Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Η Καστοριά και τα ράμματα στη γούνα μας...

 Απόψε, χαζεύοντας βίντεο ελληνικών ταινιών της δεκαετίας του 80’, έπεσε το... μάτι μου  σε μια ταινία με πρωταγωνιστή τον μέγιστο Στάθη Ψάλτη. Ήταν αυτή που  είχε «ιδρύσει» μια εταιρία επαιτών, που μέσα από τη συγκεκριμένη μπίζνα εξοικονομούσαν πολλά λεφτά. Η πιο χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας με έκανε να γράψω το σημερινό κείμενο. Ο Ψάλτης «χαμένος» μέσα σε μια γούνα τεραστίων διαστάσεων, σήμα κατατεθέν της πιο κιτς δεκαετίας που ζήσαμε ως χώρα...
Η ιστορία της γούνας στην Ελλάδα είναι πολύ παλιά. Πολλοί υποστηρίζουν πως ξεκίνησε από την αρχαιότητα, άλλοι πως οι Καστοριανοί διδάχθηκαν την τέχνη από τους γουναράδες της Οχρίδας ή τους Ισπανοεβραίους, το πιο πιθανό είναι πως την επεξεργασία της γούνας την έμαθαν στην Κωνσταντινούπολη κατά τον 10ο με 14ο αιώνα.  Στις αρχές του 17ου αιώνα, οι Καστοριανοί ίδρυσαν μεγάλους οίκους γούνας σε αρκετές μεγάλες πόλεις της Ευρώπης και κυρίως στην Κωνσταντινούπολη. Το εμπόριο και η επεξεργασία των γουναρικών συνεχίστηκε και τους επόμενους αιώνες, οι γουναράδες πλούτισαν και έφτιαξαν τα μεγάλα τους αρχοντικά, στον πρώτο όροφο των οποίων λειτουργούσαν και τα γουναράδικα με μορφή οικοτεχνίας.
  Η χρυσή όμως εποχή της γούνας ήταν οι δεκαετίες του 70’ και του 80’, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ λειτουργούσαν στην Καστοριά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης 6.000 επιχειρήσεις απασχολούσαν περισσότερο από 15.000 ανθρώπους. Μέσα σε αυτή την «ζάλη» του χρήματος και της ανάπτυξης, οι Καστοριανοί κατείχαν και ένα απίστευτο ρεκόρ... Ήταν στην δεύτερη θέση με τους καλύτερα αμειβόμενους εργαζόμενους στον κόσμο!
Η Καστοριά ήταν πλέον, μια πόλη με χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο, μιας και οι κυρίες της υψηλής κοινωνίας, οι πάμπλουτοι επιχειρηματίες αλλά και τουρίστες από το εξωτερικό συνδύαζαν τις αγορές γουναρικών με διακοπές στην όμορφη πόλη.
Πέρα από τις κλασσικές γούνες  που ικανοποιούσαν και το πιο εξεζητημένο γούστο, υπήρχαν και άλλα προϊόντα  γουναρικών, όπως γάντια, καπέλα, αξεσουάρ, ζώνες που προσέδιδαν ποικιλία στην ήδη μεγάλη αγορά της μακεδονικής πόλης.
Όμως είναι κανόνας πως όταν κάτι ανεβαίνει, κάποια στιγμή θα πέσει... Στα μέσα της δεκαετίας τοθ 80’ το κραχ στα χρηματιστήρια έδωσε το πρώτο σοβαρό χτύπημα στην αγορά γούνας, για να φτάσουμε στο 1998 που η υποτίμηση του ρώσικου ρουβλίου, έδωσε την χαριστική βολή στο γουνεμπόριο  αλλά και στην ίδια την πόλη της Καστοριάς. Εκατοντάδες επιχειρήσεις έκλεισαν με τα χρόνια και η ανεργία εκτοξεύτηκε σε «τρελά» επίπεδα...
Αν και οι Καστοριανοί τηρούσαν όλους τους νόμους και δεν έκαναν παρατυπίες στην κατασκευή γουναρικών  η εμφάνιση οικολογικών κινημάτων συνετέλεσε και αυτή στην επώδυνη αυτή πτώση. ήμερα η αγορά προσπαθεί να ισορροπήσει αν και ο κλάδος έχει συρρικνωθεί: λειτουργούν 20 μεγάλες, 100 μεσαίες και περίπου 480 μικρές επιχειρήσεις στον Νομό...
Αναλογιζόμενος την πορεία της γούνας στον ελληνικό χώρο, σκέφτομαι ίσως ότι και εσείς που διαβάζετε αυτό το κείμενο. Σε αυτή την χώρα μόνοι μας «βγάζουμε» τα μάτια μας... Η Ιστορία που είναι αμείλικτη καταγραφέας των γεγονότων έχει σίγουρα πολλά ράμματα για τη γούνα μας...

