Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Οι σχέσεις και ο... άσχετος

  Αυτός ο καιρός ώρες-ώρες με αρρωσταίνει.  Μια κρύο, μια ζέστη. Έτσι μας πήγε όλος ο χειμώνας φέτος. Και σήμερα πάλι τα ίδια.... Προχωρώντας στο στενό δρομάκι που οδηγεί σπίτι μου έπειτα από μια κουραστική μέρα στην δουλειά με φωνές, φασαρίες, πάρε δώσε τουλάχιστον με εκατό άτομα, η ριμάδα η σκέψη μου με πήγε άλλου... αλλά σε ένα θέμα τόσο «άρρωστο» όπως ο καιρός...   Μ’ αρέσει να σχετίζομαι αλλά χωρίς να θέλω να έχω σχέση!!! «Ρε φίλε πλάκα μας κάνεις??? Τι είναι αυτά που λες? Δεν υπάρχεις, δεν γίνονται αυτά...» θα σκέφτονται κάποιοι και κάποιες... Συμφωνώ εν μέρει. Στο δεν υπάρχω. Αλλά αυτά γίνονται... Τουλάχιστον με μένα. Πείτε το φόβο, πείτε το κόμπλεξ, αλλά εμένα να με συγχωρέσετε το λέω αυτογνωσία. Ξέρω ποιος είμαι, ξέρω τι θέλω, ξέρω τι μπορώ να δώσω. Και εντάξει στις διαπροσωπικές, επαγγελματικές, φιλικές σχέσεις. Εκεί το παλεύω ένεκα του χαρακτήρα μου που όσο να ’ναι  σε αυτού του είδους τις σχέσεις είναι λογικός. Παράλογος γίνομαι στις άλλες. Εκεί που όπως λέω εγώ κάνει τζιζζζζ...
  Δεν ξέρω τι παθαίνω. Αφού φανταστείτε και η Μισέλ Φάιφερ να μου καθότανε που λέει ο λόγος (και μόνο αυτός...) σχέση δεν θα έκανα...  Την αποφεύγω την σχέση όπως η λογική την Μπεζεντάκου!   Τόσο απόμακροι είμαστε... Και να φανταστείτε πως υπάρχουν φορές που λέω «έλα ρε Μάκη προσπάθησε αγόρι μου, καλό θα σου κάνει...».  Κάτι γίνεται στην αρχή αλλά επειδή ήδη έχω δει το τέλος... δίνω ένα τέλος. Δύσκολα πράγματα αυτά για μένα. Κυρίως γιατί την έχω πατήσει αλλά και γιατί ευθύνομαι εγώ. Βάζω τους κανόνες μου, κάποιες φορές τους καταπατώ ελέω κυριαρχίας ανώτερων (κατώτερων μάλλον, πολύ κατώτερων...) δυνάμεων, κάποιες άλλες τους ακολουθώ κατά γράμμα, αλλά στο τέλος μένω πάλι μόνος. Λες και είμαι άσχετος κάνω. Όταν ακούω σχέση τρέχω, τρέχω, τρέχω, τρέχω, τρέχω ( ε ας με σταματήσει κάποιος ρε παιδιά...).
  Δεν το κάνω από κακία πάντως ούτε από συμφέρον (πηδήξαμε και κουνήσαμε μαντήλι...). Όχι. Δεν είμαι ούτε τέτοιος. Είμαι κάτι ενδιάμεσο. Και θέλω και δεν θέλω. Και νιώθω και δεν νιώθω. Και πανάθεμα τον χαρακτήρα μου ξεφουρνίζω και αλήθειες ο μπαγλαμάς... Χάθηκε ο κόσμος να πω ένα ψεματάκι, ένα παραμυθάκι ντε από αυτά που λένε οι ξυρισμένοι νεανίες της εποχής μας? Και όμως χάθηκε. Γιατί για μένα εκεί μπαίνουνε οι Ερινύες.   Ναι αυτές... Με κυνηγούν, περιστρέφονται γύρω μου, με πλησιάζουν, τις νιώθω να με ακουμπάνε... Και μετά νιώθω άσχημα για ένα φιλί που έδωσα και ίσως έπρεπε να συγκρατηθώ, για μια αγκαλιά που έκανα και ίσως δεν έπρεπε να κάνω, για μια λέξη που είπα και ίσως δεν έπρεπε να πω. Ε πείτε μου τώρα δεν είναι αυτό θέμα για διατριβή σε πανεπιστήμιο?
  Τελικά νομίζω πως μια είναι η λύση. Να συνεχίσω τον δρόμο που διάλεξα γιατί ουσιαστικά αυτός με εκφράζει. Το μόνο που σκέφτομαι είναι τις κοπέλες που γνωρίζοντας με μπαίνουν σε ένα κυκεώνα προβλημάτων και που μόνη διέξοδος είναι η σύγκρουση μαζί μου. Και συνήθως όταν συγκρούεσαι με έναν άσχετο από σχέσεις, με έναν τρομοκρατημένο, από όσα έχει δει, άνθρωπο ο δρόμος είναι δύσβατος και τραχύς...

