα είναι από το "Όνειρο του Σκιάχτρου" του Ευγένιου Τριβιζά






Κυριακή 1 Απριλίου 2012

5 μέρη που έχουμε πάει αλλά δεν ξέρουμε πως είναι...

  Σας έχει τύχει να πηγαίνετε ή να σας πηγαίνουν συνέχεια κάπου αλλά στην ουσία αυτό το μέρος να παραμένει άγνωστο?
  Να ξέρετε το όνομα του, που πιθανότατα βρίσκεται, ποιοι έρχονται εκεί μαζί σας και γενικά όλες τις λεπτομέρειες για αυτό, αλλά στην πράξη να μην έχετε πατήσει το πόδι σας εκεί?  
«Τρελάθηκες ρε φίλε;» θα αναρωτιέστε...Όχι δεν τρελάθηκα. Τουλάχιστον όχι ακόμα!  Παρακάτω θα σας υπενθυμίσω, μιας και δεν θυμάστε. 5 μέρη στα οποία όλοι μας έχουμε πάει αλλά ουσιαστικά... δεν έχουμε πάει! Ξεκινάμε...
  1) Στον διάολο: Πρόκειται για  το πολυπληθέστερο μέρος της Γης. Όλοι μας έχουμε στείλει κάποιον εκεί, όλοι μας έχουμε πάει ύστερα από την προτροπή κάποιον άλλων και γενικότερα είναι ένας τοπ προορισμός για τους απανταχού ανθρώπους του πλανήτη. Η φράση «Αι στο διάολο» είναι το έναυσμα για αυτό το ονειρικό ταξίδι. Ποια Μύκονος και ποιο Μπαλί τώρα?
  2) Στον γάμο του Κaραγκιόζη: Που να το φανταζότανε ο λαϊκός μας ήρωας, πως η απόφαση του να παντρευτεί, θα ξεσήκωνε κόσμο και κοσμάκη, που κάνει το παν για να παρευρεθεί στον γάμο του. Στον, μοναδικό στα παγκόσμια χρονικά, επαναλαμβανόμενο γάμο, μιας και σχεδόν όλοι οι Έλληνες δίνουν το παρόν σε αυτό κάθε χρόνο γλεντοκοπώντας μέχρι αηδίας!
  Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες θέλουν τον Μπαρμπά-Γιώργο να δανείζει κάθε χρόνο την καλύβα του για το main event... Η φτώχεια θέλει καλοπέραση!
  3) Στον κόρακα: Μυστήριο. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε πάει ή έχουμε στείλει κάποιον, αλλά η απορία συνεχίζει να υπάρχει. Πως είναι δυνατόν να χωρέσει τόσος κόσμος επάνω σε ένα πουλί?
  Αφήστε που επειδή το κοράκι είναι συνυφασμένο με όχι και τόσο... όμορφες καταστάσεις, όταν ακούγεται η φράση «Αι στον κόρακα», οι πιο πολλοί φτύνουμε τον κόρφο μας. Φτου, φτου φτου...
  4) Στο μυαλό μιας γυναίκας: Εδώ σας θέλω μάγκες μου! Αν μου πει έστω και ένας από εσάς ότι έχει καταφέρει να μπει, να βρεθεί, έστω και μια φορά στο μυαλό μιας γυναίκας θα τον παραδεχτώ!
Το  λέμε, το ξαναλέμε (μήπως το πιστέψουμε και μεις οι ίδιοι) αλλά το μυαλό της γυναίκας, άσχετα αν νομίζουμε πως το γνωρίζουμε, μιας και έχει αναφερθεί δισεκατομμύρια φορές σε αντρικές συζητήσεις σε όλο τον κόσμο, παραμένει το πιο μυστηριώδες μέρος που έχουμε πάει... στα λόγια! Θα μας περάσει...
  5) Στου Κουτρούλη τον γάμο: Ο δεύτερος την τάξη, γάμος του αιώνα, μετά από αυτόν του Καραγκιοζη. Εδώ καλεσμένοι είναι μόνο αυτοί που χάνουν τον δρόμο τους και το σημάδι τους! Αν κρίνω δηλαδή από αυτούς που λένε "που σημαδεύεις ρε στου Κουτρούλη τον γάμο?" Τώρα βέβαια πως είναι δυνατόν ένας γάμος να είναι τόσο σημαδεμένος, όσο και ο Αλ Πατσίνο δεν μπορώ να καταλάβω... Και στην τελική. Ποιος είναι αυτός ο Κουτρούλης ρε παιδια?

Αναγνώστες

Page translation