Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Μια ευκαιρία για τον Παύλο!

Αναδημοσίευση από το blog της Κατερίνας (http://www.kapaworld.gr)

Ο Βασίλης είναι ο μπαμπάς του Παύλου. Ο Βασίλης έχει νονά τη μαμά μου, οπότε είναι σαν να λέμε πνευματικός της γιος. Αυτό πάντα μας έκανε λίγο...συγγενείς. Όταν ήμασταν μικρά και πηγαίναμε στο χωριό ο Βασίλης που είναι λίγο μεγαλύτερος μου κρυβόταν στα σκοτάδια και όταν περνούσαμε με την ξαδέρφη μου μας κατατρόμαζε και ουρλιάζαμε σαν χαζές. Μεγάλο κάθαρμα  ο Βασίλης που από μικρή με φώναζε κουμπάρα για να μου σπάσει τα νεύρα και πάντα τα κατάφερνε! Τελικά κατάφερε να με κάνει και κανονική του κουμπάρα μιας κι εγώ τελικά τον πάντρεψα!!!



Ο Βασίλης ήταν πάντα ένα χαρούμενο παιδί, έτσι τον θυμάμαι πάντα, μα τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει...

Έχει τρεις γιους. Περήφανος για τον κάθε έναν από αυτούς, μα εδώ και δυο χρόνια ζει το αδιανόητο γιατί η οικογένεια του ζει το αδιανόητο!



Θα σας συστήσω τον μεσαίο του γιο τον Παύλο. Ο Παύλος είναι δεκαεπτά χρονών, όμορφος σκέτο αστέρι αφού κατάφερε και πήρε τα πιο όμορφα χαρακτηριστικά και των δυο γονιών του! Τρελαίνεται να παίζει μπάσκετ, να ζει έντονα, να βγαίνει με τους φίλους του...αγαπά τους υπολογιστές και τη μουσική...μα  δεν μπορεί να χαρεί τίποτε από όλα αυτά γιατί τα τελευταία δύο χρόνια έγινε μαχητής της ζωής. Της δικής του ζωής.


Διαγνώστηκε με μια επιθετική Λευχαιμία τύπου Τ και παρόλο που ο αδερφός του είναι συμβατός δότης ο οργανισμός του δεν δέχθηκε την μεταμόσχευση μυελού των οστών...κι αυτό έφερε μια ακόμη ανατροπή, μια αγωνία και μάχη με το χρόνο...Ο Παύλος πρέπει άμεσα να φύγει στην Αμερική! Στην Βοστόνη. Στον τόπο των θαυμάτων. 

Τα παιδιά ζουν σε ένα μικρό χωριό στον τόπο καταγωγής της μαμάς μου κι είναι εντυπωσιακό πως όλο το χωριό κινητοποιήθηκε κι άρχισε να διοργανώνει εράνους και μπαζάαρ και κάθε λογής διοργανώσεις με στόχο να μαζευτούν χρήματα και κατάφεραν πολλά, μα απέχουμε πολύ από το στόχο! Είναι εντυπωσιακό και συγκινητικό πολύ πως μια μικρή και φτωχική κοινότητα ανθρώπων οργανώνεται για να βοηθήσει μια οικογένεια που υποφέρει. Για να χαρίσει ελπίδα, σε ένα παιδί!
Είναι εντυπωσιακό πως ένα παιδί που κινδυνεύει γίνεται χωρίς δεύτερη σκέψη, παιδί μας! 
Με συγκίνησε αυτή η αυταπάρνηση, αυτή η τρομερή δύναμη των ανθρώπων...



Στο τηλέφωνο ο Βασίλης ήταν σκεπτικός. "Είναι πολλά τα χρήματα που χρειαζόμαστε" μου είπε...μα δεν γίνεται να απογοητευτούμε και να μην προσπαθήσουμε. Δεν γίνεται να μην δώσω στο παιδί μου αυτή την ελπίδα!"

