Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

1940-2016: Ο αιώνιος πόλεμος...

 Η Ελλάδα της κατοχής, της πείνας, του πολέμου, των ασθενειών και της φτώχειας. 76 ολόκληρα χρόνια περάσανε από την έναρξη  μιάς μαύρης σελίδας για την πατρίδα μας, στις απαρχές του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. 
 Και τώρα, στην Ελλάδα τους 2016, η ανεργία, η εγκληματικότητα, ο κατακερματισμός των αξιών, η φτώχεια, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η παράνοια και ο ρατσισμός κάνουν κουμάντο.

 Τόσα χρόνια και όμως ότι άλλαξε, άλλαξε προς το χειρότερο. Και αυτό που παρέμεινε στάσιμο, το ανούσιο, το ανάξιο, το άνευ λόγου και αιτίας, βρίσκεται πάντα σε πρώτο πλάνο. Πρώτο στις προτιμήσεις των ανθρώπων της ελληνικής κοινωνίας που δεν μαθανε από τα λάθη του παρελθόντος.

Το μέλλον προβλέπεται δύσκολο, απαιτητικό, γκρίζο και δυσοίωνο... Ας έχουμε τουλάχιστον τη θύμηση στο μυαλό μας, πως ότι εμείς θεωρούμε δεδομένο, μπορεί από στιγμή σε στιγμή να αλλάξει.Ο εχθρός είναι πάντοτε εντός μας...

























































Υ.Γ. Όχι δάκρυα για αυτή την πατρίδα. Μόνο όνειρα, παιδικά γέλια και αγάπη. Πολύ αγάπη.



Never cry, never sigh
You don't have to wonder why
Always be, always see
Come and dream the night with me...


Secret Garden - Nocturne

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

Η ελεγεία των χρωμάτων



Κίτρινο σκέφτεσαι
και χάνεσαι στην λάμψη των μαλλιών της

Κόκκινο νιώθεις
και γεύεσαι το πάθος των φιλιών της

Ροζ ακουλουθείς
και στα βήματα της σε οδηγεί

Λευκό αναζητάς
και το βρίσκεις στη παιδική της ψυχή

Γκρι σου παρουσιάζεται
και στάζουν τα δάκρυα της

Μαύρο σε κατακλύζει
και δεν αντέχεις μακριά της

Αν η ζωή σου ήταν ένα χρώμα
μπλε, το χρώμα των ματιών της θα είχε...




 Αυτή ήταν η προσπάθεια μου στο 13ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργάνωσε επιτυχώς για άλλη μιά φορά η Αριστέα - http://princess-airis.blogspot.gr/2016/10/13o-Symposio-Poiisis-Oi-symmetohes.html-
 Όλες οι συμμετοχές ήταν πολύ όμορφες. Συγχαρητήρια σε όσους και όσες πέρασαν και διάβασαν, βαθμολόγησαν, συμμετείχαν σε αυτό το διαδικτυακό δρώμενο. Συγχαρητήρια στους πρώτους αλλά και στους τελευταίους. 
 Αυτό που παρατηρώ και με συγκινεί κάθε φορά, είναι ότι όλοι και περισσότεροι άνθρωποι ανοίγουν την ψυχή τους και δε διστάζουν να γράψουν. Και αυτό, πιστέψτε με, είναι το σημαντικότερο παράσημο αυτής της προσπάθειας που ξεκίνησε δειλά-δειλά και έχει φτάσει να είναι (κατ΄εμέ) απο τα σημαντικότερα δρώμενα στον χώρο.

Υ.Γ. Ευχαριστώ όσους και όσες με βαθμολόγησαν και με διάβασαν. Ευχαριστώ και την Αριστέα (δε θα σταματήσω να το κάνω) για την παρακίνηση.  Αααα και για να μην ξεχνιόμαστε θα την βρω την ριμάδα την λέξη που θα μου κάνει το κλικ δεν θα την βρω? Τότε... ψάξτε για τον δεύτερο. Χαχα! Σας φιλώ! 

