Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Η Πόλις...

 
"Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.

Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θα βρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.

Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες..."


 

Ποίηση: Κ. Καβάφης-Απαγγελία: Δ. Χορν-Μουσική: Ε. Ρεμπούτσικα


Υ.Γ. 29-05-1453

Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Γενοκτονία Ποντίων: Τ' όνομαμ εν πόνος...

 Μερικές φορές οι αριθμοί δεν έχουν σημασία. Ποτέ δεν θα μπορούσαν άλλωστε να αποτυπώσουν πλήρως το μέγεθος μιας τραγωδίας, πόσο μάλλον μιάς γενοκτονίας...  
 Την περίοδο 1914-1923 εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες του Πόντου, σφαγιάστηκαν και εκδιώχθηκαν από την περιοχή που ζούσαν και μεγάλωσαν, τον Εύξεινο Πόντο. Περιοχές όπως η Σινώπη, η Σαμψούντα, η Τραπεζούντα, η Αμάσεια, η Κερασούντα και γενικότερα η Καππαδοκία και τα παράλια της Μικράς Ασίας, βίωσαν την διαδικασία της μαζικής εκκαθάρισης από το τότε κίνημα των λεγόμενων Νεότουρκών. 
 Μετά δε την Μικρασιατική Καταστροφή, χιλιάδες  Πόντιοι μετακινήθηκαν (κυρίως εκδιώχθηκαν) προς τον Άνω Πόντο (πρώην ΕΣΣΔ) και βέβαια την Ελλάδα.

 Το θέμα όμως δεν είναι η ιστορική αναδρομή μέσα άπο στοιχεία και λέξεις. Το ζητούμενο είναι η θύμηση. Ο σεβασμός, η γνώση που θα αποτρέψει παρόμοια γεγονότα στο κοντινό η μακρινό μέλλον. Χιλιάδες άνθρωποι (ακολούθησαν και οι Αρμένιοι), έχασαν τα σπίτια τους, τις οικογένειες τους, τα υπάρχοντα τους, την ίδια τους την ζωή και έφτασαν σε μιά πατρίδα που άργησε να τους αφομιώσει, στην, πάντα διφορούμενη και δύσκολη, κοινωνία της. 

 Ο καημός και ο πόνος φωλιάζει ακόμα στις ψυχές όσων έζησαν εκείνα τα δραματικά γεγονότα. Και περνάει, σαν άνεμος που ξεριζώνει τα πάντα στο περασμά του, και στα παιδιά τους και στα παιδιά των παιδιών τους... 
 Οι Πόντιοι δεν παύουν να είναι ένα περήφανο κομμάτι των Ελλήνων, με πίστη  στα έθιμα και στις αρχές τους, παθιασμένοι και σμιλεμένοι για τα δύσκολα. Το ελληνικό κράτος οφείλει, όχι μόνο να θυμάται, αλλά και να τιμά τους αγώνες και το αίμα των χιλιάδων ανθρώπων που έχασαν την ζωή τους εκείνη την ταραγμένη περίοδο. Περισσότερο δε, οφείλει να το κάνει αυτό χωρίς διακρίσεις σε κοινωνικές ομάδες και καταγωγές, μιάς και η ανθρωπιά δεν έχει ούτε χρώματα αλλά ούτε και ταμπέλες...



Την πατρίδαμ’ έχασα, άκλαψα και πόνεσα.
Λύουμαι κι αρόθυμο, όι όι, ν’ ανασπάλω κι επορώ...




Υ.Γ. 19 Μαϊου. Ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων...

Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Ο ηθικοπλαστικός μανδύας ενός ανοσιουργήματος...

 Μάϊος του 2012. Παραμονές των... κρίσιμων εκλογών για την χώρα μας. Οι πιό... κρίσιμες μετά τις προηγούμενες και οι λιγότερο... κρίσιμες πριν τις επόμενες. Παραμύθι γνωστό, με αποτέλεσμα όμως που ορισμένες φορές αφήνει πίσω του ανθρώπινα συντρίμμια... 

