Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα...

"Γνωριστήκαμε νύχτα σ' ένα καφενείο κάτω από συνθήκες σχεδόν μυστηριώδεις — από τότε ερχόταν συχνά, ιδιαίτερα μετά το έγκλημα έτρεξε αμέσως.

 «Ποιος είσαι;» ρώτησα, «είμαι ο επόμενος», μου λέει, και θα περνούσαν χρόνια για να καταλάβω,
εκείνον τον καιρό έψαχνα να βρω κάτι που είχα χάσει (αν το βρω, ίσως σωθώ — ίσως σωθεί κι η ανθρωπότητα)
ή κοίταζα τα φωταγωγημένα τραμ μέσα στα παιδικά μου βράδια. 

«Ποιος είσαι;» τον ικέτεψα, «θα το μάθεις, μου λέει, μα όταν θα 'ναι αργά», ανατρίχιασα — έτσι ερήμην ζήσαμε. Στη στροφή του δρόμου σταθήκαμε κάτω από ένα φανάρι και κοιταχτήκαμε σιωπηλά, με μίσος. Άλλα αυτό είναι μια άλλη παλιά ιστορία αιώνων..."

--------------------

"Γεγονότα και πρόσωπα της πιο ωραίας μου ζωής, της φανταστικής:
… οι εραστές μέσα στην κάμαρα απλώνουν τα χέρια ο ένας στον άλλο ενώ εκείνοι στέκονται έξω, μόνοι…
 Έζησα κι εγώ αφηρημένα –βέβαια αγάπησα τα ιδανικά της ανθρωπότητας. Αλλά τα πουλιά πετούσαν πιο πέρα.

 Τώρα ανεβαίνω σε μια άμαξα απ’ αυτές που διασχίζουν τον ύπνο μου και δραπετεύω. Θα με ξαναβρείτε στα ωραιότερα ποιήματα. Του άλλου αιώνα..."

--------------------

 "Και η ποίηση είναι σαν να ανεβαίνεις μια φανταστική σκάλα
Για να κόψεις ένα ρόδο αληθινό.

 Εξάλλου από τόσα χρόνια που ζήσαμε δε μένει παρά μια θολή ανάμνηση όπως από ‘να βιβλίο παλιό
Που δε θα ξαναδιαβάσεις. Θυμάσαι εκείνο το βράδυ που μου πες "αυτό που θα μας συντρίψει ήταν από την πρώτη μέρα εδώ κοντά μας".
 «Τι θέλεις να πεις;» σε ρώτησα.Δεν απάντησες, χίλια χρόνια τώρα και δεν απάντησες
Απ’ όλα μπορείς να σωθείς εκτός απ’ τη νοσταλγία σου για κάτι πολύ μακρινό
που δεν το θυμάσαι. Εξάλλου ο ρόλος μου πάντα ήταν να κρατάω ξύπνιο αυτό το ηλίθιο φάντασμα. Μιας παλιάς ευτυχίας..."

 * Αποσπάσματα απο το βιβλίο "Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα". 
 

Τάσος Λειβαδίτης

________________

 

* 37 ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, από τον θάνατο του τεράστιου John Lennon. Ονειροπόλος, ιδιαίτερος, μοναδικός. "Love in knowing, we can be..."