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016

Οι 5 πιό ωραίες... μελαχρινές θεές όλων των εποχών

 Και ναι, επιτέλους επέστρεψα στις γνωστές αναρτήσεις-φωτιά δικοί μου και δικές μου.Αποφάσισα να θίξω θέμα σοβαρό και... μελαχρινό! Παρακινδυνευμένο μεν, ιντριγκαδόρικο και εξιταριστικό (sic) δε, αλλά είμαι έτοιμος να αναφερθώ στις 5 πιό ωραίες (βασικά σέξυ) μελαχρινές που έχουν δει τα μάτια μου! Αυτά τα βαρύγδουπα να μην έλεγα και όλα θα ήταν καλύτερα με μένα. Για πάμε να δούμε...

1) Σάλμα Χάγιεκ

 Την λατρεύω! Την αγαπώ! Την θέλω! (καλά μη φας έχουμε γλαρόσουπα...). Όχι πείτε μου ρε παιδιά, δεν είναι αυτή γυναίκα γεννημένη για.. μένα??? Ένας απο τα μεγαλύτερα... θαύματα της παρεξηγημένης μεξικάνικης γης. 

 Τόσο καυτή όσο το... τσίλι, τόσο χυμώδης όσο οι καταρράκτες του Νιαγάρα (πςςςςςς τι είπα ο άθρωπας). Μπούστο που θες να χαθείς μέσα του (χάνεσαι, χάνεσαι...), βλέμμα σαγηνευτικό, σώμα αλαβάστρινο. 
 Είναι η γυναίκα που κάθε σοβαρό και ασόβαρο αρσενικό ονειρεύεται να έχει δίπλα του. Πάνω του, κάτω του, πίσω του και μπρος του. Πραγματικά αν μπορούσαμε να ορίσουμε μονάδα μέτρησης για το πόσο καυτή είναι μιά έρημος, ούτε Φαρενάϊτ, ούτε Κελσίου, ούτε άλλες μπούρδες. Χάγιεκ, θα λέγαμε, Χάγιεκ...

2) Μόνικα Μπελούτσι

Ντάξει τώρα. Θεωρητικά, πρακτικά, θεωρητικοπρακτικά, θα μπορούσε να είναι το νούμερο ένα. Με διαφορά ίσως από τις υπόλοιπες. Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι ο... Βεζούβιος, κατα κόσμον Μόνικα Μπελούτσι. 

 Το απόλυτο θηλυκό. Η ενσάρκωση της χυμώδους, ποθητής, τέλειας τολμώ να πω, γυναίκας. Η Ιταλίδα σταρ είναι εδώ και χρόνια σημείο αναφοράς στη γυναικεία ομορφιά. Όσο μεγαλώνει, τόσο ομορφαίνει! Ένα μιλφ υψηλών προδιαγραφών, με πολύ βαθύ... εσωτερικό κόσμο. Αυτή ναι, την παντρευόμουνα. Εδώ την είχε παντρευτεί ο... Κουασιμόδος  Βενσαν Κασελ, σιγά μη φοβηθώ εγώ ο Άδωνις...

3) Πενέλοπε Κρουζ

 Μπήκε για πρώτη φορά στην ζωή μου στο "Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι". Θυμάμαι τότε ότι πολλοί νεαροί παίζανε τα... μαντολίνα τους, όταν την είχαν πρωτοδεί! 

 Εδώ που τα λέμε όμως ήταν, είναι και θα είναι μια θεά! Ίσως παίζουν ρόλοι οι ισπανκές ρίζες της, ίσως η μαγεία της έχει να κάνει με αυτά το ερωτικό και εκφραστικό βλέμμα της, ίσως πάλι να είναι απλά μια γυναίκα που γεννήθηκε για την... καταστροφή! 
 Δε με νοιάζει, δεν θέλω να ξέρω, δεν με απασχολεί αν είναι πιστή όσο η Πηνελόπη του Οδυσσέα.  Θέλω απλά ένα Σαββατοκύριακο μαζί της σε ένα φτηνό ξενοδοχείο της Βαρκελώνης (για ακριβό δε με φτάνει ο μισθός μου), αυτή να μου μιλάει και γω να την κοιτάω τα... τέσσερα μάτια της. Και έπειτα να της τα... πετάξω έξω.