Δεν μιλούσα πια με το Βασίλη, τον φίλο, κουμπάρο, κολλητό από τα παλιά που κάναμε φάρσες και γελούσαμε. Μιλούσα με έναν πατέρα σε αγωνία. Σε φόβο...Πως είσαι; Τον ρώτησα. 
"Όσο ο  Παύλος είναι καλά και  δεν τα παρατάει είμαι καλά!" 
Συγκινήθηκα βαθιά... Πως είναι η ψυχολογία του παιδιού; τον ρώτησα ξανά.  
''Αν τον δεις θα σκεφτείς πως φαίνεται λίγο ταλαιπωρημένος κι είναι αδυνατισμένος, κατά τα άλλα είναι θηρίο! Δίνει μεγάλο αγώνα, παλεύει ασταμάτητα δυο χρόνια τώρα! και δίνει σε όλους μας δύναμη." Μιλούσε με τόση περηφάνια για το γιο του... Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα...

Το να κινδυνεύει η ζωή του παιδιού σου είναι κάτι το τρομερό. Ξέρω πως υπάρχουν εκατοντάδες, χιλιάδες άνθρωποι που ζουν με αυτό το φόβο που εμείς δεν μπορούμε να διανοηθούμε...μα τώρα, αυτοί οι τρομαγμένοι γονείς είναι άνθρωποι κοντινοί. Άνθρωποι που αγαπάμε, άνθρωποι που νιώθουμε την αύρα του τρόμου τους...

Αγαπημένοι...Αυτή η ανάρτηση αφορά ένα παιδί...Ένα δεκαεφτάχρονο πλάσμα, που έχει πολλά να δει και να νιώσει και να ζήσει και έχει δικαίωμα στο όνειρο και στην ελπίδα...Δυο χρόνια τώρα οι γονείς και τα αδέρφια του Παύλου ζουν με τη συνεχή απειλή, πως θα τον χάσουν και χρειάζονται να ανάψουν ένα φως στο σκοτάδι που ζουν.
Αν μπορούμε όλοι εμείς οι άνθρωποι να τους χαρίσουμε μια ευκαιρία...Μια ευκαιρία για το πολυτιμότερο αγαθό. Την ίδια τη ζωή!

Χρειάζονται πολλά χρήματα μα είμαστε κι εμείς πολλοί και το περίσσεμα μας λίγο, μα το περίσσεμα αγάπης πολύ!
Είναι Παρασκευή κι ακολουθούν ημέρες ξεκούρασης αγαπημένοι και αν μπορούμε όλοι αυτό το Σαββατοκύριακο να στερήσουμε από τον εαυτό ή από τα παιδιά μας κάτι μικρό, ένα σακουλάκι πατατάκια, ένα παγωτό, ένα σινεμά, μια μπύρα, μια πίτσα...και να προσφέρουμε αυτά τα δυο, τρία, πέντε ευρώ για να χαρίσουμε ελπίδα στο αγόρι μας!

Δεν σας το ζητώ αγαπημένοι, μα ελπίζω...ελπίζω πραγματικά στα θαύματα της ζωής κι εσείς με κάνατε να πιστεύω ακόμη περισσότερο στο θαύμα των ανθρώπων! 

Σας παραθέτω τον αριθμό μέσω του οποίου η οικογένεια προσπαθεί να συγκεντρώσει όσο πιο άμεσα γίνεται ένα αξιοσέβαστο και πολυπόθητο ποσό για να μπορέσει να μεταφερθεί ο Παύλος στη Βοστόνη.
ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ-ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ-ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ ΣΟΥΣΑΝΑ
ΑΡΙΘΜ.ΛΟΓ.428/537100-79
ΙΒΑΝ GR8101104280000042853710079
ΚΩΔ.SWIFT ΤΡΑΠΕΖΑΣ (BIC) ΕΤΗΝGRAA
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
Τηλέφωνο Επικοινωνίας Σουζάνα Κυριακίδου Μαμά Παύλου 6986789490