 Άπο το πουθενα... σκάει το θέμα με τις οροθετικές γυναίκες που, σύμφωνα με τον τότε υπουργό Υγειας Ανδρέα Λοβέρδο, ήταν όλες εκδιδόμενες και στη πλειοψηφία τους αλλοδαπές. Κατηγορία-καταπέλτης. Κακούργημα για βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη.  Η ιστορία όμως, ανένταχτη και αληθής όπως πάντα, απέδειξε πως μπροστά στο ανοσιούργημα που διαπράχθηκε εναντίον αυτών των γυναικών με την διαπόμπευση τους, η αρρώστια και η επικινδυνότητα των... υγιώς σκεπτόμενων ανθρώπων, έχουν ορισμένες φορές στοιχεία και χαρακτηριστικά φόνου εκ προμελέτης...

 Η ελληνική κοινωνία αντιμετώπισε και αυτό το θέμα τότε με μπερδεμένα συναισθήματα και σκέψεις. Ο φόβος του άγνωστου έκανε την εμφάνιση του, αποδεικνύοντας πως τα κατάλοιπα περασμένων εποχών ήταν και πάλι εδώ.

  Τα κανάλια έπαιζαν στα δελτία τους τα πρόσωπα και τα στοιχεία των γυναικών που συνελήφθησαν στην πρωτοφανή επιχείρηση-σκούπα της Αστυνομίας, έπειτα από εισαγγελική παρέμβαση. Ο υπουργός έδινε συνεντεύξεις επί συνεντεύξεων προσπαθώντας να εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει. Δεν έπειθε όμως. Οι υπεύθυνοι του ΚΕΕΛΠΝΟ αντιμαχούσαν με γιατρούς και οργανώσεις υγείας. 
 Η αντιπολίτευση βρήκε πάτημα και έκανε και αυτή τα δικά της, εξαπολύοντας μύδρους εναντίον της κυβέρνησης. Χάος, έλλειψη ευθύνης και ηθικής. Και στην μέση όλων αυτών, 32 γυναίκες που σύρθηκαν, διαπομπεύθηκαν και κατηγορήθηκαν επειδή ήταν απλά... άρρωστες. 

 Στο τέλος αυτού του εφιάλτη και έπειτα από την απίστευτη ταλαιπωρία και τον εξευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξης τους, αποφυλακίστηκαν και οι 32. Οι περισσότερες ήταν Ελληνίδες, ελάχιστες αλλοδαπές και ουσιαστικά καμία από αυτές (εκτός από μία όπως αποδείχθηκε) δεν ασκούσε το επάγγελμα της πορνείας.
  
 Όλες τους ήταν τοξικομανείς, άστεγες και κάποιες από αυτές ήταν όντως φορείς του HIV. Σε μια επίδειξη... ανθρωπιάς μάλιστα, σε δύο από τις κοπέλες, επιδικάστηκε το... αστρονομικό ποσό των 10 ευρώ  ημερησίως ως αποζημίωση. Το θέατρο του παραλόγου σε όλο του το μεγαλείο...  Έπειτα από τόσα χρόνια, αυτή η ιστορία έχει ανοιγμένες ακόμα πληγές και τραύματα. 'Αφησε πίσω της κατεστραμμένες ζωές, ανθρώπους στιγματισμένους και διέλυσε κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Κάποιες από τις κοπέλες έφυγαν από αυτόν τον κόσμο ξεχασμένες, αφού τα φώτα της δημοσιότητας και το ελληνικό κράτος... ρουφηξαν όση ζωή είχε απομείνει μέσα τους. 