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Σκόρπιες σκέψεις...

Και λες πως είσαι διαφορετικός και λεν οι άλλοι πως δεν παλεύεσαι... Και καλά να μην παλεύεσαι, αλλά αν όσο πας και χειροτερεύεις λένε, είναι πιο άσχημα τα πράγματα γιατί αρχίζεις και γίνεσαι κουραστικός. Και μερικοί όπως ξέρουμε δε θέλουν και πολύ να αρχίζουν να τη κάνουν με ελαφρά...
Έτσι σκέφτεσαι και λες... «Ρε λες να μείνω μόνος μου?». Μα και έτσι να είναι ακόμη και μέσα στην αβάσταχτη μοναξιά σου, ψάξε να βρεις τον εαυτό σου... Αναμόχλευσε το παρελθόν, μάντεψε το μέλλον, ζήσε το παρόν. Να ξέρεις πως το δίκιο είναι με το μέρος των τρελών, των ξεχωριστών. Η δυσκολία που αντιμετωπίζεις από «τα τρελά» σου και «τα παλαβά» σου είναι δρόμος, μονοπάτι που οδηγεί όχι σε αδιέξοδο μα στον προορισμό σου. Σε αυτό που η καρδιά σου «φτερουγίζει» σαν το σκέφτεται...
Και μετά συλλογίζεσαι ότι μερικές φορές νιώθεις λες και θα... σκάσεις απ το κακό σου, με ότι διακρίνεις γύρω σου. Να ξέρεις το αίσθημα αυτό δεν προέρχεται παρά μόνο από τα θέλω σου. Αυτά ορίζουν εσένα, τον χαρακτήρα σου, την ύπαρξη σου. Όποιος πει το αντίθετο, τότε σίγουρα «περί άλλων τυρβάζει». Στρουθοκαμηλίζει νομίζοντας πως οι καλές στιγμές απλά έρχονται χωρίς να χρειαστεί να τις κυνηγήσουμε... Αυτό last year, μιας και ακόμη και η τύχη μου φαίνεται πως τα παρατάει...
Κι αν χάνεις την όρεξη σου μην τα παρατάς... Εδώ είμαστε, εδώ θα’μαστε και όλα θα γίνουν. Καθένας στη ζωή παίρνει ότι του αξίζει. Τι σας λέω βραδιάτικα ε... Μερικές φορές το παθαίνω αυτό. Έχω σκόρπιες σκέψεις και προσπαθώντας να τις βάλω σε σειρά, μπερδεύομαι, μπερδεύω, ξεμπερδεύω και πάει λέγοντας... Πότε επιτέλους θα κάνει ξαστεριά στην καρδιά και στην ψυχή μερικών ανθρώπων? Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε πως κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό η παράξενο??? Επέστρεψα στα γραφόμενα της ψυχής μου και απόψε σας την άνοιξα, μήπως μπορέσω και βρω απαντήσεις για αυτά που  έγιναν, για αυτά που θα γίνουν αλλά πολύ περισσότερο για αυτά που «ερήμην» μου γίνονται...

Αναγνώστες

Page translation