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

Οτι ανεβαίνει... κατεβαίνει

 
Μου είπες "φεύγω, γεια, σ' αφήνω"
Σου είπα "μείνε, σ' αγαπώ"
Μου είπες "δε μπορώ να μείνω"
Σου είπα "άντε στο καλό"

Νομίζεις πίσω σου θα τρέξω
Ότι θα βάλω τις φωνές
Ότι μονάχος δε θ' αντέξω
Χρυσό μου, νόμιζε ό,τι θες

Ό, τι ανεβαίνει κατεβαίνει
Ό, τι γυρίζει σταματά
Ό, τι επιστρέφει ξαναφεύγει
Ό, τι περνά ξαναπερνά

Ό, τι φουσκώνει ξεφουσκώνει
Ό, τι ραγίζει κολλά
Ό, τι βιδώνει ξεβιδώνει
Ό, τι ξεχνάμε μας ξεχνά

Σαν ρόδα είναι και γυρίζει
Ο κόσμος, μάτια μου, που λες
Μας παίρνει πίσω ό,τι χαρίζει
Και μας φορτώνει με ψευτιές

Γι' αυτό παχιά μεγάλα λόγια
Ποτέ σου πια μην ξαναπείς
Γιατί τα ζόρικα τα σόγια
Σβήσανε πριν να γεννηθείς
 


Τραγούδι: Γ. Μαρίνος
Στίχοι: Τ. Καρνάτσος-Μουσική: Δ. Γεωργίου

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

Ακόμα και οι τοίχοι έχουν... μιλιά Νο6

2 μήνες και κάτι, ήταν αρκετοί.  Ε ναι. Δε μπορώ να κρατηθώ μακριά από τα συνθήματα στους τοίχους των πόλεων. Δε γίνεται, πως το λένε. Εκεί έξω κυκλοφορούν τρομεροί ποιητάδες κυρία μου, που λέει και ο Λαζόπουλος (και εσχάτως και ο Λιάγκας). Όσο τα διαβάζω τόσο δεν τα χορταίνω. Συνθήματα γεμάτα λυρισμό, συναίσθημα, τρέλα.... Κοπιάστε και... θαυμάστε!


Βυζιά...









Άντρακλα μου εσύ... Ερωτύλε μου!!!











Σε παρακαλώ φιλαράκι, μην το παίρνεις τόσο κατάκαρδα...













Δηλαδή για μας τους κοντούς, μελαχρινούς, μπιρμπιλομάτηδες τίποτα???












Ισιδώρα last year. Καλλιόπη this year...









 

Ωχ... Καλά ξεμπερδέματα...














Οπωσδήποτε. Και γω μόλις φάω ρεύομαι κάμπιες...














Ναι. λέγε τέτοια εσύ, λέγε τέτοια...












Καλά ντε, μη βαράς...


Σουβλάκι με τζατζίκι. Θα με θυμηθείς...




 
Τ΄άκουσες πουλί'μ???

 

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

Τρελό και αγαπησιάρικο...

 Επειδή μερικές-μερικές το παίζουν και πολύ ...ντίβες και επειδή ο κόσμος παραγέμισε...τσόλια (ζητώ συγγνώμη από τις κανονικές γυναίκες), έτσι δηλαδή(ς) για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, έχω να σπικάρω 2-3 φωνήεντα σε μερικές κιουρίες.Ο θεός να τις κάνει...

 Χώσιμο πρώτο. Είναι που είναι δύσκολη η κατάσταση στη σημερινή κοινωνία, χρωστάμε που χρωστάμε σε όποιον μιλάει...γενικώς, έχουμε και την μανδάμ με τα νύχια λεοπάρδαλης, να βαριέται να κουνήσει... 
 Ώπα ρε κοπελίτσα μου. Πάρτο αλλιώς. Άπλωσε κανά ρούχο, φτιάξε κανά φαί, σκούπισε και λίγο, γιατί θα μας φάνε οι αράχνες...

