Οι Μυστικοί μας δείπνοι και η μαγεία της Άνοιξης...

 Καλησπέρα, καλησπέρα. Ζούμε δύσκολες μέρες, αλλά επιβάλλεται, πρέπει να βρούμε τον δρόμο μας. Και αν χρειαστεί να κάνουμε τους δικούς μας μυστικούς δείπνους για να αναθεωρήσουμε, να συζητήσουμε, να αφουγκραστούμε, να ξεκαθαρίσουμε ότι μας συμβαίνει, να τους κάνουμε. 

 Ας προσπαθήσουμε να δούμε πέρα από το τώρα για να φτιάξουμε ένα όμορφο μέλλον. Για μας. Για τους γύρω μας. Λίγο-λίγο, βήμα-βήμα θα ξεπερνάμε τις δυσκολίες και θα ανεβαίνουμε τα σκαλιά του δικού μας Γολγοθά. Στο τέλος όμως θα έρθει η εξιλέωση. Η δική μας "Ανάσταση".

 Όταν το νόημα αυτών των Άγιων ημερών συνοψίζεται στην "θυσία" και στην αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο και στον θρίαμβο της ζωής απέναντι στον θάνατο, τότε δε χρειάζεται παρά να ακολουθήσουμε αυτό τον δρόμο όσο δύσκολος και αν είναι...

Και αν ο καιρός έχει βαλθεί να μα τας χαλάσει, εμείς ήδη νιώθουμε την Άνοιξη μέσα μας. Και επειδή έτσι ξαφνικά συμβαίνουν τα όμορφα στη ζωή, θα σας αφήσω με ένα ποίημα, κείμενο, όπως θέλετε πείτε το, που έγραψα και συμμετείχε στο 3ο Συμπόσιο ποίησης που διοργάνωσε η αγαπημένη μου Αριστέα στο blog της (http://princess-airis.blogspot.gr/). Την ευχαριστώ ιδιαίτερα και απο δω που μου έδωσε την ευκαιρία να δοκιμάσω κάτι καινούργιο για μένα. Με βοήθησε να δω την μαγεία της Άνοιξης. Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα σε σε όλους...

Αναγεννησιακή Άνοιξη

Όταν σε κοίταξα ήσουν Άγγελος
Όταν σε μύρισα ήσουν λουλούδι
΄Οταν σε άγγιξα ήσουν γυναίκα
και όταν σε ένιωσα έγινες Άνοιξη...

Όταν πονούσα ήσουν η γιατρειά μου
όταν έπεφτα ήσουν το στηριγμά μου
όταν ασφυκτιούσα ήσουν ο ορίζοντας μου
και όταν φυλορρόησα έγινες η Αναγέννηση μου...

Σαν μια ανάσα, ένα χάδι, ένα φιλί,
σαν ένα βλέμμα, μια αγκαλιά και ένα δάκρυ
είσαι ο Ήλιος και η Άνοιξη μαζί
στης Αναγέννησης το φωτεινό περβάζι...

Υ.Γ. Και μη ξεχνάτε. Αγαπάτε αλλήλους...