Άδεια κούνια - Μισώ (28ο Συμπόσιο Ποίησης)

Άδεια κούνια

Πέρα δώθε-πέρα δώθε, πολύ μουντό αυτό το απόγευμα
Που είνaι τα παιδιά; Ο Βιτάλι, η Αλεξία, ο Όλεγκ;
Πέρα δώθε-πέρα δώθε,περίεργοι θόρυβοι ακούγονται
Με ξέχασαν άραγε; Εμένα που τους πήγαινα ψηλά;

Πέρα δώθε- πέρα δώθε, σκοτείνιασε ο ουρανός
Γιατί ακούγονται κραυγές;
Πέρα δώθε-πέρα δώθε, ακούω μπότες να χτυπάνε
Γιατί χάθηκε ο ήλιος;

Πέρα δώθε-πέρα δώθε, νιώθω μισή έτσι αδειανή που είμαι
Παιδιά είναι αυτά που κλαίνε;
Πέρα δώθε-πέρα δώθε, μυρίζει θάνατος τριγύρω
Όλεγκ, Βιτάλι, Αλεξία, έι παιδιά, γιατί είστε ψηλά;
Μόνο εγώ σας πήγαινα εκεί...

-----------------------

Μισώ

"Τον πόλεμο μισώ και απ΄την ζωή αποζητώ,
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
Κι ας ήταν μια φορά να με 'χες πάρει αγκαλιά
Το ξέρω σου ζητώ παρά πολλά..."

 

"Δεν θέλω καρδιά μου κλαις"

Νικόλας Άσιμος

Μισώ την μυρωδιά του
Τον τρόπο που βρωμάει η σάρκα του
Μισώ τους ήχους του
Τον τρόπο που ακούγονται τα ουρλιαχτά του
Μισώ την μοναξιά του
Τον τρόπο που χωρίζει τους ανθρώπους

Μισώ την ασχήμια του
Τον τρόπο που γελάει με το θανατικό του
Μισώ την δύναμη του
Τον τρόπο που επιβάλλεται στις ζωές μας
Μισώ το θράσος του
Τον τρόπο που σκοτώνει τα παιδιά

 

 Αυτές λοιπόν, ήταν οι συμμετοχές μου στο 28ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργανώνει η αγαπημένη μου Αριστέα (https://princess-airis.blogspot.com/). Ένα Συμπόσιο που έκρυβε πολλές εκπλήξεις και συγκινήσεις για ακόμη μια φορά. Η έμπνευση της, να  γράψουμε για τον πόλεμο χωρίς επιλογή συγκριμένης λέξης, ήταν πραγματικά εξαιρετική.

 27 ποιήματα-καταθέσεις ψυχής-διαμαρτυρίες, διαγωνίστηκαν, διαβάστηκαν και τελικά βαθμολογήθηκαν. Συγχαρητήρια στη νικήτρια Σταυρούλα Δεκούλου (https://st-dekouloupapadimitriou.blogspot.com/), που έγραψε ένα ποιήμα που συγκίνησε και κέρδισε τις εντυπώσεις. Δεν ήταν το μόνο, γ'αυτό θέλω να συγχαρώ όσες και όσους έγραψαν, διάβασαν και βαθμολόγησαν σε αυτή την γιορτή μας.  Όλα τα κείμενα είχαν κάτι να πουν.   

 Από την Σταυρούλα μέχρι την Γιούλη. Απο το πρώτο μέχρι το τελευταίο. Οι βαθμοί δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει η αλληλεπίδραση και η δημιουργία.  Σημασία έχει που οι φωνές μας γίνονται δημιουργικές, γίνοντα ερωτικές και αστείες, ιδιαίτερες και όταν χρειάζεται φωνές διαμαρτυρίας.

 Κάθε φορά που έρχεται η στιγμή να γράψω νιώθω αυτό το καρδιοχτύπι, την αγωνία, να βγουν οι λέξεις απο μέσα μου με τρόπο ποιητικό και λυρικό. Με βοηθάει πολύ το Συμπόσιο στον τρόπο που γράφω και σκέφτομαι. Και αυτό το οφείλω στην Αριστέα. Εν αναμονή του επομένου λοιπόν...

 

 ΥΓ. Μη νομίζετε ότι ξεχνάω την κάψα μου για την πρωτιά. Απλά είπα να μην κάνω εκτενη αναφορά γιατί στο τέλος θα με περάσουν για γραφικό (σιγά τα νέα). Σας φιλώ!