 Χώσιμο δεύτερο. Το ότι σε χαρακτηρίζει μια ναρκισσιστική διάθεση, ότι είσαι ματαιόδοξη, ότι είσαι 50 και λες 41 και μισό, το προσπερνάω. Ότι το ματάκι σου... παίζει όμως σε κάθε έξοδο με το έτερον σου ήμισυ ( εδώ γελάνε), ότι εδώ ο κόσμος χάνεται και συ τα..ψώνια σου, με κάνει και εκνευρίζομαι. Βάρδα λοιπόν και άλλαξε ρότα...

 Χώσιμο τρίτο. Καλά δεν έχεις ούτε ιερό ούτε όσιο??? Ο άλλος σε φροντίζει, σε σκέφτεται, σου κάνει δώρα, σε έχει σαν πριγκήπισσα (ντάξει το παρακάνω το ξέρω...) και συ καλά και ντε να τον κάνεις τάρανδο? Μα καθόλου τσίπα πάνω σου ρε κοπελιά? Καθόλου?

 Χώσιμο τέταρτο και τελευταίο. Μην κάνετε κατάχρηση εξουσίας (ναι, ναι τι διαβάζετε και απορείτε οι γυναίκες εξουσιάζουν τη σήμερον ημέρα). Επειδή το νινί σας δηλαδή σέρνει...διαστημόπλοιο πρέπει να γίνουμε εμείς οι εξωγήινοι σας? Τι σας φταίνε τα αδύναμια αγοράκια και τα σέρνετε πίσω σας και υποφέρουν και χτυπιούνται και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για πάρτη σας?

 Άντε γιατί πολλά μας τα είπατε. Βρε με το καλό βρε με το έτσι, βρε με το αλλιώς, εσείς συνεχίζετε τις τρέλες σας. Σιγά ρε...πριμαντόνες!  

Ούτε "τρελά", ούτε αγαπησιάρικα που λέει και ο Δάντης είστε, για να κάνουμε αιώνια υπομονή! Κανονίστε την πορεία σας γιατί δεν αργεί ο καιρός που οι άντρες θα
βγουμε στον δρόμο διαμαρτυρόμενοι για τα...χάλια σας!

 Υ.Γ. Το παραπάνω δοκίμιο (δε θέλω ουυυυ...) ήταν μια συμπαράσταση προς τους άντρες συναγωνιστές που άντεξαν πολέμους, κακουχίες, πρωινά ξυπνήματα, ξύλο στο γήπεδο, άφθονη κατανάλωση πίτσας και μπύρας και... έπεσαν μαχόμενοι από μια φούστα. Η έστω από ένα στρινγκ... Βαστάτε αδέρφια!


Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016

Ραδιόφωνο: Μέσο... μαγικής επικοινωνίας

  "Σας χαιρέτησα; Δε σας χαιρέτησα! Χαίρετε, τι κάνετε, καλά ευχαριστώ!". Τα λόγια είναι του Γιάννη Βογιατζή, στον ρόλο του ως Μικές και η ατάκα άκρως ραδιοφωνική (αν και έγινε γνωστά τηλεοπτική). Όπως και η ατάκα του Ρόμπιν Γουίλιαμς "Gooood morninnnng Viietnaaaam", από την ομώνυμη ταινία του Μπάρι Λέβινσον, που και πάλι όμως είχε ως θέμα το ραδιόφωνο.
  Επικοινωνία, άμεση και μαγική, ατόφια και ειλικρινής. "Η ακοή είναι μιά από τις πέντε αισθήσεις. Η ακρόαση όμως είναι τέχνη", είχε πει ο Αμερικάνος σκιτσογράφος, Φρανκ Τάϊγκερ. Ε λοιπόν, αυτό είναι το ραδιόφωνο. Μια τέχνη και μάλιστα υψηλής μορφής και αισθητικής. Μια τεχνη που έμαθε και μαθαίνει τους ανθρώπους να ακούνε, να αφουγκράζονται, να σκέφτονται, να αναλύουν...