4) Κάθριν Ζέτα Τζοουνς

  Ουαλή σου λέει μετά! Χαχαχα, ας γελάσω. Είναι δυνατόν αυτό το πλάσμα, αυτή η παθιασμένη και φλογερή γυναίκα, να είναι Βρετανίδα? Όχι δεν γίνεται, δε μπορεί, κάποιο λάθος θα έχει γίνει. Μετά απο αυτό δηλαδή που παντρεύτηκε τον Μαϊκλ Ντάγκλας...

 Μα βρε ομορφιά μου, βρε παιδαρέ μου, τον Ντάγκλας βρήκες? Χαθήκανε τα καλά παιδιά σαν και μένα? Όπως και να έχει την γουστάρω απίστευτα.
 Γιατί παίζει το ματάκι της, γιατί έχει υπέροχο χαμόγελο, θεσπέσιο μπούστο, τρομερό σώμα και... μεσογειακή (και ουχί Βρετανική) ομορφιά! Κάθριν, άσε τον πορνόγερο και έλα στον Μάκη που ξέρει να εκτιμάει τα σοβαρά μιλφ...

5) Μέγκαν Φοξ

 Οκ ξέρω, το τερμάτισα. Άφησα τελευταία και εννοείται όχι καταϊδρωμένη την Μέγκαν Φοξ. Τον διάβολο μεταφιεσμένο σε γυναίκα. Με αυτό το... δολοφονικό βλέμμα και τα γκριζοπράσινα μάτια να σε καρφώνουν αλύπητα. Με αυτό το σφριγηλό και σχεδόν... απατηλό κορμί να διασχίζει τους διαδρόμους του μυαλού σου. 

 Με αυτή την απόκοσμη γοητεία να τρομάζει αλλά και να σαγηνεύει ταυτόχρονα, η Αμερικανίδα ηθοποιός όχι απλά το΄χει αλλά το... δίνει κιόλας. Δώσε και σε μας τους φτωχούς ρε κοπέλα μου! Τίποτα, την θέλω και αυτή πάει και τελείωσε. Και ας μην μαγειρεύει ούτε βραστό νερό.  Και ας είναι στριφνή και περίεργη. Εγώ θα της τραγουδάω την επιτυχία των Μπλε "σου λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου..". Αχ ρε Μέγκαν...

Αυτό ήτανε λοιπόν. Τέλος. Ένα κείμενο που δεν ήθελα να τελειώσει. Και μη νομίζετε πως ξέχασα κάποιες. Είναι οι προτιμήσεις μου αυτές. Και καθαρά..μελαχρινές προτιμήσεις. 
 Για διάφορους λόγους έμειναν έξω πολλές. Εύκολα θα μπορούσα να είχαν μπει γυναίκες όπως η Σοφία Λορεν, η Τζένιφερ Λοπεζ (μέσα στις τρεις κορυφαίες όλων των εποχών),  η Αντζελίνα Τζολί, η Ελληνίδα Μπελούτσι, Μαρία Κορινθίου, η Όλγα Κεφαλογιάννη (έχω τρέλα με αυτή), η Κιμ Καρντάσιαν, η Ελίζαμπεθ Τέϊλορ και πάει λέγοντας. 

Μπορεί τώρα που το ξανασκέφτομαι να ξέχασα μερικές. Την Ειρήνη, την Μαρία, μια άλλη συμμαθήτρια που είχα παλιά στα Αγγλικά την Τζίνα και πάει λέγοντας. Ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Μελαχρινές είναι αυτές... Τα ξαναλέμε.

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

Ο "πόλεμος" και ο πόλεμος...


Φτιάχναμε καπέλα από χαρτί
είχαμε και ξύλινα ντουφέκια
κι ήτανε ο πόλεμος γιορτή
στα παλιά μας στέκια...

Όλοι σε φωνάζαν αρχηγό
κι ήξερες μονάχα να διατάζεις
κι έτρεχα ξοπίσω σου κι εγώ
για να με κοιτάζεις...

Έγειρες στη γη να κοιμηθείς
κι έγινε η καρδιά σου κυπαρίσσι
σου 'πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς
κι όμως έχω ζήσει...