16 σχόλια:

  1. και γιατί παρακαλώ είναι μπέρδεμα όλο τούτο;

    απλό είναι,
    ο Μάκης βλέπει πολύ γρήγορα όσα δεν φαίνονται, αντιλαμβάνεται πως δεν καλύπτεται και δεν θα καλύψει επαρκώς και αναχωρεί ..
    όταν ο Μάκης (ας βάλουμε και το "εάν ο Μάκης) δει τα άορατα εξ'αρχής με προοπτική "σχετική" με τον Μάκη θα κάνει σχέση, διαφορετικά καλώς μένει άσχετος ..

    καλημέρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. meggie eisai mesa sto mualo mou...euxaristw gia tin upostiriksi..xaxaxa exeis dikio omws an milisoume opws prepei etsi skeftomai...thanks...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτή η ανασφάλεια του "τρομοκρατημένου" μάλλον είναι χαρακτηριστικό ρομαντικότητας και ευαισθησίας. Και φόβος να μη πληγωθείς. Ίσως αφεθείς όταν θα νιώσεις. Μα το να νιώσεις είναι δύσκολο σήμερα. Και το να αφεθείς..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. nai roadartist...swsta...simera einai dyskolo na vgaleis opoiadipote euaisthisia...giati oi apsuxoi paramoneuoun...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νομίζω ότι κατά βάθος δεν είσαι τόσο ικανοποιημένος με την ασχετοσύνη σου αλλιώς δε θα σε προβλημάτιζε δε θα ήταν δίλημμα για σένα θα ήταν βεβαιότητα... Έχω καταλήξει στο ότι δεν ταιριάζουμε όλοι οι άνθρωποι για σχέσεις, για το γάμο και ιδιαιτέρως για να γίνουμε γονείς. Δεν είναι λοιπόν ένα απαραίτητο τρίπτυχο που πρέπει κανείς να βιώσει για να είναι ευτυχισμένος... Ωστόσο μη φοβάσαι να σχετιστείς, γιατί μπορεί να έρθει η ώρα που θα θες να σχετιστείς και θα φοβάται η άλλη... Άκουσα ένα ωραίο χτες... Δεν αντικρύζεις την ανατολή επειδή φοβάσαι τη δύση που θα έρθει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. nai emelia den eimai ikanopoiimenos...alla kuriws epeidi den vlepw fws sto tounel oxi oti den prospathw....kati xalaei panta tin teleutaia stigmi...super ta peri dysis kai anatolis...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βρε συ, μπας και έχουμε γνωριστεί:-Ρ. Λοιπόν, αν σε παρηγορεί κάπως, είστε πολλοί έτσι εκεί έξω, εγώ μόλις κούνησα μαντίλι σε κάποιον σαν εσένα:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. xaxax les anidifranco??? to kserw oti eimaste polloi ekei eksw...afou etsi eniwses eprakses ortha..pisteuw omws na katalaves pws einai mia polu dyskoli katastasi kai gia tous men kai gia tous de...eidikotera gia autous pou fovountai na anoixtoun...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μάκη μου,