Λίγα λόγια για την αρχή

 Η αρχή έγινε στο μακρινό 1895, από τον Γουίλιαμ Μαρκόνι, τον "πατέρα" του ραδιοφώνου, που κατόρθωσε να μεταδώσει ηχητικά σήματα Μορς, μέσω ερτιανών κυμάτων. Επίσης, σημαντικό ρόλο στην διάδοση και μορφή του ραδιοφώνου, έπαιξαν και οι επιστήμονες Ρέτζιναλντ Φέσεντεν και Λη Ντε Φόρεστ. 

  Από τότε και ως σήμερα το ραδιόφωνο είναι το μέσο που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στους δύο παγκόσμιους πολέμους, ψυχαγώγησε τους ανθρώπους και συνεχίζει να το κάνει μέσω των μουσικών επιλογών του εκάστοτε ραδιοφωνικού παραγωγού, έφερε κοντά ανθρώπους και χώρες και μέχρι την εμφάνιση της τηλεόρασης, θεωρούνταν η... ναυαρχίδα στον τομέα της επικοινωνίας. 
 Μεταξύ του 1906 και του 1915, ο μηχανικός Φρανκ Κόντραντ, ξεκινάει τις πρώτες εκπομπές με φωνή και μουσική, με κύριο θέμα των εκπομπών του τον αθλητισμό.Το κοινό που άκουγε τον Κονραντ ήταν φανατικό και από εκεί προήλθε και η ιδέα της πρώτης διαφήμισης μέσω ραδιοφώνου. Αυτή, δεν ήταν άλλη από την προώθηση ρούχων ενός μαγαζιού που βρίσκονταν κοντά στην γειτονιά που έμενε ο Αμερικάνος μηχανικός! 

 Η μεγάλη απήχηση της εκπομπής του, "ανάγκασε" την εταιρία Westinghouse, να ασχοληθεί με το νέο αυτό επικοινωνιακό φαινόμενο και η εκτόξευση δεν άργησε να έρθει... 
 Όπως αναφέρει η Βικιπαίδεια "στις 20 Νοεμβρίου 1920 λειτούργησε ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός, ο K.D.K.A., που λειτουργεί ακόμη και σήμερα. Το 1926 εμφανίζεται στην αγορά ραδιοφωνικός δέκτης αρκετά εύχρηστος, ποιοτικός και φθηνός. Από τότε το ραδιόφωνο κατακτά το ευρύ κοινό. Στην πορεία εμφανίζεται και η σύσταση σχετικής νομοθεσίας για την οργάνωση τόσο των σταθμών όσο και των συχνοτήτων εκπομπής. Η εδραίωση, όμως, του ραδιοφώνου έρχεται μετά το 1930. Σε αυτή την περίοδο δημιουργείται το καλά οργανωμένο δίκτυο σταθμών (κρατικών και ιδιωτικών) τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη".

2ος Παγκόσμιος και Ροκ εν ρολ...

Κατά την διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου το ραδιόφωνο χρησιμοποιείται κατά το...δοκούν! Οι μεν Γερμανοί και όσοι τους υποστήριζαν το χρησιμοποιούσαν για προπαγανδιστικούς σκοπούς. 
 Οι συμμαχικές δυνάμεις από την άλλη το είχαν ως μέσο αντιστασιακής δράσης ακόμα και μέσω κωδικοποιημένων σημάτων και ήχων, με τα αποτελέσματα σε πολλές περιπτώσεις να είναι καθοριστικά στην πτώση του Γ΄Ράιχ...  Όλα κυλούσαν καταπληκτικά για το ραδιόφωνο μέχρι την εμφάνιση ενός πολύ δυνατού αντιπάλου... 
 Η λύση που έψαχναν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί στην λαίλαπα της πρωτοεμφανιζόμενης τηλεόρασης την δεκαετία του 40΄, έρχεται με την χρήση μουσικής που είναι πιό κοντά στη νεολαία. Το  ροκ εν ρολ είναι ο ήχος που ξετρελαίνει τους νεους και τις νέες σε Ευρώπη και Αμερική τις δεκαετίες 50' και 60' και οι πρώτοι πειρατικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί κάνουν την εμφάνιση τους. Οι Κάντιλακ παίζουν στη διαπασών τραγούδια του Έλβις, των Μπητλς και του Σινάτρα και το ραδιόφωνο ανεβαίνει ξανά στις προτιμήσεις, όσων θέλουν να ψυχαγωγηθούν άμεσα και οικονομικά...