Υ. Γ. Τα καπέλα απο χαρτί δεν είναι πλέον αρκετά μιάς και τα κεφάλια γεμίζουν με αληθινό αίμα...Τα ξύλινα ντουφέκια, γίνανε καλάζνικοφ και χειροβομβίδες, ο "πόλεμος" και τα παχνίδια στις γειτονιές γίνανε πιά παιδικά κορμιά θαμμένα κάτω από τόνους λάσπης και οι... αρχηγοί καθοδηγούνε τα πιόνια τους σε αυτόν τον παραλογισμό της ανθρώπινης ύπαρξης... Κάποιοι σκοτώνονται, κάποιοι άλλοι είναι ζωντανοί νεκροί  και όλα αυτά δεν μοιάζουν ούτε με αθωο παιχνίδι, ούτε με όνειρο. Είναι μιά ζοφερή πραγματικότητα... 




Στίχοι: Λ. Παπαδόπουλος-Μουσική: Μ. Λοϊζος-Ερμηνεία: Χ. Αλεξίου

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016

Τα... Οκτωβριανά

  Καταρχήν, ξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Εδώ μιλάμε για εξέγερση αγάπης (ντάξει και λίγο ειρωνείας). Με το που... έσκασε μύτη ο Οκτώβριος, τσουπ να τα και τα τσόκαρα! 
  Ποιά τσόκαρα? Εάλα ρε παιδιά. Ανοίξτε κανα... κανάλι! Όλο δηθενιές και τέχνες και βιβλία και μουσεία και παρέες και έρωτες και δημιουργίες μου είστε! Απο ούσία μηδέν. 
 Τα πραγματικά δράματα δεν τα βλέπετε? Τις πανελίστριες που δεν θα έχουν ένα ...στρινγκ της προκοπής να βάλουν, δεν τις λυπάστε? Τους καναλάρχες που δεν θα μπορούν να πατρονάρουν τον ελληνικο λαό δεν τους εστερνίζεστε? Μα τι σόι άνθρωποι είστε εσεις βρε? 

Αααααααα (μαρσάρω κιόλας) δεν θα τα πάμε καλά μου φαίνεται. Δεν θα έχουν να φάνε τα παιδιά το καταλαβαίνετε?΄Δεν το περίμενα ποτέ που θα έρθει η εποχή, που ότι ξέραμε, οτι μας μεγάλωσε, ότι μας έκανε αυτό που είμαστε σήμερα ως λαός, θα καταρρεύσει. Μια ζωή χωρίς κους-κους, χωρίς κατινιές, χωρίς μοντέλα-γλάστρες που δεν θέλουν πότισμα (είναι...ποτισμένες αυτές μη νοιάζεστε), χωρίς ευθυτενείς νεανίες με άτριχο στήθος, τι ζωή είναι? Τι αξία έχει?

  Τώρα βέβαια εδώ που τα λέμε τίποτα δεν έχει τελειώσει. Και να ξέρετε η εκδίκηση της πανελίστριας και των καναλαρχών θα είναι πολύ σκληρή. Έτσι και τα καταφέρουν και επιβιώσουν? Μαύρο θάψιμο που μας έφαγε! 
  Γιαυτό σας λέω για να μπει καλά ο μήνας και για να βγει ακόμα καλύτερα λογικευτείτε.  Υποστηρίξτε! Βγείτε στους δρόμους. Ο Οκτώβρης θα είναι ο μήνας επανάστασης των αδικημένων επιχειρηματιών-καναλαρχών-καρεκλοκένταυρων και των ριγμένων ξεκώλων (και έλεγα πως να το γράψω, πως να το γράψω...). Βγάλτε λίγη αγάπη απο μέσα σας μωρε. Τι κοστίζει?

 Ααααααα (ξαναμαρσάρω) και μην δίνετε βάση στα ανούσια που μας κατακλύζουν. Ποια φτώχεια τώρα, ποιος πόλεμος και τι μας νοιάζει για τα παιδάκια που καταπλακώνονται απο τόνους λάσπης και πέτρας, όταν οι καλοί Δυτικοί τα βομβαρδίζουνε... Και τι να λέει που οι συντάξεις κόβονται απο δέκα μεριές. Και σιγά τώρα την ανεργία που έχουμε... Εσείς, εμείς, όλοι έχουμε έναν στόχο. Save the xekola! Free Kontominas!

Υ.Γ. Καλό μας μήνα!

Αναγνώστες

Page translation