Γειά σας, γειά σας! Να μαι και πάλι, φουριόζος και έτοιμος να σας ξεναγήσω στους τοίχους των πόλεων. Παρατηρήστε, αφουγκραστείτε, νιώστε τους καλλιτέχνες των δρόμων. Τα λόγια τους κρύβουν νοήματα βαθιά, αστεία, σοβαρά, αυτοσαρκαστικά. Για να δουμε...
 |
| Τσίου, τσίου... |
 | |||||
| Α ρε λαμόγια ένας Γκάρφιλντ που σας χρειάζεται... |
 |
| Άστη κοπέλα ρε να πάρουμε μάτι... |
 | |||||||||||
| Μέταλ και ας μην φορέσω τακούνια ποτέ... |
 |
| Σιγά ρε. Και μεις αγαπήσαμε αλλά δεν κάναμε έτσι... |
 |
| Παθιάρηηηη... |
 |
| Δώδεκα. Και ούτε ένα τηλεφώνημα... |
 |
| Ναι. Τώρα την... έπεισες! |
 |
| Ουγκ! |
 |
| Πωωωω τι είπε ο τιτανοτεράστιος... |
 |
| Το μαχαίρι στο λαιμό μας βάζεις ρε φιλαράκι... |
Εντάξει, βραδιάτικα γέλασα και πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα ωραία βρε Μάκη μου αλλά εγώ νιώθω, πονάω, συμπαραστέκομαι, υποκλίνομαι στον ...τιτανοτεράστιο λέμε!
Καλό ξημέρωμα!
χαχαχα! Και γω συμπαραστέκομαι βρε Μαρία μου, αλλά τι να του κάνω, ας της έστελνε τα μηνύματα που έπρεπε όταν ήτανε νηφάλιος! Τώρα πάπαλα το'χασε το κορίτσι!χαχαχα! Καλο ξημέρωμα και σε σένα!
ΔιαγραφήΚαλά όλα τ'άλλα.. το απειλητικό σημείωμα στην κατσαρίδα;;; χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλιά Μάκη μου!!
χαχχαχαχα! Ψυχολογικό πόλεμο ήθελε να της κάνει! Πάντως το ψόφα γιάυτές είναι τουλάχιστον...απίθανο! χαχα! Φιλια Κάθριννν!
Διαγραφή