Η φάση της ωριμότητας και...  η Ελλάδα

Την δεκαετία του 70'. η ηλεκτρονική λυχνία αντικαθίσταται από το τρανζίστορ. Ραδιόφωνο και κασετόφωνο γίνονται... μία συσκευή!
 Οι ραδιοφωνικές εκπομπές πληθαίνουν, οι φωνές του ραδιοφώνου είναι ολοένα και πιο γνώριμες (ηθοποιοί, αθλητές, πολιτικοί, τραγουδιστές, επιστήμονες, αναλαμβάνουν τον ρόλο των παραγωγών) και η θεατρική τέχνη κάνει και εκείνη αμυδρά τα πρώτα της... ραδιοφωνικά βήματα. 
Θεατρικές παραστάσεις παίζονται σε συχνότητες λιγότερο διαδεδομένες, κάτι που το διαπιστώνουμε και εμείς ως χώρα από την δεκαετία του 60΄ και μετά.

 Το 1938 ιδρύεται ο πρώτος ελληνικός κρατικός ραδιοσταθμός και τον εγκαινιάζει ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄. Ακολουθούν ραδιοφωνικές μεταδόσεις από την Ε.Ι.Ρ. και αργότερα ΥΕΝΕΔ, επιθεωρήσεων και μετεφρασμένων έργων του παγκόσμιου θεάτρου. Από το 1950 και μετά εισβάλει στο ελληνικό ραδιόφωνο και ο αθλητισμός, για να φτάσουμε στη σημερινή μορφή του, όπου πλέον παρά την επιβλητική παρουσία της τηλεόρασης, το ραδιόφωνο εξακολουθεί να παραμένει σταθερά στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων χιλιάδων ανθρώπων, έστω και με διαφορετικές μορφές.
 Ραδιοφωνικοί σταθμοί όπως οι Αθήνα 9,84, Geronimo Groovy, ΕΡΑ, Εν λευκώ, Flash, Love radio, Λάμψη, Rock Fm, Kiss fm, Δίεση 101,3, Sport fm και πολλοί άλλοι, άφησαν εποχή (κάποιοι συνεχίζουν και το κάνουν) στα ραδιοφωνικά δρώμενα της χώρας.
 Πλέον και το διαδίκτυο έκανε την εμφάνιση του και εκατοντάδες χιλιάδες ιντερνετικοί σταθμοί λειτουργούν ανά τον κόσμο...

Μέσο μαγικής επικοινωνίας...

 Ολοκληρώνοντας, θα μπορούσαμε  να πούμε πως το ραδιόφωνο είναι πλέον  αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Ένα μέσο που αγγίζει τις βαθύτερες σκέψεις μας, που μας κρατάει παρέα, μας βάζει στη διαδικασία να σκεφτούμε. 
 Δε νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει κλάψει, δεν έχει γελάσει, δεν έχει αφιερώσει ένα τραγούδι σε κάποιον αγαπημένο του, ακούγωντας ραδιόφωνο. Η φωνή των μουσικών και ραδιοφωνικών παραγωγών, είναι η φωνή που έρχεται από μακριά, αλλά είναι φωνή οικεία και δυνατή, φωνή που μιλάει στην ψυχή και την καρδιά μας. 