    Δες το από την άλλη πλευρά. Συνεχίζεις να το βλέπεις από την ..ανάποδη. Γύρισε τον πίνακα από εδώ που έχει τα χρώματα, τα σχήματα, την τέχνη.. Μη χάνεις αυτή την όψη. Μη βολεύεσαι με την ανάποδη του..κεντήματος. Η Σχέση είναι Πλούτος. Χάνεις ακριβώς αυτό! Την Ουσία της! Και γιατί το χάνεις; Έχεις αναγάγει σε "φιλοσοφία"(τρεμάμενη πάντως..) μια σειρά από φόβους. Κάποια εξήγηση υπάρχει γιαυτό. Αν δεν μάθεις να σχετίζεσαι- επί της ουσίας όμως- σε πολύ πολύ τρυφερή ηλικία, αν δεν υπήρχε τότε ένα χέρι σταθερό να σου μάθει αυτή την Εμπειρία, σήμερα κυριαρχούν μέσα σου σκιές ανασφάλειας και σ εμποδίζουν από το να βρείς την Ποιότητα. Αλλάζεις συνεχώς τα πρόσωπα ΠΡΙΝ γνωρίσεις το Πρόσωπο. Και στο τέλος θα είναι μια ατέλειωτη σειρά από πρόσωπα που ΔΕΝ μπόρεσες κατανικώντας το φόβο, να γνωρίσεις. Η ποσότητα δεν λέει παρά μόνο το ανικανοποίητο, το ανεπαρκές.. Ναί. Πιστεύω οτι έχεις έναν αξιόλογο ψυχικό κόσμο. Είσαι αυτό που λέμε:"καλό υλικό", και προσπαθείς σκληρά να είσαι ειλικρινής. Όμως ..δεν είσαι. Λές αυτό που έχεις πιστέψει για σένα. Μια ταμπέλα που σε αδικεί. Δεν είσαι αβαθής, δεν είσαι ευκαιριακός, έχεις μια βαθιά ώριμη σκέψη. Και είναι απολύτως θεμιτό να φοβάσαι, και είμαι σίγουρη οτι εξηγείται. Όμως μη καθορίσει όλη τη ζωή σου. Μη το φοράς αυτό το κοστούμι που δεν σου πάει. Είσαι φτιαγμένος για κάτι καλύτερο από αυτό- το λέω κρίνοντάς σε από τη γραφή σου εδώ. Αυτός ο αξιόλογος ψυχισμός που αποκαλύπτεις εδώ, δεν πρέπει να βολεύεται με εύπεπτες ιστορίες και "κοσμοθεωρίες" ούτε με ναρκισσισμό. Πίστεψέ με οτι ΜΠΟΡΕΙΣ να γευτείς την Ουσία και την Ποιότητα. Ότι είναι κίνδυνος, είναι και Ευκαιρία. Μη φοβηθείς τον κίνδυνο, και γίνε αντάξιος της Ευκαιρίας! Την αξίζεις ήδη!
    Έχεις την εκτίμησή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φίλε Μάκη, καταρχάς συγχαρητήρια για το blog σου και την καλή δουλειά που κάνεις. Από αυτά που γράφεις και σκέφτεσαι, νιώθω ότι είσαι ένα σκεπτόμενο και κατασταλαγμένο άτομο που ξέρει τι θέλει από την ζωή του. Στο θέμα τώρα περί σχέσεων που γράφεις, ρε φίλε πρώτη φορά βλέπω έναν άνθρωπο να μιλάει τόσο ανοιχτά και ειλικρινά! Χίλια μπράβο!!! Όλοι βολεύονται με μισόλογα και υπεκφυγές, θέλει θάρρος και μαγκιά αυτό που υποστηρίζεις! Πιστεύω ο ψυχισμός, η ιδιοσυγκρασία και οι προσωπικότητές μας ταιριάζουν αρκετά. Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. γλυκε μου Μακη,δεν χριαζεται να σου πω τιποτα κ δεν θα προσπαθησω να σου πω λογια που να σε κανει να νιοθεις καλητερα.Γιαυτο που γραφεις πιο πανο τα εχουμε πει,ΞΕΚΟΛΑ.Χτηπα,ειναι πολλες η πορτες που θα σου ανοιξουνε,να εισαι σιγουρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αναγνώστες

Page translation