Το τελευταίο διάστημα συμβαίνουν διάφορα τριγύρω μας, πρωτόγνωρα αλλά ουχί εξωπραγματικά, μιας και τίποτα δεν δείχνει πια να μας εκπλήσσει. Τίποτα να μας ταρακουνά, παρά ίσως μόνο για λίγες ώρες η μέρες. Και δεν ειναι η απάθεια αυτή καθαυτή που με τρομάζει. Αλλά ο τρόπος που απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλο. Ο τρόπος που ο καθένας απο μας κλείνεται στο καβούκι του.
Ξέρω πως δεν ειναι κάτι καινούργιο αυτό που λέω, δεν ανακάλυψα την Αμερική. Σίγουρα όμως αυτή η αποξένωση και αποκτήνωση που την νιώθεις, την "βλέπεις" σε κάθε ανθρώπινη σχέση, είναι κάτι που έρχεται με φόρα. Κάτι που μοιάζει με ολοκληρωτικό καθεστώς. Κάτι δυστοπικό και τρομακτικό.
Και δεν ειναι μόνο η συνήθεια που μας έχει "ρίξει στάχη στα μάτια" και δεν βλέπουμε ότι μόνο κακό είναι για μας αυτό που συμβαίνει. Αλλά μας αρέσει κιόλας αυτή η κατάσταση. Γουστάρουμε ρε παιδί μου πως το λένε. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον διπλανό μας, τον γείτονα, τον φίλο, τον συγγενή, τον συνάδελφο. Και δασκαλίζουμε. Γινόμαστε το βέλος στο τόξο αυτού που ορίζει τις καταστάσεις και μας "έχει κάνει το μυαλό κιμά".
Αν χαθεί η ανθρώπινη επαφή, η ανθρώπινη υπόσταση, η δύναμη της συλλογικότητας, η ενσυναίσθηση, τότε πιστέψτε με, δεν θα έχουμε καμιά διαφορά από τα κτήνη των μεσαιωνικών βιβλίων που αναπαριστούν την αιώνια Κόλαση.
Και για να επανέλθω και στην αρχή του κειμένου, αυτό το "σκέψεις συμπληρωματικές των δικών μου" που είπε ο Τσαρούχης είναι η ουσία των πραγμάτων Η αλληλοσυμπλήρωση, η συνέχεια μιας σκέψης η μιάς ιδέας, είναι το ανθρώπινο μεγαλείο. Αυτή η συμπόρευση και το μαζί σε ότι συμβαίνει, είναι η συνταγή της ευτυχίας. Η συνταγή για να πει κάποιος, ότι αυτό είναι η αξία της ζωής. Γιατί όπως έχει γράψει και ένας άλλος μεγάλος, ο Τάσος Λειβαδίτης, "Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλο, είμαστε κιόλας νεκροί...". Τα ξαναλέμε.
Καλησπέρα Μάκη μου. Αφουγκράζομαι τις ευαισθησίες σου, αγαπητέ φίλε. Με εκφράζουν απόλυτα και τις συμμερίζομαι. Είναι αλήθεια ότι ζούμε μια δυστοπία και μια παρακμή. Και φυσικά υπάρχουν αίτιοι και υποκείμενα για αυτήν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε φυσικά και εμείς μέρος του προβλήματος, Μάκη μου καθώς, εδώ και καιρό, έχουμε ασπασθεί αυταπάτες και κρυφτεί πίσω από περίτεχνα άλλοθι, για να δικαιολογήσουμε την αδιαφορία, την παθητικότητα, την εγκατάλειψη και το σύνδρομο της ήττας.
Γιατί η εξουσία έχει στήσει μια χαρά τη μηχανή της και εμείς αναπαράγουμε το σκηνικό της.
Χειραφέτηση χρειάζεται, Μάκη μου, χειραφέτηση.
Καλό Σαββατοκύριακο φίλε μου.
Καλησπέρα Γιάννη. Συμφωνώ αντίστοιχα. Είμαστε μέρος του προβλήματος και πολλές φορές το ίδιο το πρόβλημα. Όλοι οι λόγοι που αναφέρεις έχουν βάλει το λιθαράκι για αυτή την κατάσταση.
ΔιαγραφήΚαι το τέλος σου. Πιο σύμφωνο δε θα μπορούσε να με βρει. Να είμαστε καλά φίλε!
Ναι, αυτό το ανθρώπινο μεγαλείο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Μάκη μου
Υπάρχει μέσα μας Κική μου. Ας το δουλέψουμε! Φιλιά!
ΔιαγραφήΘα αναφέρω, ως σχόλιο τη ρήση του Αντόνιο Γκράμσι: " Είμαι απαισιόδοξος λόγω ευφυίας και αισιόδοξος λόγω θέλησης". Νομίζω πως ταιριάζει απόλυτα σε πολλούς από μας, σ' αυτούς τους μαύρους καιρούς που ζούμε. Το παλεύουμε Μάκη, με κάθε τρόπο ακόμα και με εκείνον που μας διαλύει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα αναφέρω και το άλλο εξίσου ωραίο που με εκφράζει.
" Τι είναι η ουτοπία; Κάτι που όταν το πλησιάζεις ένα βήμα, απομακρύνεται δύο. Όταν το πλησιάζεις δύο, απομακρύνεται τέσσερα. Και τότε τί νόημα έχει; Σε κάνει να προχωράς"
Καλό βράδι Μάκη!
Οι ρήσεις που έγραψες Μαρία δίνουν πολλές απαντήσεις. Η θέληση είναι μια αρχή για να αλλάξουν τα πράγματα. Κινεί τα νήματα, αλλάζει τις καταστάσεις. Σε ευχαριστώ πολύ!
Διαγραφή