Είσαι...

 
"Είναι το καλοκαίρι η εποχή των ανεπαίσθητων ερώτων",

έτσι πίστευες- μα εγώ κάθε Αύγουστο σε ερωτεύομαι βαθιά,

"Είναι το ηλιοβασίλεμα μια αντανάκλαση ψεμάτων",

έλεγες συχνά- μα εγώ το έβλεπα να καθρεφτίζεται στα μάτια σου

Και τα μάτια, ξέρεις, δε λένε ποτέ ψέματα...

"Είναι η ζωή ένα παιχνίδι ρόλων",

μου έγραφες στα πρωινά σου ραβασάκια- μα η ζωή δεν είναι παιχνίδι,

"Είναι ο έρωτας η αρχή όλων των κακών" ψέλλιζες,  κοιτώντας την καλοκαιρινή μπόρα έξω από το παράθυρο- μα ο έρωτας είναι το πιο όμορφο ατελές συναίσθημα

"Είναι ο εαυτός μου ο μεγαλύτερος εχθρός μου"

φώναζες κλαίγοντας τις στιγμές που μαλώναμε - μα εμείς είμαστε ο Παράδεισος και η Κόλαση μαζί σου έλεγα με όλη την δύναμη της καρδιάς μου

Είναι, είναι, είναι...

Και μέσα σε αυτόν τον χαμό ξεχνούσες πάντα τι, πραγματικά, εσύ είσαι

Το μαγικό χρώμα μιας πορφυρής δύσης, η δροσερή αύρα ενός ανατέλλοντος πρωινού,

η πρώτη και τελευταία ανάσα από την αναπνοή μου, η ζωή της ζωής μου. Αυτό είσαι...

----------------------

 Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 24ο Συμπόσιο ποίησης, που διοργανώνει η Αριστέα μας (https://princess-airis.blogspot.com/). Τι και αν είμαστε στα μέσα του καλοκαιριού. Τι και αν κάποιοι και κάποιες κάνουνε βουτιές, τι και αν βγήκε ο Κούλης πρωθυπουργός. Το Συμπόσιο... φώναξε για άλλη μια φορά ότι είναι εδώ. Το καλύτερο δρώμενο της μπλογκόσφαιρας για μένα. Μακράν του δευτέρου. Συγχαρητήρια σε όσους και όσες έγραψαν, διάβασαν και βαθμολόγησαν.

Εγώ το προσπάθησα για ακόμη μια φορά και έμεινα με την... γλύκα που λένε! χαχαχα! Μ'αρέσει πολύ αυτή η δημιουργική διαδραστικότητα. Και ελπιζω να συνεχιστεί. Η Μαρία-λέγε με συλλέκτρια βραβείων-Κανελλάκη (http://toapagio.blogspot.com/) με το εξαιρετικό ποίημα Αμφιλύκη κέρδισε επάξια την πρώτη θέση. 

Κλείνοντας να πω ότι προχωράμε κάθε φορά όλο και πιο ποιοτικά και με νέες παρουσίες. Πολύ σημαντικό αυτό. Το πιο σημαντικό μαζί με την διαδραστικότητα που έχει πετύχει η Αριστέα με το Συμπόσιο. Αυτά και ευελπιστώ κάποια στιγμή να δεήσει ο καλός Θεός της ποίησης και να κερδίσω και γω την πρώτη θέση (απαπαπαπα κλάψαααα) Σας φιλώ!

Τσουρουφλιστός Ιούλιος...

 Ξέρω, ξέρω καθυστέρησα, δεν ειναι ανάγκη να φωνάζετε και σεις από πάνω. Έχω που έχω την υπενθύμιση του μυαλού που ουρλιάζει "γράψε, γράψε, γράψε, γράψε!" μιας και λέει 6 του Ιούλη ο μήνας.

 Αλλά λίγο η ζέστη, λίγο οι επερχόμενες εκλογές, λίγο τα μωρά που μου έχουν πάρει (όσο απέμεινε τελοσπαντων) το μυαλό καθυστέρησα λιγάκι. Αλλά ναμαι! Πολύ ζέστη παιδιά. Δηλαδή ο Ιούλιος παραμπήκε καυτός!
 Δεν παραπονιέμαι άλλο όμως γιατί είμαστε στην καρδια του καλοκαιριού και όπως και να έχει υπάρχει και η καλή πλευρά. Τα καρπούζια ας πουμε και τα πεπόνια που τα λατρεύω, οι παγωτάρες, οι βουτιές στην θάλασσα και βεβαίως τα κορίτσα τα ζουμπουρλούδικα που φέρνουν τον καύσωνα και χωρίς... καύσωνα! 

 Μην σας κουράζω ομως με πολλά λόγια. Σας αφήνω με ένα τραγουδάκι της εποχής (παλιό αλλά καλοκαιρινό) και με την ευχή όποιος βγει την Κυριακή πρωθυπουργός, να αλλάξει τα μυαλά του και να κοιτάξει επιτέλους το συμφέρον και το καλό του τόπου (νταξ ούτε στο όνειρο καλοκαιρινής νυχτός τέτοια φαντασία). Σας φιλώ και τα ξαναλέμε!

Καλό μας μήναααααα!

Στίχοι-Μουσική: Νάμα

Ηλεκτρικά χιονίζει 

Στου κόσμου την οθόνη 

Τίποτα δε θυμίζει 

Πως δεν είμαστε μόνοι. 

Κανένας δεν το ξέρει

Μα ένα μακρύ ταξίδι 

Στις άκρες των ματιών μας 

Έχει αρχίσει ήδη. 

 Κι αν έχει ξημερώσει 

Μια γκρίζα μέρα μπορεί 

Μια σου ματιά να φέρει άλλη εποχή.

 

 Ζεστό καλοκαίρι μια ματιά σου θα φέρει 

Ζεστό καλοκαίρι στην καρδιάς μου τα μέρη.

 Ηλεκτρικά χιονίζει

 Στου κόσμου την οθόνη 

Ο χρόνος μας γνωρίζει 

Μας δένει μας ενώνει

 Κανένας δεν το ξέρει

 Μα εμείς οι δυο μπορούμε 

Στις πιο κρυφές αλήθειες 

Το νόημα να βρούμε

 Κι αν έχει ξημερώσει 

Μια σκοτεινή εποχή 

Εμείς θα φτιάξουμε τον κόσμο απ’ την αρχή...