 Τώρα που το σκέφτομαι, λάθος θεωρείται μέσο μαζικής επικοινωνίας το ραδιόφωνο. Άλλωστε η λέξη "μαζική" μου φέρνει στο μυαλό εικόνες άβουλων ανθρώπων και κατευθυνόμενης σκέψης. Το ραδιόφωνο δεν κάνει αυτό. Κάνει ακριβώς το αντίθετο. Ελευθερώνει σκέψη και ψυχή, δίνει την δυνατότητα για μιά μαγική και ταυτοχρόνως φυσική, επικοινωνία πομπού και δέκτη.  Όπως λειτουργεί η φύση. "Εκείνος που μιλάει, σπέρνει. Εκείνος που ακούει, συλλέγει τους καρπούς", λέει μια Γαλλική φράση. Αυτό είναι το Ραδιόφωνο. Σπορά αυθεντικής και ουσιαστικής επικοινωνίας...


Υ.Γ. Παγκόσμια ημέρα Ραδιοφώνου

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

Ώρα να φ(β)λεβ(φ)αριάσουμε...

 Ξέρω, ξέρω εδώ ο κόσμος καίγεται και γω τα δικά μου! Ασφαλιστικά, μπλόκα, συντάξεις, πορείες, απεργίες, τούτος ο μήνας (τούτος όμως, ούτε ο αποπάνω ούτε ο παραπάνω...), θα έχει συγκλονιστικές αλλαγές! Κοσμογονικές μην σας πω... 

 Και για να καταλαβαινόμαστε δηλαδή, αυτός ο κουτσοφλέβαρος εκτός από τα...γνωστά, Βαλεντίνους (τρομάρα μας), Υπαπαντές, αρχές Απόκρεω (sic) και σία, περιέχει και επίσης τα γνωστά... βλεφαριάσματα. Τι είναι αυτα? Μα θα αρχίσει λογικά να ζεσταίνει λιγάκι (όχι οτι έκανε και κρύο εδώ που τα λέμε), οπότε ο Φλεβάρης και αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει!

 Και όχι οτι τρελάινομαι, μιας και εγώ είμαι του φθινοπωροχείμωνου, αλλά όσο να'ναι, οι κοπελιές θα αρχίσουν να ντύνονται πιό ελαφρά (τώρα που το καλοσκέφτομαι λες και καταλαβαίνουν αυτές από χιόνια, κρύα και βροχές...). Ντάξει, υπομονή ναχουμε να αντέχουμε την καθημερινότητα, την λιτότητα και την... πολύ ποιότητα των καναλιών και όλα θα περάσουν! Θα ΄ρθει η Άνοιξη η λουλουδιασμένη  αν σταματήσουν να απεργούν και οι ανθοκόμοι...) και όλα καλά!

 Τώρα βέβαια που το επεξεργάζομαι, ας κάνει λίγο κρύο ακόμα, για κανά δίμηνο ρε παιδί μου, γιατί αν είναι να πάρουν από τώρα τα μυαλά μας αέρα και αρχίσει η πεταλουδίτσα να γουστάρει τον μαϊμουδίτσο, η λιονταρίνα τον ιπποποταμίτσο (που έλεγε και η Παγκράτη στο "Βασικά καλησπέρα σας"), τότε ζήτω που καήκαμε.

  Υ.Γ. Αααα και που στε εσείς οι ερωτευμένοι...  Μην αρχίσετε πάλι τα σαλιαρίσματα του Αγίου Βαλεντίνου (μεγάλη η χάρη του...). Οχι τίποτε άλλο. Απλά συνήθως μετά από τα μέλια, έρχεται ο χωρισμός και άντε να βρείτε δικηγόρο για διαζύγιο τώρα που βγήκανε όλοι στον δρόμο. Καλό μας μήνα λοιπόν...


Αναγνώστες

Page translation