Τα παραπάνω ίσχυαν και στην περίπτωση της 32χρονης Μαρίας Κουλουριώτη που από χτες δεν βρίσκεται ανάμεσα μας. 
 Η μητέρα της Ευμορφία Κουλουριώτη απέστειλλε στην Εφημερίδα των Συντακτών των παρακάτω κείμενο: "Έγινε πια κι αυτό και τώρα ο κύριος Λοβέρδος μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Η κοινωνία σχεδόν καθάρισε από αυτές τις κοπέλες κι αυτό το φρόντισε ο ίδιος.  Εξευτέλισαν το παιδί μου, ήρθαν στο χωριό και το ΚΕΕΛΠΝΟ εξέτασε το εγγόνι μου μέσα στο σχολείο, μας εκθέσανε όλους, μας ξεφτίλισαν. Πήγαν τα κορίτσια στο υπόγειο της Γ' πτέρυγας του Κορυδαλλού αντί να τα φροντίσουν στα νοσοκομεία. Τους πέταγαν το φαγητό από τα κάγκελα και εκείνα την ίδια ώρα κατάπιναν μπαταρίες.
 Δημόσια μας εξευτελίσανε και τώρα εγώ δημόσια ανταποδίδω λίγο πριν θάψω την κόρη μου ότι μπορεί πλέον να κοιμάται ήσυχος ο Ανδρέας Λοβέρδος. Και αυτό το λέω κι εγώ η μητέρα της, δημόσια, με το όνομά μου. Ευμορφία Κουλουριώτη".

Είναι σημαντικό για μένα να τονίσω πως σκοπός του κειμένου μου δεν είναι θα θίξω πρόσωπα, αλλά καταστάσεις, πολιτικές και λογικές. Πολλά ειπώθηκαν τότε για αυτή την μαύρη σελίδα στην ιστορία της ελληνικής κοινωνίας.

 Έφταιγαν οι κοπέλες? Η ενδεχομένως και οι εκάστοτε πελάτες που ενώ γνώριζαν και έβλεπαν επεδίωκαν την δίχως προφύλαξη ερωτική επαφη? Έγινε προσπάθεια να βρεθούν οι πραγματικοί ένοχοι (μαστροποί, επιχειρηματίες κλπ κλπ) που εκμεταλεύονται την ανθρώπινη ανέχεια  και κρύβονται πίσω άπο τέτοιες περιπτώσεις? Ποιός τελικά ήταν υπεύθυνος για την διαπόμπευση αυτών των κοριτσιών?  Η πολιτική ηγεσία ή οι δικαστικοί λειτουργοί? Είναι θεμιτό για προφύλαξη της δημόσιας υγείας να δίνονται προσωπικά στοιχεία ανθρώπων στην δημοσιότητα ή θα πρέπει να γίνεται το σωστό χωρις τυμπανοκρουσίες και δημόσια δικαστήρια? Εξετάστηκαν ενδελεχώς όλες οι λεπτομέρειες?

 Τα ερωτήματα είναι δεκάδες αλλά ένα είναι το σίγουρο. Ο ευτελισμός της ζωής και εν κατακλείδι της ίδιας μας της ύπαρξης, είναι το πιό αποκρουστικό πρόσωπο που μπορεί να δείξει ο άνθρωπος απέναντι στον συνάνθρωπο του.

 Παρακολουθώντας όλες τις πτυχές αυτής της ιστορίας και προσπαθώντας πάντα να κρατήσω μια ουδέτερη αλλά ειλικρινή στάση, μια φράση έρχεται στο νού μου: "δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται". Όταν κάποιος δυστυχήσει, όλοι προσπαθούν να επωφεληθούν από τη δυστυχία του. Σκληρό αλλά αληθινό... Τα ξαναλέμε.

Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

Τα καράβια μου καίω...


Τα καράβια μου καίω
τα καράβια μου καίω - τα καίω
δε θα πάω πουθενά.
Μπρος στα πόδια σου κλαίω
μη μ΄αφήσεις σου λέω - σου λέω
να σ΄αφήσω ξανά...

