2 μήνες και κάτι, ήταν αρκετοί. Ε ναι. Δε μπορώ να κρατηθώ μακριά από τα συνθήματα στους τοίχους των πόλεων. Δε γίνεται, πως το λένε. Εκεί έξω κυκλοφορούν τρομεροί ποιητάδες κυρία μου, που λέει και ο Λαζόπουλος (και εσχάτως και ο Λιάγκας). Όσο τα διαβάζω τόσο δεν τα χορταίνω. Συνθήματα γεμάτα λυρισμό, συναίσθημα, τρέλα.... Κοπιάστε και... θαυμάστε!
Βυζιά... |
Άντρακλα μου εσύ... Ερωτύλε μου!!! |
Σε παρακαλώ φιλαράκι, μην το παίρνεις τόσο κατάκαρδα... |
Δηλαδή για μας τους κοντούς, μελαχρινούς, μπιρμπιλομάτηδες τίποτα??? |
Ισιδώρα last year. Καλλιόπη this year... |
Ωχ... Καλά ξεμπερδέματα... |
Οπωσδήποτε. Και γω μόλις φάω ρεύομαι κάμπιες... |
Ναι. λέγε τέτοια εσύ, λέγε τέτοια... |
Καλά ντε, μη βαράς... |
Σουβλάκι με τζατζίκι. Θα με θυμηθείς... |
Τ΄άκουσες πουλί'μ??? |
Τα σχόλιά σου όμως αγαπητέ μου κερδίζουν την παράσταση!
ΑπάντησηΔιαγραφή:) :) Αγαπάμε ποίηση του δρόμου!! πολλά φιλιά!!
Η έμπνευση είναι αυτές οι καταπληκτικές ατάκες των τοίχων Κατερίνα μου! Σε ευχαριστώ πολύ, πολλά φιλιά!
ΔιαγραφήΕκλαψα με τα σχολια σου πραγματικά!!!! Δενυπάρχεις!!! Χαχχαχαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχαχα σε ευχαριστώ Μαρία! Το ξέρω το ξέρω είμαι...ανύπαρκτος!χαχα! Φιλιααααά!
ΔιαγραφήΤα μηνύματα στους τοίχους είναι υπέροχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντα εχουν να πουν τοσα πολλα
Καλημερα και καλο σκ
Καλημέρα Κική! Ναι, είναι και απο τα δύο! Κυρίως λένε πάρα πολλά! Καλο Σ/κ και σε σένα!
Διαγραφή