Κι ας μη μου ΄χεις χαρίσει ποτέ
ένα χάδι ως τώρα
πάντα εδώ θα γυρνώ.
Από πείσμα και τρέλα θα ζω
σε τούτη τη χώρα
ώσπου να ΄βρω νερό
γιατί ανήκω εδώ...

Τα παιδιά στην κερκίδα
είναι η μόνη σου ελπίδα - ελπίδα
πρωινός ουρανός.
Σταυρωμένη πατρίδα
μες στα μάτια σου είδα -αχ είδα
της ανάστασης φως...

Κι ας μη μου ΄χεις χαρίσει ποτέ
ένα χάδι ως τώρα
πάντα εδώ θα γυρνώ.
Από πείσμα και τρέλα θα ζω
σε τούτη τη χώρα
ώσπου να ΄βρω νερό
γιατί ανήκω εδώ...

Όποιος σε δει για μια στιγμή
δίχως του πένθους το μαύρο μανδύα.
Θα ΄σαι εσύ θεά γυμνή η αμαρτία του κι η τιμωρία.
 Σαν οπτασία για μια ζωή...



Στίχοι-Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου

Τρίτη 3 Μαΐου 2016

Ζήσε Μάη μου, να φας... κοψίδι

 Γειά χαραντάν δικοί μου και δικές μου... 3 του Μάη λέει το ημερολόγιο μα το στομάχι αναγνωρίζει την μέρα όχι ως τρίτη του Πάσχα, αλλά ως τρίτη Μου Κου., που σημαίνει τρίτη μέτα κοψιδίου (όπως λέμε μετά Χριστόν...). 
 Φάγαμε, σκάσαμε και οσονούπω θα πλαντάξουμε! Όλη η χώρα του δωσε και κατάλαβε! Τι αρνιά, τι κοκορέτσα (sic), τι κοντοσούβλια, τι μπύρες, τι σαλάτες και εν τέλει τι...κοιλάρες (ανακατεύτηκα γμτ...). Τα σουπερμάρκετ στέναξαν, οι σούβλες... ζαλίστηκαν από το γύρισμα, αλλά οκ στο τέλος ήπιαμε μια σόδα και...στρώσαμε. 
 Και τώρα τι, αγαπημένοι μου εν κρεατικώ αδερφοί??? Τώρα τα κεφάλια μέσα. Αφού φάγαμε, ήπιαμε ήρθε η ώρα να τον...πιούμε! Έρχονται φόροι, ΦίΠιΑδες 24 τοις εκατό, αυξήσεις σε τιμολόγια, μειώσεις στους μισθούς και πάει λέγοντας.
 Άμεσα και γρήγορα πριν...σφίξουν οι ζέστες!  Γιατί μετά θα κάνει τα μπάνια του ο λαός ρε παιδάκι μου. Μην έχουμε τέτοιου είδους ποταπά θέματα να μας απασχολούν.
 Όλα θα πάρουν τον δρόμο τους, μη μου αγχώνεστε... Οι γυναίκες θα βγάλουν έξω τα κάλλη τους, οι άτριχοι νεανίες τα γεροδεμένα κορμιά τους, ο Καμμένος θα συνεχίσει να φοράει την παραλλαγή του και ο Τσίπρας με τον Κυριάκο θα τσακώνονται σαν γάϊδαροι σε ξένο αχυρώνα.
 Και επειδή είναι αργά και έχω και ανοιχτό το φως (ευτυχώς που τίθεται σε εφαρμογή το νυχτερινό τιμολόγιο της ΔΕΗ-σωθήκαμε-πέσαμε από την Ακρόπολη και βρήκαμε και πορτοφόλι-κερδίσαμε το Τζοκερ), λέω να σας αφήσω. Και μην ξεχνάτε.... Μέχρι την επόμενη φορά, γειά σας και τα δέοντα στη κυρία μαμά σας...

Υ.Γ. Αγάπη μόνο...

Αναγνώστες

Page translation